Gra­đa­ni Tu­zi na grad­nju ze­le­ne če­ka­ju du­že vri­je­me. Go­di­na­ma se obe­ća­va, ali umje­sto tog objek­ta im­pro­vi­zo­va­ne te­zge „glu­me” tr­žni­cu za pro­da­ju ze­le­ni­ša. Ta­ko se na pla­tou pi­ja­ce u Tu­zi­ma sva­ko­dnev­no mo­gu sre­sti van­pi­jač­ni pro­dav­ci vo­ća i po­vr­ća ko­ji želj­no če­ku­ju da do­bi­ju svoj obje­kat. Oni ape­lu­ju na lo­kal­nu vlast da ko­nač­no pre­du­zmu neo­p­hod­ne mje­re ka­ko bi do­bi­li uslov­ni pi­jač­ni pro­stor.
Jed­na od njih Ra­doj­ka Ra­i­če­vić sma­tra da je kraj­nje vri­je­me da se za­vr­ši obe­ća­no te da do­bi­ju nor­mal­ne uslo­ve za rad
-Če­ka­mo iz­grad­nju ze­le­ne pi­ja­ce i ni­smo još do­če­ka­li. Sva­ke go­di­ne je na­ja­vlju­ju, ali još ni­šta od to­ga. Zna­či­lo bi nam da je ko­nač­no ura­de da ima­mo gdje da ra­di­mo. Tu­zi tre­ba da ima­ju ze­le­nu pi­ja­cu, kao ne­ka­da što su ima­le. Mo­žda bi se po­sao po­ve­ćao, ova­ko sa­mo gu­bi­mo vri­je­me. Ra­ni­jih go­di­na su ov­dje iz Pod­go­ri­ce i ši­re do­la­zi­li da ku­pu­ju, a sad ne­ma vi­še to­ga – pri­ča Ra­doj­ka Ra­i­če­vić.
Su­gra­đa­ni se sla­žu da je lo­še što Tu­zi ne­ma­ju ze­le­nu pi­ja­cu, i što pro­dav­ci pro­da­ju po tro­to­a­ri­ma i pu­tu svo­je pro­iz­vo­de.
Mje­šta­nin Ga­no Ka­lu­đer­če­vić na­vo­di da se no­va tr­žni­ca obe­ća­nji­ma gra­di go­di­na­ma i ni­ka­ko da se sa­gra­di.
- Tu­zi su ne­ka­da ima­le pi­ja­cu. Ta­da su ima­li sek­to­ri za ri­bu, sir, vo­će i po­vr­će. Pam­tim to kao ma­li, a sa­da se ro­ba pro­da­je na im­pro­vi­zo­va­nom pro­sto­ru. To ni­je hi­gi­jen­ski. Di­že se pra­ši­na i to pa­da po vo­ću i po­vr­ću. Ko zna kad će za­vr­ši­ti taj du­go obe­ća­va­ni obje­kat. Go­di­na­ma se sa­mo pri­ča o to­me. Pri­nu­đe­ni smo da ide­mo u Pod­go­ri­cu da tr­gu­je­mo – na­vo­di Ka­lu­đer­če­vić.
On na­po­mi­nje da u Tu­zi­ma ne­ma gdje da ku­pi mli­ječ­ne pro­iz­vo­de.
- Za sir idem u Gin­taš, jer ov­de se ne­ma gdje ku­pi­ti. Pro­da­ju ga van­pi­ajč­ni pro­dav­ci kod cr­kve, ali ni­ka­da tu ne ku­pu­jem– ka­že Ka­lu­đer­če­vić.
Ni Ra­do­sav Sto­jo­vić ni­je za­do­vo­ljan či­nje­ni­com da ne­ma ze­le­ne pi­ja­ce u Tu­zi­ma.
-Tu­zi­ma tre­ba ze­le­na pi­ja­ca, da se ura­di obje­kat za sva­ku vr­stu ro­be. Dr­ža­va je na po­te­zu da ta­ko ne­što obez­bi­je­di za gra­đa­ne. Za­slu­žu­je­mo je­dan tr­žni cen­tar za pro­da­ju raz­li­či­te vr­ste ro­be. Ove im­pro­vi­zo­va­ne te­zge ko­je po­sto­je su za ne­ki vi­jek ra­ni­je, a ne za 21. vi­jek – ka­že Sto­jo­vić.
VI.R.


Ku­pus do 20 cen­ti

Kod van­pi­jač­nih pro­da­va­ca u cen­tru Tu­zi man­da­ri­ne se nu­de za sve­ga 20 cen­ti, dok je gaj­ba tri eura. Za ki­lo­gram ja­bu­ka tre­ba iz­dvo­ji­ti od 70 do 80 cen­ti, dok je ja­pan­ska ja­bu­ka 50 cen­ti. Ki­vi ko­šta 70 cen­ti, dok su kle­men­ti­ne za 10 cen­ti sku­plje. Ba­na­ne su euro.
Od po­vr­ća je naj­jef­ti­ni ku­pus ko­ji ko­šta od 15 do 20 cen­ti po ki­lo­gra­mu. Bli­tva je 70 cen­ti, ko­li­ko ko­šta i šar­ga­re­pa. Pa­ra­dajz se nu­di za euro, dok su ti­kvi­ce 80 cen­ti. Za pa­sulj tre­ba iz­dvo­ji­ti dva eura.