Piše: Nikola Ivanović


Nakon dva zločina monumentalnih razmjera - etničko čišćenje u Hrvatskoj 1995. i na Kosovu i Metohiji 1999. i potom, preko pola miliona Srba izgubilo je i domovinu i imovinu, što se može uporediti sa srednjovjekovnim etničkim čišćenjem Jevreja u Španiji NATO agitacija postaje tema za razonodu. Povremeno na udarnom nacionalnom dnevniku 20% dnevnika potroši se u agitaciji, gdje poznate ličnosti, čak i marginalci, daju svoja viđenja uz punu podrški maloj Crnoj Gori koja je duboko zagazila u reforme i ispunila sva očekivanja za učlanjenje, koje nosi neslućene blagodeti državi. Dakle, postoji samo jedna tema – NATO, kao nekad – referendum. Dovođenje te dvije teme u istu ravan po značaju, po meni, djeluje uvredljivo, posebno neke „stručne” analize samoproglašenih eksperata i tumača, koje se svode, reklo bi se, na prazna blebetanja i, što je još gore, promoviše se politika kolektivnog zaborava o učincima Alijanse od 1995. naovamo.
Nakon humanitarne akcije – “Odisijeva zora” (mart 2011), od šest miliona Libijaca dva miliona traži spas bjekstvom iz zemlje. A nakon NATO uplitanja u svrgavanju sirijskog predsjednika Bašir el-Asada, ističe pomenuta publikacija, u Siriji imamo četiri miliona izbjeglica. Većina je izbjegla u susjedne zemlje, a mnogi među njima odlučili su se na težak rizičan puta ka EU. Odlasci nose i mnoge rizike.
Samo u jednom danu preko 800 migranata 19. aprila ove godine utopilo se nakon prevrtanja i potapanja pretrpanog broda, nedaleko od libijske obale. Volio bih da neko putem provjerljivih činjenica ospori moju tvrdnju da u svim zemljama, gdje je Alijansa intervenisala uslijedio je nered i haos, zbrka i metež, nemiri civilnog stanovništva i nesigurnost građana. I nakon okupacije Kosova i Metohije uslijedilo je etničko čišćenje, (preko 250.000 izbjeglica Srba, Crnogoraca i Roma), zatim nekažnjeni zločini, među njima pokolj 16 žetelaca kod Lipljana, naočigled njemačkog korpusa čija je zona djelovanja bila područje Prizrena, ili napad iz kalašnjikova na srpsko-crnogorsku djecu na bistričkom kupalištu kraj Peći, ili poodavno, od istih aktera imali smo pokolj u Velici ispod Čakora. Ovi varvarski znaci mogli bi uputiti na zaključak o dubokoj duhovnoj degradaciju, kao sklonost genocidnim radnjama.
Kako je išlo uspostavljanje slobode i demokratije (jedna noga na Balkanu a druga u Avganistanu), u NATO verziji?
Poplava izbjeglica uslijedila je nakon vojnih intervencija Alijanse u Iraku, Kosovu, Libiji, Siriji, a sada u Jemenu. Saldo okupacije Iraka – preko milion mrtvih. (Po nekim procjenama tri miliona). Kao rezultat francusko-engleskog bombardovanja Libije, od 6 miliona stanovnika napustilo je svoje domove dva miliona, mnogi u talasima prelaze Mediteran gdje je veliki broj, ostao u plavoj grobnici. Za mnoge, sa moralnog stanovišta bilo je čudno ponašanje francuskog predsjednika (N. Sarkozija), čije je 2007. godine za predsjedničkog nadmetanja, Gadafi finansijski podržao uz mamutska sredstva.
Evropske birokrate nadmeću se kako da preduprijede nepovoljna migraciona kretanja, među njima i italijanski ministar čak predlaže vojni udar na ISIL baze u Libiji, kojih nije bilo za Gadafija.
Manje-više sva evropska štampa tretira problem izbjeglica, od kojeg je zasad pošteđena Crna Gora, ali ne i Srbija u koju je ove godine ušlo preko 60.000 izbjeglica. Da bi Mađari spriječili put prema sjeveru počeli su graditi visoku žičanu ogradu duž granice sa Srbijom, umjesto najavljenog zida.
Velika evropska migraciona kriza ukazuje na duboke razlike koje postoje unutar Evropske unije, više od 715.000 ljudi je zatražilo azil u EU tokom poslednjih dvanaest mjeseci.Sve veći broj država članica EU, suočen sa lavinom migranata, odlučno postavlja sopstvene nacionalne interese iznad pojmova o evropskoj solidarnosti. U Njemačkoj izbjeglički sabirni centri izloženi su bombaškim napadima ultra-desnih grupa. Evropski lideri na sastanku u Luksemburgu 9. jula nisu mogli da postignu konsenzus o predlogu useljeničkih kvota.
A rat NATO-a protiv Jugoslavije u poslednjoj godini prošlog milenijuma nije lokalna tragedija, nego početak planetarnog košmara koji diktira Alijansa, koja se širi. Agresija se može objasniti samo oročenim geopolotičkim razlozima Ujedinjene Evrope, kao nove totalitarne utopije.
Protagonisti politike NATO u liku njegovog Genseka - da Alijansa treba da bude globalna batina i “korektor” demokratije, prvo na prostoru bivše Jugoslavije, a potom na području srednje Azije i sjeverne Afrike, imali su, izgleda, bujnu maštu o neprolaznoj moći. “Milosrdni anđeo”, marta 1999. započeo je utjerivanje demokratije na Kosovu i Metohiji, a marta 2011.. “Odisejeva zora” počela je utjerivanje demokratije, takođe krstarećim raketama i avio-bombama u Libiji. NATO je na Kosovu “branio” teroriste od Srba, a kasnije u Libiji “brani” Libijce od Libijaca.
Moguće da će “Odisejeva zora” biti i posljednje terorističko bombardovanje NATO-a, kojim se željelo rušenje “diktatora” i uspostavljanja demokratije.
Bez obećanja svijetle budućnosti, javnost bi očajavala od dosade. Da ponovim poznato: Gdje je god nizak nivo demokratske tradicije tamo je politička manipulacija efikasnija. Osrednje pamtiše ne zaboravljaju dio te grmljavine, koje je vrijeme potvrdilo kao čiste laži u službi širih, osmišljenih, manipulativnh igara. Obećanja se potvrđuju kao lijepak za produženje patnje. Stižu rafalna obećanja - najdalje za pola godine stiže pozivnica. Izdvajam i jedno obećanje na pola godine uoči referendum: Ako Crna Gora nastavi ovim tempom reformi, smatram da ima kapacitete da bude jedna od najbogatijih zemalja na planeti. Nakon osamostaljenja potrebno joj je samo pet godina, ali da nastavi ovim tempom… Velike ekonomske slobode privući će velike strane investicije. Ekonomske slobode Crne Gore dovela je u ravan ekonomskim slobodama Hong Konga, SAD, Kanade, Ujedinjenih Arapskih Emirata, Singapura, Islanda i Švajcarske. (Mr Amela Karabegović, istraživač Frejzer instituta iz Kanade, govori o perspektivama Crne Gore nakon „razvoda” sa Srbijom, nedelja 23. oktobar 2005). Na gotovo čitavoj strani kanadski prsati „istraživač” naglašava strateške prednosti Crne Gore, uz naglasak da se lako dolazi do dogovora kad se Crna Gora dogovari sa samom sobom. (Nedelja, 23. oktobar 2005). Pored poplave obećanja imamo i poplavu NATO stručnjaka.
Moral današnje Evrope, pisao je Niče, je moral krda. Čovjek je, naime, najsvirepija životinja, kaže Ničeov Zaratustra. Kada je 24. marta 1999. godine, nakon simulacije zločina nad Albancima u Račku, krenulo 19 zemalja na Srbiju i Crnu Goru, svi koji su htjeli da vide, vidjeli su kako najcivilizovaniji dio planete, pada u varvarstvo. Tog 24. marta u ponoć, kao i Hitler u zoru, 6. aprila 1941 - članice Alijanse, mučki su napale balkansku vertikalu - Treću Jugoslaviju. Od tada počinje navikavanje da volimo sve te zemlje, čak i one koje nas po treći put okupiraju u istom stoljeću. Da ponovim poznato: NATO je u prvi plan istakao problem izbjeglica, sprečavanje humanitarne katastrofe upakovane u šifrovanu formu zločina pod imenom “Milosrdni anđeo” koji se i nadalje brani bedemom laži.