Knji­gu „Sve­ti kralj Ste­fan Pr­vo­ven­ča­ni” iz „Sve­ti­go­ri­ne” edi­ci­je po­sve­će­ne vla­da­ri­ma iz lo­ze Ne­ma­nji­ća či­ta­o­ci mo­gu ku­pi­ti uz pri­mje­rak „Da­na” po ci­je­ni od 3,99 eura na pro­daj­nim mje­sti­ma ši­rom Cr­ne Go­re. Ri­ječ je o bo­ga­to ilu­stro­va­nom ži­ti­ju o si­nu Sve­tog Si­me­o­na Ne­ma­nje, po­to­njem mo­na­hu Si­mo­nu, u či­je je vri­je­me šro­gla­še­njem kra­lje­vi­ne i us­po­sta­vlja­njem auto­ke­fal­ne cr­kve do­šlo do pot­pu­nog dru­štve­no-po­li­tič­kog i vjer­skog or­ga­ni­zo­va­nja i kon­sti­tu­i­sa­nja srp­skog na­ro­da i dr­ža­ve.
Ka­ko is­ti­če u po­go­vo­ru za ovu knji­gu mi­tro­po­lit Am­fi­lo­hi­je, ka­da 1224. go­di­ne srp­ski kralj Ste­fan do­no­si ured­bu po ko­joj će se u ma­na­sti­ru Ži­ča kru­ni­sa­ti i hi­ro­to­ni­sa­ti svi bu­du­ći srp­ski kra­lje­vi i i ar­hi­e­pi­sko­pi Srp­ske Pra­vo­slav­ne Cr­kve, o če­mu svje­do­či nje­go­va Dru­ga da­rov­na žič­ka po­ve­lja sa­ču­va­na na zi­du u ula­znoj ku­li Spa­so­ve cr­kve u Ži­či, ti­me po­či­nje no­vo po­gla­vlje u isto­ri­ji srp­skog na­ro­da.
„Mo­li­tve­no po­mi­nju­ći i sje­ća­ju­ći se na­šeg oca Si­me­o­na Mi­ro­to­či­vog, mi se kroz nje­ga i pre­ko nje­ga, sje­ća­mo nje­go­vog bla­go­slo­ve­nog ko­ri­je­na, nje­go­vih si­no­va Vu­ka­na, Ste­fa­na i Sa­ve, kao i svih onih iz­da­na­ka nje­go­ve sve­to­rod­ne lo­ze ko­ji su sa te lo­ze na­po­ji­li i na­hra­ni­li du­hov­no sva srp­ska po­ko­lje­nja do na­ših vre­me­na. Ta­ko ka­da Ste­fan Pr­vo­vjen­ča­ni go­vo­ri o „vos­pi­ta­ni­ju” ko­je je pri­mio od oca, pod njim pod­ra­zu­mi­je­va cje­lo­kup­no svo­je tje­le­sno i du­hov­no uz­di­za­nje i uz­ra­sta­nje”, za­bi­lje­žio je mi­tro­po­lit.
Pr­vi srp­ski kralj Ste­fan Pr­vo­vjen­ča­ni, po­sle Ne­ma­nji­nog po­vla­če­nja sa pre­sto­la, pri­mio je vlast u Sr­bi­ji 1196. go­di­ne. Sa dvi­je­ma su­pru­ga­ma, pr­vom Ev­do­ki­jom, kćer­kom vi­zan­tij­skog ca­ra Alek­si­ja An­đe­la i dru­gom, La­tin­kom Anom Dan­do­lo, iz­ro­dio je če­ti­ri si­na: Ra­do­sla­va, Vla­di­sla­va, Uro­ša i Pre­di­sla­va. Vla­dao je do 1228. go­di­ne. Sred­njo­vje­kov­ni pi­sci za­pi­su­ju da ga je Sve­ti Sa­va mo­li­tvom vas­kr­sao iz mr­tvih i za­mo­na­šio, i da je po­sli­je mo­na­še­nja, Sve­ti Kralj, ži­vio još tri sa­ta. Kao mo­nah Si­mon, sa ime­nom svo­ga bra­ta Sa­ve na usna­ma, upo­ko­jio se 7. ok­to­bra 1228. go­di­ne i sa­hra­njen je u na­o­su Stu­de­ni­ce, pre­ko pu­ta svo­ga oca Si­me­o­na Ne­ma­nje. Na pre­sto­lu srp­skog kra­lja u na­red­nih pe­de­set go­di­na vla­da­la su tri nje­go­va si­na: Ra­do­slav, Vla­di­slav i Uroš, dok se Pre­di­slav za­mo­na­šio i ostao za­pam­ćen kao srp­ski ar­hi­e­pi­skop Sa­va II. Naj­zna­čaj­ni­ja za­du­žbi­na Ste­fa­na Pr­vo­vjen­ča­nog je ma­na­stir Ži­ča, pr­vo sje­di­šte Srp­ske Ar­hi­e­pi­sko­pi­je. Sv. Sa­va je u vri­je­me kra­lje­va­nja svo­ga bra­ta Ste­fa­na od po­sto­je­ćih i no­vo­o­sno­va­nih epar­hi­ja ustro­jio Srp­sku auto­ke­fal­nu (sa­mo­stal­nu) cr­kvu, ko­ja je ima­la 10 epar­hi­ja (vla­di­čan­sta­va), a sje­di­šte joj je bi­lo baš u ma­na­sti­ru Ži­či.
Ni­je ni­ka­kvo ču­do što stu­de­nič­ki mo­na­si i na­rod ni­šta ni­je­su to­li­ko i ta­ko lju­bo­mor­no ču­va­li kao mo­šti Sve­tog Kra­lja Ste­fa­na, kao sim­vol i sna­gu sa­mo­stal­ne srp­ske dr­ža­ve, za­pi­sao je mi­tro­po­lit (po­zna­to je 18 pre­no­še­nja nje­go­vih sve­tih mo­šti­ju. Jer, u vri­je­me Ste­fa­na Pr­vo­vjen­ča­nog do­vr­še­no je kon­sti­tu­i­sa­nje srp­ske po­li­tič­ke i kul­tur­ne in­di­vi­du­al­no­sti i uda­re­ni su te­me­lji na ko­ji­ma će se srp­ska dr­ža­va i Cr­kva, kao i kul­tu­ra uop­šte raz­vi­ja­ti vje­ko­vi­ma.
„Ka­da se oku­plja­mo oko sve­ti­nja Bo­ži­jih i ka­da spo­mi­nje­mo ime­na sve­tih, mi se di­vi­mo u nji­ma div­no­me Bo­gu... Ka­da se mo­li­mo Sve­ti­te­lji­ma, mi se Go­spo­du mo­li­mo, i ka­da se kla­nja­mo pred nji­ho­vim ći­vo­ti­ma i mo­šti­ma i ka­da ih cje­li­va­mo, mi cje­li­va­mo si­lu Du­ha Sve­to­ga. Ta­ko se i Sve­ti Kralj, mo­nah Si­mon, ko­ji je pred­vo­dio srp­ski na­rod kao uzor­ni vla­dar, vje­ko­vi­ma pred pre­sto­lom Tvor­ca­mo­li za srp­ski na­rod, ko­ji mu s ve­li­kim uva­ža­va­njem i lju­ba­vlju ne­pre­kid­no do­la­zi na­la­ze­ći utje­hu i po­moć u ra­znim is­ku­še­nji­ma ko­je ži­vot do­no­si”, za­bi­lje­žio je mi­tro­po­lit cr­no­gor­sko-pri­mor­ski u po­go­vo­ru za ovo ilu­stro­va­no ži­ti­je Sv. kra­lja Ste­fa­na Pr­vo­vjen­ča­nog.S.Ć.