Događaji u Vašingtonu, u velikoj i moćnoj Americi, i ono što se događalo u malenoj Crnoj Gori dobro su došli da se malo odahne od zbilje, muke i straha koji je virus korona nametnuo čitavoj planeti. I jedna i druga događanja su i komedija i drama. Mada, crnogorska zbivanja su više komedija ako se ima u vidu na koje je sve načine režim manipulisao i sprdao se s narodom tri decenije. Ako se to prikaže kroz humor i satiru, narod će bolje prepoznati istinu koliko ga je režim laganjem zafrkavao i osiromašio, dok se uska grupa enormno obogatila. Američka dešavanja su više drama, s obzirom na posledice uticaja velesile na čitav svijet. Nevjerovatno je da se i tamo desilo – izbori se kradu, a to u Crnoj Gori traje tri decenije. Tramp je uspio da izmanipuliše 76 miliona glasača, bijelaca i afroamerikanaca, i da američka drama počne na Kapitolu – Kongresu SAD, simbolu američke moći, i bude poprište onoga što je Amerika od svog postanka činila po svijetu, i politički i vojno. I neće prestati, to je ovih dana potvrdio ugledni američki pisac i filozof Noam Čomski u intervjuu za „Raša tudej: „Kao što ne možete natjerati republikansku rulju da prizna da su izbori izgubljeni, ne možete ni liberalne američke intelektualce natjerati da priznaju da su SAD vodeća teroristička država. Činjenica je da su tokom čitave svoje istorije SAD vodile agresivni rat protiv nekoga!“

Američku dramu pratio sam s uživanjem kao zabavu, koja je počela na Kapitolu navalom ogromne rulje. Oduševio me je onaj korpulentni dvometraš, došao čak iz Arizone, ofarbanog lica bojama američke zastave, s ogromnim rogovima od bizona na glavi, go do pojasa, s američkom zastavom u jednoj ruci i toljagom u drugoj, skačući po klupama Senata, i natjeravši senatore da bježe ispod klupa! Čitava Nacionalna garda bila je nemoćna da spriječi rulju da lomi stakla na prozorima i vratima, iznosi dijelove namještaja, čak i natkasnu sekretarice Senata! Što bi se reklo, zaigrala mečka i u njihovoj avliji. Što reče Čomski, nije važno ko je predsjednik, to je sistem, a to potvrdi i Oliver Stoun, da SAD neće nikada prestati da vršljaju po svijetu i nameću „svoju demokratiju“. Poručuju Putinu da pusti Navaljnog. Ako nije „pokleknuo“ Milovim sankcijama, koje su doprinijele i bankrotu „Plantaža“, valjda neće nekom tamo Navaljnom. Ta komedija ne može proći i bez Milovog učešća i bez njegovog javnog servisa. Pronađoše desetak ruskih državljana da s transparentima na trgu u Podgorici traže smjenu Putina, a Milo ih je istjerao iz Crne Gore, hapsio kad su u Budvi slavili praznik pobjede. Čak je zabranio i Filipu Nejakom da u Moskvi prisustvuje proslavi pobjede nad najvećim zlom od kada postoji ljudski rod.

U Americi za Trampa pišu svašta; da je za četiri godine unazadio Ameriku i dramatično je podijelio. A šta li se tek može napisati za Milovu vladavinu, koja je devet puta duža! Ne pišu svašta samo o Trampu, pišu i o Milu. Američki časopis „Blumberg“ navodi da prije njega nikada u istoriji ateista i komunista nije stvorio crkvu, a pritom sam za sebe kaže da nije vjernik. Pišu „ludilo vođe manifestuje se sve iracionalnijim potezima”, a to ludilo zahvatilo je i njegove „neoskojevce“... Njihov Vođa prije neki dan izjavi: „Ovog puta na politički teren u Crnoj Gori brutalno je uvedena i SPC. Kao dokazano najopakiji instrument velikosrpskog nacionalizma, podstrekač, jatak, i advokat najmonstruoznijeg genocida u Evropi novog doba!“ Evo prilike da se Milovi istoričari okite „doktorskim titulama“; da „dokažu“ da su SPC i velikosrpski nacionalizam umiješani i odgovorni za zločine u NDH, Jasenovcu, Jadovnu, Staroj Gradiški, Mathauzenu, Aušvicu, Dahau, gdje je mučen i patrijarh Gavrilo Dožić iz Crne Gore. Treba očekivati, kako se Vođa zahuktao, i „dokaze“ da su SPC i velikosrpski nacionalizam odgovorni za cjelokupni Holokaust!

Da bi se crnogorska komedija opisala treba tražiti novog Nušića da napiše „Vlast“, a Domanovića „Vođu“. Može se desiti da se nađu neki novi Nušić i Domanović, ali teško da se ponovi legendarni Čarli Čaplin, koji se proslavio filmom „Veliki diktator“... On bi danas snimio zabavniji film u duhu vremena – „Veliki manupulator“.

Da Vođa odavno radi naopako, potvrđuje protjerivanje ćirilice, neraskidivog dijela crnogorskog identiteta. Poslije prve štamparije Njemca Gutenberga 1440, Crnojevići 1493. osnivaju prvu štampariju na Balkanu, što nijesu imali mnogi gradovi u Evropi. Sve što se štampalo u Crnoj Gori od tada štampano je ćirilicom, i u komunizmu. Kastig s ćirilicom poče 2006. Iz školskih programa izbačeni su Nušić i Domanović, svi klasici, domaći i strani, a generacije za 30 godina nijesu ni čule za Nušićevu komediju „Vlast“, koja se dešava u Crnoj Gori danas. Rezime te komedije:

Jednoj srpskoj familiji se posrećilo da jedan član familije bude izabran za ministra, što je odmah kod njega i familije izazvalo velike ambicije. Vlast bi im donijela moć da se obogate. Kad Toza dođe na vlast, kao ministar, sve se promijeni u njegovom životu. Promijeni se i neobrazovani tast Miloje. Vlast obojicu uze pod svoje. Toza nekad loš đak, odjednom se promijeni, i posta važan. Miloje, neobrazovan, sviđa mu se vlast, uživa da mu se ljudi klanjaju. Miloje se klanja zetu Tozi, da narod gleda važnost položaja zeta. Za razliku od neobrazovanog Miloja, Arsa dobro zna kakve mogućnosti pruža vlast, jer je nekada bio ministar, ne zanima ga moć koju pruža vlast, samo korist koju može da ostvari. Od Arse se ne razlikuje ni Tozin školski drug Ranko, licemjeran i dvoličan, ogovara Tozu kao budalu, a s druge strane, očekuje njegovu pomoć i korist.

Šta kazuje Nušićeva komedija; daj čovjeku vlast, najbolje će se vidjeti kakav je on čovjek. Ministar Toza, njegova familija, tast Miloje i drugovi svojim ponašanjem su pokazali sve ljudske mane i slabosti, sve što je negativno u jednom čovjeku i društvu kad se dočepaju vlasti.

Domanovićev „Vođa“ govori više o narodu, koji je slijedio vođu, vodeći ga kroz razne peripetije, jer su mu vjerovali. Tek na kraju, osiromašeni i izmučeni, saznadoše da je vođa slijep.

Nikšićane je Bog za svašta dao, a nezahvalni jedini su ga, 1945. godine, pred gornjepoljskom crkvom „sahranili“ i to „kao buržuja“, što na sahrani naglasi sekretar komiteta Golub. Vjrovatno zbog toga Toza iz Nikšića hoće da osnuje svoju novu partijsku crkvu, ali bez Boga. Dva Nikšićanina, dva Nikolića, slavna jugoslovenska reditelja, Živko i Bota, napravili su dva filma koji su ih proslavili. Živko „U ime naroda“, a Bota na moju priču „Tri karte za Holivud“. Radnje oba filma dešavale su se u Nikšiću, a mogle su se u onom vremenu dešavati u bilo kom gradu u Jugoslaviji. Danas se može snimiti i treća komedija, da se Crnogorci relaksiraju od dubokih podjela i nabijene mržnje, gledajući sebe. Našeg Tozu više ne interesuje novac, samo moć, a to hoće da ostvari manipulisanjem, produbljivanjem mržnje i podjela. Ako je Trampu uspjelo da izmanipuliše 76 miliona, Toza iz Nikšića to čini sa nekoliko hiljada. Ako se mržnja prenese na narod, onda to vodi u opasnu agresiju. Prva žrtva je narod, a na kraju cijenu plati i sijač mržnje.

---

”Našeg Tozu više ne interesuje novac, samo moć, a to hoće da ostvari manipulisanjem, produbljivanjem mržnje i podjela. Ako je Trampu uspjelo da izmanipuliše 76 miliona, Toza iz Nikšića to čini sa nekoliko hiljada