-PRIREDIO: MILADIN VELjKOVIĆ

Za Miloševe i Vučićeve odnose karakteristična je još jedna Miloševa opaska upućena Vučiću. U jednom pismu Vučić je upotrijebio njemačku riječ kost. Miloš se čudio da je on tu riječ upotrijebio budući da je iz Vučkovice, „babe Stane sin”, pa je tražio da u narednim pismima ne koristi strane riječi. Takođe, Miloš je u proljeće 1831. spriječio izbor Vučićevog zeta Stefima Jovanovića za policajca beogradske varoši. Poslije nekoliko godina zategnutih porodičnih odnosa, Vučić je pokušao da pomogne svojoj djeci, pa je, koristeći svoj položaj, beogradskoj opštini nametnuo svog zeta, Ankinog muža, za beogradskog pandura prije nego što je Miloš izbor potvrdio.
Početkom 1831. godine Vučićev glavni zadatak, kao i ostalih srpskih starješina u Beogradu, bio je održavanje mira i sprečavanje sukoba Srba i Turaka, koji su se naročito pogoršali od proglašenja Hatišerifa. Među Turcima se osjećala uzrujanost i napetost. Neki Turčin stalno je dolazio pred knežev konak i izazivao i vrijeđao Srbe, a turski garnizon jednom se uzbunio jer je mislio od svoje patrole da su Srbi. Vučić je zbog toga odlazio kod vezira Husein-paše. Šireni su glasovi o skorom početku bune protiv kneza Miloša. Zbog zategnutosti stanja u varoši, članovi beogradskog suda održali su 14. aprila 1831. godine sjednicu, kojoj su prisustvovali Vučić, Pavle Radomirović i Joksim Milosavljević. Predstavnicima esnafa naredili su da se strogo pridržavaju izdatih uputstava radi očuvanja reda i mira, što se posebno odnosilo na kalfe i šegrete, a razmišljalo se i o protjerivanju bludnica iz Beograda u unutrašnjost Srbije. Turcima je naročito smetalo prisustvo predstavnika ruske komisije za razgraničenje Kocebua i Sašaljskog, koji su u proljeće 1831. sa turskim predstavnicima, na osnovu Hatišerifa, započeli razgraničenje između Kneževine i Carstva. Za vrijeme njihovog boravka u Beogradu Rusima su, s Vučićevim znanjem, krišom od Turaka dovođene naložnice.
Vučić je takođe prisustvovao sjednicama varoškog suda u Beogradu kada je odlučivano o složenim sporovima, a uz to je izvršavao i pojedina naređenja u vezi s vojskom stacioniranom u Beogradu.
Pretežni dio Vučićevih poslova u to vrijeme odnosio se na uređenje Topčidera, započeto u proljeće 1830. Miloš je oko 1822. godine počeo raseljavanje žitelja istoimenog sela. Najpouzdaniji Milošev činovnik u Beogradu za to bio je Vučić, koji je imao iskustvo stečeno tokom služenja u Gornjoj Crnući i Kragujevcu.
Vučićevo službovanje u Beogradu i Topčideru, međutim, završilo se krajem avgusta 1831. godine. Trojica kulučara došli su u Kragujevac i požalili se knezu Milošu na njegove surove postupke. Tim povodom Miloš je pisao Vučiću 28. avgusta 1831. godine: „Vučiću! Nezadovoljstvo moje sprama vladanja Vašeg došlo je već do najvećeg stepena. Neprestana preterivanja Vaša s mojim služiteljima, prezrenije k svakom činovniku i podsmej Vaš nad svakim čestnim žiteljem našim preuzvišiše svaku meru trpenija. Ja sam već dovoljno trpio Vas oko 15 godina i toliko puta sam prašćavao Vaša zločinstva e da bi se samo popravili. No, sad videći da se nikako popravit nećete i da što većma ja prašćavam i ćutim, to se više Vama surovost nadima, preporučujem da odma po prijatiju ovog pisma iz moje kuće iselite se... Živite kak Vam Bog da a u moja obštenarodna posla nemojte nikako više mešati se; ima još varoši pak, pođite u kakovu drugu varoš i namestite se.”
Stojan Simić saopštio je Vučiću kneževu naredbu kojom mu je naređeno preseljenje u Šabac. Mada je Vučić pokušao da se opravda, ističući da je sve radio u kneževu korist i da je kao potčinjeni griješio i izazivao vladarevo nezadovoljstvo, njegova molba nije uslišena. Morao je po četvrti put za dvije godine da mijenja mjesto boravka, ostavivši u Topčideru, u jednom od kneževih ambara, svoje žito.
Vučić je u Šapcu poslije kratkog vremena opet zadobio Miloševo povjerenje. Naime, Bosnu su 1831. i 1832. godine potresali sukobi bosanskih kapetana, protivnika centralne vlasti i Porte. Oni su se odrazili na položaj srpskog stanovništva u Jadru i Rađevini, oblastima koje su, prema odredbama Hatišerifa iz 1830. godine, ušle u sastav Kneževine. Pošto je postojala opasnost od upada iz Bosne, knez Miloš je naredio Jakovljeviću i Čvoriću, starješinama u tim oblastima, da se pripreme za odbranu, a Vučić je postavljen za glavnog vojnog zapovjednika vojnicima iz Šabačke i Valjevske nahije. Vojnici iz tih nahija, prethodno upisani u vojničke spiskove, dolazili su u Šabac, gdje su vježbali pod Vučićevim nadzorom. Smještani su u kuće bogatijih varošana, a žito za ishranu uzimano je iz seoskih koševa, u kojima je čuvan višak preostao od naplate poreza.
Kada je u maju 1832. godine prošla neposredna opasnost od turskih upada iz Bosne, Vučić je najprije 16. maja 1832. godine postavljen za člana, a tri nedjelje kasnije za predsjednika Nahijskog suda u Šapcu.
(KRAJ)