-Piše: Dragan Mraović

„Istoričar“ milogore Duško Marković, premijer u pokušaju, saopštio je da je srpska vojska 1918. okupirala Crnu Goru i da su bilbordi koji slave njen oslobodilački ulazak u Budvu „falsifikovanje istorije...,,Mi nećemo dozvoliti falsifikovanje istorije. Odgovorićemo na taj atak na našu državu i na njenu istoriju svojim stavom, a u nekoj sledećoj fazi možda i pokretanjem nekog odgovarajućeg postupka...“ Opa, bato! Biće i staljinizma.
A jedan drugi Marković, istoričar, ali pravi, prof. dr Predrag Marković objašnjava: „Srpska vojska nije samo okupirala Crnu Goru već je natjerala Crnogorce da se sele sa svojih divnih planina i kamenjara u Beograd na Dedinje i u Bačku... srpski zlikovci su tjerali Crnogorce da nasele mjesta po Srbiji, idu u diplomatiju bez znanja stranih jezika, da zauzimaju direktorska mjesta bez dana škole“. I sve su to učinili Srbi na čelu sa Crnogorcem rođenim na Cetinju Aleksandrom Karađorđevićem, unukom kralja Nikole sa „samo dvije čete srpske vojske koje su ušle u Crnu Goru... Jedna četa je bila u Kotoru, dok je druga rasuta po cijeloj Crnoj Gori... Regent Aleksandar i srpske vojvode su imale smisla za političku umješnost pa su vjerovatno svečane ulaske u crnogorske gradove organizovali tako da u njih prvo uđu njihovi mještani koji su se borili u srpskoj vojsci“.
Jovan B. Markuš ne podržava milogorskog istoričara Markovića, pa kaže „Poslije kapitulacije Kraljevine Crne Gore i raspuštanja crnogorske vojske 1916. jedan dio vojnika i dobrovoljaca iz budvanske okoline ušao je u sastav vojske Kraljevine Srbije i sa njom odstupio preko Albanije za Solun‘‘.. Akademik Crnogorske akademije nauka prof. dr Zoran Lakić u monografiji o Budvi o prvom oslobođenju Budve u 20. vijeku piše sljedeće: ,,Budva je konačno oslobođena od austrougarske okupacije, 8. novembra 1918. Sa oslobodilačkom srpskom vojskom došli su i borci iz ovih krajeva, koji su se kao dobrovoljci iz prekookeanskih zemalja priključili srpskoj vojsci... U ognju Prvog svjetskog rata stvorena je Jugoslavija (Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca) 1. decembra 1918. godine. Budva, sa ostalim centrima današnje opštine - Sv. Stefan i Petrovac, našla se, po prvi put, u zajedničkoj državi) jugoslovenskih naroda... Budva je na početku Drugog svjetskog rata okupirana od strane italijanske vojske 17.aprila 1941. a oslobođena po drugi put u 20. vijeku od strane Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije 22. novembra 1944. godine. Ove činjenice neizbježno postavljaju i pitanje, zašto bi se slavilo drugo oslobođenje Budve 22. novembra 1944. a ne i prvo oslobođenje 8. novembra 1918.godine, ako su jedno i drugo bili oslobođenje od okupatora?“
Pita li se Duško Marković od kada je Budva u Crnoj Gori? Sjeća li se šta je učio u osnovnoj školi, kako se pisao? Hoćemo li vratiti Crnu Goru na četiri nahije, pa da vidimo šta su to milogorci oslobodili, a Srbi okupirali i gdje je tu kuća Duškova koju su Srbi oslobodili još dok je on bio Srbin? Kakve on ima veze sa Crnom Gorom kada negira Njegoševu crkvu, istoriju, srpski jezik, Crnogorce kao „vitezove srpstva“? U šta se to izmetnuo? Kojim on to jezikom zbori da su Srbi okupatori, a Italijani, Austrougari, NATO ubice i ostali nijesu? Jesu li Venecijanci okupirali ili oslobodili Crnu Goru? Zna li ko je branio Cetinje od Sulejman paše? Crnogorci nijesu. Jesu li to najbolji odnosi u istoriji sa Srbijom kada premijer milogore optužuje Srbe da su okupatori iznoseći čistu istorijsku laž?! I još prijeti onima što neće njegovu falsifikovanu istoriju. To je fašizam nad slobodom ljudskog mišljenja i naukom. S takvima se tikve ne sade.
(Autor je nekadašnji generalni konzul SRJ u Bariju)