-Astrid Prange
Tri žene odjednom – to je za mnoge muškarce ipak bilo previše.
Ursula fon der Lajen kao prva žena na čelu EU.
Kristin Lagard kao predsjednica Evropske centralne banke (ECB). I onda još i šefica CDU
Anegret Kramp-Karenbauer na čelu Bundesvera.
Iza porasta ženske sile u NNjemačkoj i Evropi krije se fenomen koji se često previđa: uspješna ženska politika se odvija i u konzervativnom taboru. Ona počiva prije svega na podršci očeva i supruga koji svoje „djevojčice“ potpomažu prilježno i s ponosom.
U slučaju Ursule fon der Lajen se steklo sve zajedno: kako njen otac
Ernst Albreht, bivši premijer Donje Saksonije, tako i njen suprug
Hajko i kancelarka
Angela Merkel pomagali su njenu političku karijeru.
Angela Merkel je, opet, mogla da računa na
Helmuta Kola. Moćni kancelar je bio jedan od njenih najvažnijih mentora. Nakon izbora za Bundestag u decembru 1990, Kol je „svoju djevojčicu“ imenovao za ministarku za žene i omladinu u svojoj vladi.
Nova ministarka odbrane Anegret Kramp-Karenbauer takođe je imala svog „političkog oca“ – bio je to demohrišćanski premijer Sarske oblasti
Peter Miler. Prije nego što je on nju 2011. predložio za svoju naslednicu na toj funkciji, bila je njegova lična referentkinja.
No, još i davno prije proglašenja Angele Merkel za prvu njemačku kancelarku (2005), konzervativni način podrške ženama je rezultirao uspješnim plasiranjem ćerki, supruga i izabranih političarki na najviše političke funkcije.
Širom svijeta. U protagonistkinje spadaju, između ostalog, bivše premijerke
Indira Gandi (Indija),
Benazir Buto (Pakistan),
Beata Šidlo (Poljska) i
Margaret Tačer (Velika Britanija) kao i bivše predsjednice
Kristina Fernandez de Kirhner (Argentina) i
Korazon Akino (Filipini).
Kada jednom stignu na vrh, konzervativne političarke se povremeno preobraze u feministkinje. Na Ekonomskom samitu žena u aprilu 2017 u Berlinu, kancelarka Angela Merkel je odustala od svoje uzdržanosti. Nakon što su šefica MMF Lagard i „prva ćerka“
Ivanka Tramp sebe okarakterisale kao feministkinje, to je učinila i Merkelova, doduše, uz dodatak: „Ja se nisam borila kao
Alis Švarcer“.
Ta skromnost je na mjestu: bez socijaldemokratskih pionira i pionirki u Njemačkoj ne bi bilo uvedeno pravo glasa za žene (1918). SPD je 1891. bila prva i jedina njemačka stranka koja je u svom programu imala uvođenje opšteg prava glasa za žene.
Bez socijaldemokratskih „majki“ Osnovnog zakona, u taj zakon posle Drugog svjetskog rata ne bi bio uveden jedan od najvažnijih članova, naime, član 3 u kojem piše: „Muškarci i žene su ravnopravni“.
Ono što se danas samo po sebi razumije, u političkoj praksi stalno mora iznova da se dokazuje – to je iskustvo Angele Merkel sa silnih samita na kojima njena egzotična pojava u blejzeru uvijek upada u oči na „grupnom portretu s damom“.
Angela Merkel, feministkinja ne svojom voljom, i sama je odana nekim principima svog političkog oca Helmuta Kola: jedan od najvažnijih kriterijuma za pružanje podrške za nju je - lojalnost. To se vidi iz uspona Ursule fon de Lajen i Anegret Kramp-Karenbauer u njenom okrilju.
Najveća zasluga kancelarke za žensku politiku, posle 14 godina na funkciji, još je dalekosežnija. Merkelova se pobrinula za to da više niko javno ne osporava ženama sposobnosti potrebne za obavljanje najviših funkcija. Zato nazdravimo konzervativnoj podršci ženama.
www.dw.com
)){kind=small}
