Pred poezijom Spasoja Bajovića kao pred planinom zazireš, a diviš joj se, smatra mr Miluša Bakrač. Ona je, pišući o njegovoj zbirci poezije „Prsten magle” zabilježila da njegova poezija „odzvanja kao eho koji se prolama i doziva, upozorava, hrabri i uzdiže rodni kraj do transcendentnog”.
„Zbirka `Prsten magle` svojim naslovom upućuje na neprekidno trajanje duhovnog, tj. onog što je nevidljivo, a prisutnije od fizički vidljivog. To duhovno je poput magle koja obavije predio i koja može u svakom trenutku da nestane ili da se pojavi. Tako se u slojevitoj strukturi zbirke javlja i nestaje svijest o bitnom svevremenom koje je potisnuto prividom materijalnog svijeta. Potisnuto, ali istovremeno u kontrastu istaknuto i određeno da traje u svom nevidu, da struji i popunjava zavičajne pukotine štiteći ga od zaborava”, smatra mr Miluša Bakrač.
Dodaje da je zavičajna magla najupornija i najprisutnija, ona opominje i obavezuje, a u poeziji Spasoja Bajovića skriva i otkriva ćudi zavičaja, poetizuje predio koji svojom snagom zrači, svojom surovošću čeliči, svojim trajanjem uči kako se postaje čovjek, kako se dostiže cilj, kako se snaga ljubavi javlja u tom nejavu, kako traje u svome traženju.
„Prva cjelina naslovljena sintagmom Nevid java stilogena je zbog mogućnosti njenog višeznačnog tumačenja. Nevidljiva java/Nevid java može označiti nevidljivu stvarnost, nevidljivu pojavu u stvarnosti, ono što postoji, a ne primjećujemo; zatim nevid javljenog, tj. odbijanje primljene informacije; nevidljivo kretanje ako se uzme u obzir značenje lokalne morfeme, javiti, koja označava kretati se i slično”, bilježi Bakrač.
„Slike, gotovo biblijske, oca i strica koji nijesu napustili ognjište već za njega vežu nasljednike i daju im snagu opominju da čovjek može da traje ako poznaje istinske vrijednosti onoga što mu je u neposrednoj blizini. Uvođenje motiva, Vasilija Ostroškog, kroz polisindetsko nizanje veznika, da i dok, lirski subjekat ruralno spaja s nebeskim uzdižući ruralno (zavičajno) do visina dostojnih sveca. Metaforičke slike kroz koje je poetizovan motiv majke izranjaju iz ambijenta planine, sela i rijeke, majka je „most kameni” koji radom spaja dom sa rodom, prati i dočekuje, a poetska cjelina namijenjena koševini i pivskim đacima smještenim u ambijent ruralnog od jutra do večeri, od vedrine do oluje i groma, uz snažno naglašenu simboliku svakog leksikostilema, oda su upornosti i hrabrosti”, pojašnjava Bakrač.
Ističe da je kruna zbirke cjelina „Vatra” u kojoj se lirski subjekt bavi čovjekovim vječitim pitanjem o smislu postojanja, o ljudima i poluljudima, o traženju i nalaženju sebe, o Bogu kao nejavu koji je sadržan u srcu, u venama, u djetetu, o moći čovjeka i njegovoj nemoći da shvati da ono što traži u stvari već ima, ali je u nevidu.
„Epilog i pečat svemu rečenom i neizrečenom je pjesma `Na kraju krajeva`. Ona je poput odjeka s planine koja bi trebalo da othrani čovjeka koji ne traži odgovore jer su već tu, čovjeka koji shvata da treba živjeti ne pitajući se o onome za šta nije pozvan da dobije odgovore”, piše Bakrač.
Kamen kao biblijski simbol, motiv Boga, Vasilija Ostroškog i diskretno prožeti hrišćanski motivi beskraja, nebeske mobe, zvjezdanih dnevnika, vatre, nebojava koji se prožimaju kroz veliki broj elipsi, bilježi Bakrač, uvode nova metafizička značenja, a ovu poeziju, koja je naizgled poezija rodoljublja, tematski svrstavaju u misaonu.
„Svaki motiv i svaka pjesnička slika navode recipijenta na duboko razmišljanje o svom smislu, o prividu ovozemaljskog življenja relativizujući pojavno i dajući trajnost sveprisutnom nevidu. Poezija Spasoja Bajovića je poziv na život, ljubav i slobodu jer na kraju krajeva u smrti te najmanje ima. Bogatstvu pjesničkog izraza doprinose kovanice, posebne morfostileme poput cvjetoplet, crnoruk, naručja nedozvana, milozorje, nebojav zlotravica, nejav... Stilogenost se ostvaruje i na polju fonostileme, morfostileme, sintaksostileme, semantostileme uz uključivanje velikog broja stilskih figura osobito metafore, sinestezije, personifikacije, hiperbole, apostrofe, retoričkog pitanja, onomatopeje, kontrasta... `Prsten magle` je zbirka koja pripada svima koji nijesu zaboravili odakle su, svima koji znaju da ko nije zavičajnu mudrost upoznao, uzalud se školovao”, zaključuje Bakrač.A.Ć.