Ne dovodeći u pitanje potrebu da Rudnik uglja (RUP) bude u državnom vlasništvu, o čemu govorim punih sedam godina, predlažući blagovremeno poseban zakon u Skupštini, na bazi koga bi to trebalo uraditi, jasno je da je model kupovine akcija od strane Elektroprivrede najskuplji, odnosno najmanje dobar po državu koja je većinski vlasnik energetske kompanije, izjavio je za „Dan” poslanik Aleksandar Damjanović.
– Umjesto ove „operacije” trebalo je konvertovati u državne akcije poreski dug RUP-a koji je u jednom momentu iznosio više od 14 miliona, a trenutno je veći od osam miliona, čime bi se dostiglo većinsko vlasništvo države u RUP-u. Odmah nakon toga bi se primijenio Zakon o privrednim društvima i kroz restrukturiranje bi se spojili EPCG i RUP u jednu kompaniju u kojoj bi država bila većinski vlasnik. No, izabran je mnogo skuplji model. Zašto, to je pitanje za odgovorne u Vladi i EPCG-u – kazao je Damjanović.
Da li se ova kupovina sprovodi da bi određeni akcionari Rudnika uglja, zapravo A2A i Aco Đukanović, dobili skoro 17 miliona eura?
– Korist od ove transakcije imaće svakako vlasnici akcija u RUP-u, prvenstveno A2A, odnosno pojedinci sa najvećim paketom akcija, poput gospodina Đukanovića i ostalih manjinskih akcionara. Napominjem da bi udruživanjem dvije kompanije, po modelu koji sam opisao i koji je bio najoptimalniji, manjinski akcionari takođe posjedovali vrijedan paket jedne ozbiljne jedinstvene kompanije, koji bi na duge staze bio vredniji nego što je to sada slučaj, kada se izvlači jednokratna korist. Kakva je korist za EPCG koja će, osim dividende koju će izdvojiti državi shodno rebalansu budžeta i računovodstvenoj „gimnastici” u iznosu od 43 miliona eura, plus manjinskom partneru A2A takođe pripadajući dio, snositi i trošak „preuzimanja” akcija RUP-a, posebno je pitanje. A od te iste EPCG se traži da investira u nove energetske kapacitete ili revitalizaciju postojećih, poput TE.
Kako komentarišete procjenu akcija Diloita, koja je bazirana na nizu pretpostavki, od kojih se jedna, drugi blok jačine 254 megavata, sigurno neće ostvariti?
– Procjena vrijednosti akcija se zasniva na pojedinim pretpostavkama, koje nijesu izdržale probu vremena. Jasno je da za sada od drugog bloka TE nema ništa. Umjesto gradnje drugog bloka ide se na neophodnu ekologizaciju, odnosno rekonstrukciju postojeće TE za koju se iskreno nadam da će biti završena po cijeni i u roku u kojoj je planirana, i da neće biti unutrašnjih opstrukcija, ometanja, namještanja i ugrađivanja u cijenu projekta. Dakle, pretpostavke koje je Diloit unio u izračunavanje cijene akcija RUP-a, same po sebi nisu dobre i pitanje je realnosti cijene od 6,4 eura po akciji.
Da li je kupovina akcija Rudnika po cijeni od 6,4 eura zapravo dio nekog šireg dogovora po kome A2A treba da se isplati sa 13 miliona eura?
– Način „ulaska” EPCG u RUP je apsolutno dio šireg aranžmana sa A2A i de fakto dodatni bonus uz već dogovorenih 250 miliona eura, za raskid gotovo devetogodišnjeg aranžmana. Da li bi bez takvog bonusa, kupovine akcija A2A u RUP-u i isplate dividende, bio moguć dogovor sa A2A drugo je pitanje. Izvjesno je da A2A ne bi imao interes da ostane u vlasničkoj strukturi RUP-a nakon odlaska iz EPCG, niti bi bio u poziciji da beskonačno sprečava neophodne odluke skupštine akcionara dvije kompanije i trpi gubitke u svom bilansu, imajući u vidu i njihovu odgovornost prema akcionarima od kojih su neki u javnom sektoru Republike Italije.
Je li država mogla preuzeti RUP a da to ne bude na štetu EPCG?
– U odgovorima na prethodna pitanja, kao i u brojnim javnim nastupima isticao sam moguće modele neophodnog podržavljenja RUP-a, imajući u vidu neprirodni status tzv. početka energetskog repro-lanca, kao većinski privatne firme, a što svoje korijene ima u namještenom modelu tzv. masovne vaučerske privatizacije i kriminogene identifikacije manjinskog učešća države u vlasničkoj strukturi RUP-a na njenom startu. Od svih modela, izabran je najskuplji za državu. To dovoljno govori o odgovornosti onih koji su definisali ovakav model.D.M.


Prebacivanje odgovornosti, smišljen plan

Kako komentarišete dešavanja na skupštini akcionara i prebacivanje odgovornosti na manjinske akcionare?
Na bazi šturog zvaničnog saopštenja sa vanredne skupštine akcionara EPCG ne može se mnogo toga zaključiti osim da je donesena odluka o pokretanju postupka dobrovoljne javne ponude za preuzimanje RUP-a. Namjera tzv. Kombinovanja dobrovoljne i obavezne ponude za preuzimanje radi „umanjenja rizika špekulativne trgovine“ je alibi za proces koji traje više od godinu dana, a započet je promjenama u rukovodstvu EPCG i poništavanjem odluka sa prethodnih skupština akcionara kojim su, kroz umanjivanje kapitala kompanije i isknjižavanje akumuliranih gubitaka, stvoreni preduslovi za finalizaciju ovakve kombinatorike. Sve ostalo, pa i prebacivanje odgovornosti na akcionare sa minimalnim vlasništvom je dio zamišljenog plana.