U ro­žaj­skoj cr­kvi „Ru­ži­ci”, po­sve­će­noj Sve­tom Jo­va­nu Kr­sti­te­lju, za­jed­nič­ku ju­tar­nju mo­li­tvu odr­ža­li su ne­dav­no otac Dra­gan Ri­stić, ar­hi­je­rej­ski na­mje­snik be­ran­ski, otac Mi­lan Sta­ni­šić i otac Slo­bo­dan Ra­do­je­vić. Ujed­no, pri­li­kom za­jed­nič­ke slu­žbe po bla­go­slo­vu vla­di­ke Jo­a­ni­ki­ja od vjer­ni­ka ovog kra­ja se opro­stio do­sa­da­šnji pa­roh, otac Mi­lan Sta­ni­šić, od ko­jeg je du­žnost pre­u­zeo sve­šte­nik Slo­bo­dan Ra­do­je­vić. Po za­vr­šet­ku slu­žbe Ri­stić je pri­sut­nim vjer­ni­ci­ma to­plim ri­je­či­ma pred­sta­vio Ra­do­je­vi­ća, ko­ji će u na­red­nom pe­ri­o­du slu­žbo­va­ti u ro­žaj­skoj pa­ro­hi­ji. On je uz bla­go­slov i če­stit­ke Ra­do­je­vi­ću, po­zvao pra­vo­slav­ne vjer­ni­ke da po­mog­nu no­vom pa­ro­hu ka­ko bi bio pri­hva­ćen.
- Na­dam se da će­te i Ra­do­je­vi­ća pri­hva­ti­ti kao što ste pri­hva­ti­li sve­šte­ni­ke ko­ji su ra­ni­je ov­dje slu­žbo­va­li, oca Pa­vla, oca Pe­tra i oca Mi­la­na – re­kao je otac Ri­stić. Pri­li­ku je is­ko­ri­stio da se po­zo­ve one ko­ji to ni­je­su do­sad uči­ni­li da se kr­ste, i da se cr­kve­no vjen­ča­ju.
- Oni ko­ji se ni­su vjen­ča­li a ima­ju dje­cu tre­ba da se vjen­ča­ju ka­ko nji­ho­va dje­ca ne bi bi­la iz kr­šte­nog i bla­go­slo­ve­nog bra­ka. Po­zi­vaj­te oca Slo­bo­da­na da opo­je neo­po­je­ne gro­bo­ve va­ših pre­da­ka i da osvje­šta va­še ku­će i sta­no­ve. Sve je ovo na ko­rist i spa­se­nje du­še i ti­je­la. Ako čo­vjek ži­vi u osve­će­nom sta­nu ili ku­ći, mno­go se lak­še di­še, i mno­go vi­še pri­ja mo­li­tva, ko­ja br­že do­pi­re do uši­ju go­spod­njih – re­kao je Ri­stić.
Otac Mi­lan Sta­ni­ši­ća, ko­ji će na­sta­vi­ti slu­žbu u Su­ti­va­nu kod Bi­je­log Po­lja, pri­sje­tio se ka­ko je iz­gle­da­lo po­sljed­njih 11 go­di­na nje­go­ve slu­žbe u Ro­ža­ja­ma.
- Po bla­go­slo­vu vla­di­ke Jo­a­ni­ki­ja sam do­šao a i od­la­zim odav­de, jer se uka­za­la po­tre­ba da slu­žim vjer­no­me na­ro­du u mje­stu Su­ti­van kod Bi­je­log Po­lja. Ov­dje sam pro­veo li­je­pe tre­nut­ke, iako je po­ne­kad bi­lo i onih ma­nje li­je­pih. Ov­dje sam po­stao ro­di­telj tro­je dje­ce, i di­je­lio sa na­ro­dom do­bro i zlo, ra­do­vao se kr­šte­nji­ma i vjen­ča­nji­ma, uče­stvo­vao u nji­ho­vom bo­lu ka­da smo is­pra­ća­li po­koj­ni­ke na ope­li­ma i sa­hra­na­ma. Za­jed­no se oku­plja­li na sla­va­ma cr­kve i dru­gim sve­ča­no­sti­ma. Zbog sve­ga to­ga mi je žao što od­la­zim – ka­zao je Sta­ni­šić, na­gla­ša­va­ju­ći da je po­seb­no do­bar od­nos imao sa kom­ši­ja­ma islam­ske vje­ro­i­spo­vi­je­sti, na če­mu im je na­ro­či­to za­hva­lan.
- Na­dam se da će oca Slo­bo­da­na pri­hva­ti­ti na­rod ove pa­ro­hi­je, a ja ću se po­tru­di­ti da u no­voj pa­ro­hi­ji bu­dem pri­hva­ćen ba­rem ono­li­ko ko­li­ko sam bio ov­dje – ka­zao je Sta­ni­šić.
V.Ra.