Novinar Branislav – Banjo Radunović, preminuo je juče u Podgorici u 89. godini života. Udruženje novinara Crne Gore dodijelilo mu je 23. januara 2009. nagradu „Veljko Vlahović” za životno djelo, a iste godine, takođe za životno djelo, nagradio ga je i Savez novinara Srbije i Crne Gore. Kao novinar izvještavao je sa političkih i mnogih drugih zanimljivih događaja, kao fudbalski sudija prošao je pola svijeta. Obišao je tri kontinenta, sudio na više od 20 internacionalnih mečeva u evropskim kupovima i oko 150 prvoligaških mečeva nekadašnje SFRJ. Dva puta se susreo sa Josipom Brozom Titom, ispratio je i čuvenog fudbalera Pelea u penziju, a nobelovca Iva Andrića vozio je iz Podgorice za Herceg Novi. Branislav Radunović je 2005. godine objavio knjigu „Vidici prošlosti”.
– Otišao je još jedan novinar iz plejade onih koji su imali sreću da upoznaju ovaj naš zanat u njegovom zlatnom dobu i koji je mogao da prenese mlađim kolegama kako to izgleda u sistemu gdje su stvaralaštvo, inventivnost i posvećenost bili na cijeni. UNCG će sa njegovim odlaskom biti siromašnije za vjernog i posvećenog člana, značajnog svjedoka istorije našeg udruženja i valjanog savjetnika – rekao je Goran Ćetković, predsjednik Udruženja novinara Crne Gore.
Ćetković je dodao da brojne anegdote sa Radunovićevih putovanja i radnih zadataka širom svijeta, današnjim novinarima mogu ličiti na filmske apstrakcije.
– Sin predratnog izvještača „Politike” i novinar „Pobjede”, ostao je do kraja života zaljubljen u novinarski posao i veoma posvećen tim redakcijama, uprkos tome što u svojoj radnoj biografiji može da se diči stavkama i iz drugih oblasti – rekao je Ćetković.
Tako je, podsjetimo, Radunović u oktobru 1973. godine, prilikom gostovanja predsjednika SFRJ Josipa Broza Tita Danskoj bio šef jugoslovenske novinarske delegacije. Radunović je imao zadatak da izvještava za sve jugoslovenske medije o posjeti tokom koje je jedna od glavnih tema bila i Titova kandidatura za Nobelovu nagradu za mir. Radunović se drugi put sreo sa Titom u oktobru 1978. godine u Igalu, tokom posjete princa Čarlsa. On je tvrdio da je predsjednik Tito važio za velikog džentlmena, ali i čovjeka koji je znao da počasti novinare i saradnike.
U jednom od intervjua za podgoričke „Vijesti” pričao je o svojim novinarskim i sudijskim iskustvima. Objasnio je da je u ono vrijeme zajedničke države postojalo pravilo da je šef novinarskog pula bio novinar iz republike koja je u toj zemlji imala svog ambasadora. Tada je ambasadorka SFRJ u Danskoj bila Stana Tomašević, tako da je on bio zadužen za direktan kontakt sa predsjednikom i imao sve informacije u vezi sa Titovim kretanjem tokom petodnevne posjete Danskoj. On je ispričao da Tito nije dobio „Nobela”, ali da je on, ipak, deceniju ranije imao priliku da se druži i razgovara s Ivom Andrićem, jedinim nobelovcem SFRJ, prilikom njegove posjete Crnoj Gori 1962. godine. Andrić je nepunih godinu ranije dobio Nobelovu nagradu za književnost za roman „Na Drini ćuprija”.
Radunović je bio vođa puta reprezentacije SFRJ na oproštajnom meču Pelea, odigranom na Marakani pred 160 hiljada ljudi. Susret sa Peleom bio je nešto o čemu su mnogi sanjali.
– Bila je to velika čast koju mi je tada ukazao Fudbalski savez Jugoslavije. Ipak, najveća čast mi je pripala prilikom gostovanja u Kolumbiji. Tada sam u Bogoti, pred 80.000 gledalaca, pred početak utakmice na jarbol podigao jugoslovensku zastavu – ispričao je Radunović u jednom od intervjua.
Branislav Radunović biće sahranjen danas u 15 časova na podgoričkom groblju Čepurci.
R.K.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadr¹kom.
Zabranjen je govor mr¾nje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadr¾aj neæe biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar na¹em
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom èlanku kr¹i Kodeks novinara, prijavite na¹em
Ombudsmanu.
)){kind=small}
