-PRIREDIO: MILADIN VELjKOVIĆ

Radi pripreme za dalju borbu protiv Turaka Vučić je prisustvovao tajnom zboru u Rudovcima u februaru 1815. godine. Uoči Cvijeti 1815. godine Vučić, Paštrmac i Jovan Obrenović ubili su turskog haračliju u Konjuši u Gruži. Tom prilikom Vučić je ranjen u ruku, što ga je spriječilo da učestvuje na Takovskom zboru, kada je formalno počeo Drugi ustanak.
U prvim nedjeljama borbe, prelomnim za ustanak, Vučića nije bilo u značajnijim bojevima. Da li od posledica toga ili nekog drugog ranjavanja, Vučiću je do kraja života ostala sakata lijeva ruka. Jovan Dobrača predvodio je oko 500 Gružana, koji su pohitali knezu Milošu na Ljubić. Ali, prema sopstvenom svjedočenju, 1815. godine, učestvovao je u borbama kao buljukbaša nad vojnicima iz šest gružanskih sela.
Kada je Vučić stupio u stalnu službu kod kneza Miloša, u jesen 1814, nije slutio u kojoj će mjeri njegov život biti vezan za kneza. Preobražaj srpskog društva, i pored očitih generacijskih i socijalnih sličnosti, postavio je između njih nepremostivu prepreku.
Obojica su rođeni u Srbiji. Miloš 1783, a Vučić 1788. godine. Kao mladići prišli su ustanicima 1804. godine. Dok je Vučić sve vrijeme Prvog ustanka bio nepoznat, Miloš je 1807. godine postao rudnički vojvoda, a u jesen 1813. godine najistaknutiji starješina koji je ostao u Srbiji. Ne znamo da li su se poznavali već u to vrijeme. Učestvovali su u pohodu na Stari Vlah 1809. godine. Porodica i socijalne prilike u kojima su stasavali takođe su slične. Miloš je zbog siromaštva svoje porodice prešao kod polubrata Milana, koji se bavio trgovinom. Vučićeva porodica je poslije doseljavanja u Gružu živjela u siromaštvu. Ali, Miloš je 1815. godine bio knez, a Vučić njegov momak.
Knez Miloš je organizaciju vlasti poslije Beličkog sporazuma s Marašli Ali-pašom u jesen 1815. godine sprovodio radi učvršćivanja svoje vlasti, gušeći svaki opozicioni pokušaj slabljenja njegovog položaja. Iz Miloševe organizacije državne uprave potisnuti su nekadašnji nosioci knežinske samouprave i pojedine starješine iz Prvog ustanka. U službu su primani ljudi sumnjivih sposobnosti i morala, avanturisti, propali trgovci i bećari koji su dolazili iz Turske i Austrije. Izuzetak su bili učesnici Hadži-Prodanove bune iz Gruže, koje je Miloš spasao, a među kojima su najistaknutiji bili Vučić i Sima Milosavljević Paštrmac.
Vučić se kao poznati buntovnik u zimu 1814/15. godine skrivao od Turaka po šumama u okolini Crnuće. U tom rudničkom selu od kraja 1815. do 1817. godine nalazio se knežev ‚‘dvor‘‘, skromna kuća, s velikom sobom, kuhinjom i divanom i nekoliko pomoćnih zgrada. Jedno vrijeme Vučić je s Vulom Gligorijevićem bio knežev posilni, zadužen da, između ostalog, pomaže Milošu u spremanju. On se veoma brzo uzdigao iznad ostalih kneževih momaka, pa ga je Miloš odredio za starješinu domaćinstva, nazivajući ga ‚‘gazda‘‘. Budući da je knez Miloš zbog raznih državnih obaveza bio često odsutan, Vučić i kneginja Ljubica vodili su sve poslove oko održavanja domaćinstva. Njihovi prijateljski odnosi trajali su do Miloševog progonstva 1839. godine. Kneginja je Vučića nazivala ‚‘braca‘‘ i posebno je cijenila njegovu hrabrost, odvažnost i vjernost prema svojoj porodici. Vučić je na početku svoje službe kod kneza Miloša uočio mnoge pojedinosti u gospodarevoj porodici, upoznavši njegove karakterne osobine, navike i slabosti.
Istovremeno Vučić je uvođen u razne političke poslove. Tako je 24. jula 1817. godine donio, zajedno s pisarom Antom Protićem i Pavlom Sretenovićem pismo Vujici Vulićeviću, nahijskom knezu u Smederevskoj nahiji u kojem je zahtijevano Karađorđevo ubistvo. Pismo je donio iz Kragujevca u Smederevo. U tom činu ima izvjesne simbolike s obzirom na to da je od te godine otvoreno dinastijsko pitanje u Srbiji, a 1842. godine Vučić je bio najzaslužniji za dolazak na presto Aleksandra Karađorđevića. Da li je Vučić osjećao grižu savjesti zbog Karađorđevog ubistva, pitanje je na koje je teško odgovoriti. Pretpostavka je osnovana budući da je Vujica Vulićević već 1818. godine sazidao na mjestu Karađorđevog ubistva crkvu Pokajnicu, a i knez Miloš je u vrijeme svoje prve vladavine činio ustupke Karađorđevoj porodici, dok je u Topčideru 1834. podigao crkvu‚‘za podušje Karađorđu i spas svoje duše‘‘.
Vučić je od 1817. prenosio kneževa naređenja iz Kragujevca u Beograd, gdje se nalazio Đorđe Popović Đeleš, predstavnik srpske vlasti kod beogradskog vezira, a knezu Marku Todoroviću u Požarevačkoj nahiji krajem maja 1819. godine donio je buruntiju o visini poreza.
Godine 1820. Vučić je bio glavna veza između heterista u Vlaškoj i kneza Miloša. Još od tada bio je upoznat s Miloševom diplomatskom vještinom, uključen u nju, istina kao kurir, ali i ta iskustva bila su mu u kasnijem vremenu korisna. U januaru 1820. Joksim Milosavljević, knez u Porečkoj nahiji, preveo je Vučića u Vlašku. Njemu je Vučić kazao da ide u Bukurešt kako bi zamijenio tamošnjeg Miloševog povjerenika Mihaila Germana. Obaviješten o tome, Miloš se navodno naljutio na Milosavljevića što je bez provjere dozvolio Vučiću da ode u Vlašku, dok se u stvari radilo o prikrivanju stvarnih razloga Vučićeve misije.
(NASTAVIĆE SE)