Na šestu godišnjicu smrti Dragomira Brajkovića, književnika i novinara, njegov zavičaj, Bijelo Polje, kao ni Crna Gora, još mu se nijesu odužili. Nema spomenika u bjelopoljskom parku pjesnika, a ni obećanih sabranih djela ovog velikana, a on nam je ostavio svoje stihove da žive, dok je pjesme i svijeta. Bio je laureat prestižnih priznanja iz oblasti literature i žurnalistike, što govori da je i na jednom i na drugom planu dosegao sami vrh. To mogu samo izuzetno daroviti stvaraoci. A, Dragomir Brajković to je i potvrdio brojnim priznanjima među kojima se izdvajaju „Trinaestojulska nagrada”, kao najveće državno priznanje koje se dodjeljuje u Crnoj Gori za vrhunska ostvarenja i Nagrada grada Beograda.
– Dragomir Brajković se odužio svim piscima u Crnoj Gori i svim riječima koje govore o Crnoj Gori, a zasigurno za sva vremena zavičaju, Bjelom Polju, koje još ćuti i ne sjeća se da ga je, poslije Rista Ratkovića, Dragomir Brajković podigao u podnebesja. Zavičaj se ogriješio što o Dragomiru još nigdje javno nije progovorio. Ni simpozijumom, ni književnom večeri posvećenoj njemu. Niti da jednu u moru nagrada koje dodjeljuje nazove njegovim imenom – kaže Novica Đurić, predsjednik Udruženja književnika crne Gore, čiji je član bio i Brajković.
On je dodao da će UKCG, u godini svog jubileja, 2016. kada obilježavaju 70. godišnjicu postojanja, posvetiti zasluženu pažnju jednom od velikana srpskog pjesništva.
– UKCG će to učiniti kada su ga već zaboravili i oni pisci na čijoj je afirmaciji mnogo radio, a ne mali broj puta i djela im nagradio – kaže Đurić.
Dragomir Brajković je rođen 1947. godine u selu Pisana Jela, kod Bijelog Polja, a preminuo je 2009. godine i sahranjen je u Beogradu u Aleji velikana.
Objavio je knjige pjesama: „Veliko putovanje” (1970), „Proleće u Teheranu” (1972), „Krvava svadba u Brzavi” (1976, 1987, 1990, 1992, 1990), „Povratak u Crnu Goru” (1981, 1985), „Ledene gore, južna mora” (1983), „Kroz podvige – u čitanke” (1983), „Put u reči” (1987,1992), „Vatra u rukama” (1992,1993), „Slovo o postanju” (izabrane i nove pjesme, 1994) i „Discorco sulla genesi” (1996). Objavio je i knjigu pjesama za djecu „Dva detinjstva” (1991, 1992).
Za knjigu „Krvava svadba u Brzavi” dobio je književne nagrade: „Milan Rakić”, „Isidora Sekulić”, „Risto Ratković” i „Trinaestojulsku nagradu”; za knjigu „Vatra u rukama” dodijeljena mu je „Oktobarska nagrada grada Beograda” za 1991. godinu, a za knjigu „Slovo o postanju” (izabrane i nove pjesme) dodijeljene su mu nagrade: „Grad pisaca Herceg Novi”, „Sveti Sava” i „Vito Nikolić”.
Brajković je dobitnik nagrade „Zlatni grumen” na Borskim susretima književnika Balkana 1989. godine, „Vukove nagrade” za 1991. godinu i „Pečat varoši sremskokarlovačke”.
Autor je knjige parodija „Od versah meštri” (1985,1992) za koju je dobio književnu nagradu „Branko Ćopić”, knjige putopisa „Mnogolika Kina” (1983), knjige ogleda o djelu Vuka Karadžića „Oko stožera” (1989, 1991) i monografije „Desanka Maksimović ili slovo o ljubavi” (1995).
Priredio je i dvije antologije naše savremene poezije za djecu: „Sve što raste” (1984) i „Važna pitanja” (1988), a sa Milovanom Vitezovićem priredio je i propratio komentarima „Čitanku Kosovskog boja” (1989).
Pjesme Dragomira Brajkovića prevođene su na ruski, njemački, švedski, slovenački, engleski, portugalski, rumunski, španski, slovački, makedonski, italijanski, francuski, kineski, turski, japanski i jermenski jezik, a zastupljene su u više pregleda, panorama, antologija, čitanki i u školskoj lektiri.
Razgovori sa Dragomirom Brajkovićem „Poreklo nade” publikovani su 2000, „Teslin pojmovnik” 2006, „Pesma u pesmi”, pesnička knjiga (SKZ) 2008. godine.R.K.


Rok istekao prošle godine

Na osnovu saglasnosti Ministarstva kulture Crne Gore, Skupština opštine Bijelo Polje je na sjednici 8. septembra i 24. oktobra 2013. godine, usvojila Program podizanja spomen-obilježja na teritoriji Opštine Bijelo Polje.
U dokumentu koji je potpisao Džemal Ljušković, tadašnji predsjednik Skupštine opštine Bijelo Polje, navodi se da je Zahtjev za podizanje spomen-obilježja Dragomiru Brajkoviću podnijela je Opština Bijelo Polje, da će spomen-bista biti finansirana sredstvima koje će obezbijediti Opština, a da je za izradu spomen-biste Dragomiru Brajkoviću, nadležan organ lokalne uprave. Ocjenu i odabir umjetničkog rješenja spomen-biste trebalo je da izvrši stručna komisija koju je trebalo da obrazuje predsjednik Opštine Bijelo Polje. Rok za izgradnju spomen-biste bio je decembar 2014. godine.M.N.


Bezgranično je cijenio i volio Crnu Goru

– Dragomir Brajković je bio aktivni učesnik naučnih skupova u organizaciji Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Zapažena su njegova izlaganja o književnom stvaralaštvu pisaca sa ovih naših prostora. Bio je čovjek koji je pisano riječju osvajao ljude. Ko ga je poznavao, jednostavno ga je odmah zavolio i uvijek volio, volio je njegove knjige. Njegovo stvaralaštvo je vezano za Crnu Goru i zavičaj. Nosio ih je srcu, ma gdje bio. Sa njim je Crna Gora, daleko viša i značanija, bezgranično je cijenio i volio. Srbiju je, kao i Njegoš doživljavao kao „predragu našu Srbiju”. Čitaoci su ga voljeli kao pisca, posebno kao pjesnika. Njegove pjesme se vole i pamte. Svojim obimnim djelom ušao je u vječnost srpskog naroda i njegove kulture, jednako onog u Srbiji, kao i onog u rasejanju, svuda gdje se nalaze danas. Otišao je na put bez povratka, ali je ostavio svoje knjige, svoje stihove da žive, dok je pjesme i dok je svijeta – riječi su akademika Zorana Lakića, povodom Brajkovićeve smrti, izgovorene na komemorativnom skupu u Podgorici.