BI­JE­LO PO­LjE – Nje­go­vo pre­o­sve­šten­stvo episkop bu­di­mljan­sko-nik­šić­ki go­spo­din Jo­a­ni­ki­je slu­žio je Sve­tu ar­hi­je­rej­sku li­tur­gi­ju u cr­kvi ko­ja se po­di­že u sla­vu sve­tih mu­če­ni­ka i be­sre­bre­ni­ka Ko­zme i Da­mja­na u Bi­o­či, se­lu na pu­tu iz­me­đu Bi­je­log Po­lja i Be­ra­na. Vla­di­ci je sa­slu­ži­va­lo sve­šten­stvo be­ran­skog ar­hi­je­rej­skog na­mje­sni­štva, mo­na­štvo ma­na­sti­ra Đur­đe­vi stu­po­vi i go­stu­ju­ći sve­šte­nik Jo­van Vu­ko­vić iz Kru­šev­ca. Pra­znič­no bo­go­slu­že­nje uve­li­čao je ra­do­sni čin kr­šte­nja ma­log Ge­or­gi­ja, si­na sve­šte­ni­ka Vu­ko­vi­ća.
Pra­znik Sve­tih Ko­zme i Da­mja­na če­sti­tao je pre­o­sve­će­ni epi­skop Jo­a­ni­ki­je, pod­sje­tiv­ši da su sve­ti mu­če­ni­ci i be­sre­br­ni lje­ka­ri Ko­zma i Da­mjan vje­ru hra­bro svje­do­či­li u te­škim vre­me­ni­ma go­nje­nja hri­šća­na i da­va­li is­cje­lje­nje bo­le­sni­ma, pri­zi­va­ju­ći bla­go­det Bož­ju.
– Sve­ti mu­če­ni­ci Ko­zma i Da­mjan su sve­ti­te­lji Bož­ji ko­ji su u ovom svi­je­tu ši­ri­li Je­van­đe­lje Hri­sto­vo u naj­te­žim vre­me­ni­ma, vre­me­ni­ma go­nje­nja hri­šća­na, u pr­vim vje­ko­vi­ma, ali su svje­do­či­li vje­ru hra­bro, ona­ko kao što je i Go­spod svje­do­čio do­brim dje­li­ma, ri­je­či­ma isti­ne Bož­je i ši­re­njem lju­ba­vi Hri­sto­ve. Oni su, bla­go­da­re­ći to­me, do­bi­li od Bo­ga dar da li­je­če ljud­ske bo­le­sti i ne­mo­ći. Zna­li su lje­kar­sku vje­šti­nu, ali su zna­li i to da je sva­ki do­bri dar i sva­ki sa­vr­še­ni po­klon od­o­zgo sa ne­ba od Bo­ga, pa su, ka­da su li­je­či­li bo­le­sni­ke i tje­ši­li one ko­ji su ne­moć­ni, pri­zi­va­li Bož­ju bla­go­dat i po­la­ga­njem ru­ku svo­jih niz­vo­di­li bla­go­dat pre­sve­tog du­ha na bo­le­sni­ke i ta­ko da­va­li is­cje­lje­nje – be­sje­dio je vla­di­ka i pod­sje­tio da je u to vri­je­me vje­ra pra­vo­slav­na hri­šćan­ska sti­gla do car­skog dvo­ra, ali je tek po­sli­je mu­če­nič­ke smr­ti Ko­zme i Da­mja­na za­si­ja­la slo­bo­da ci­je­lom hri­šćan­stvu pre­ko Sve­tog ca­ra Kon­stan­ti­na i nje­go­ve maj­ke Je­le­ne
– Ubio ih je nji­hov pri­ja­telj i sa­brat po stru­ci, ko­ji je bio, ta­ko­đe, lje­kar, ali se u nje­go­vo sr­ce, kao u iz­daj­ni­ka Ju­du iska­ri­ot­skog, use­li­la za­vist. Bog ih je pro­sla­vio pre­ve­li­kim ču­de­si­ma i za vri­je­me nji­ho­vog ži­vo­ta, a na­ro­či­to po­sli­je nji­ho­ve mu­če­nič­ke smr­ti sve do da­na da­na­šnjeg. Na mno­gim mje­sti­ma u na­šim sve­tim hra­mo­vi­ma sli­ka­ju se ovi sve­ti­te­lji bož­ji, a pra­vo­slav­ni hri­šća­ni im se obra­ća­ju za po­moć i pri­zi­va­ju ih kad ima­ju ka­kve tje­le­sne ili du­šev­ne po­te­ško­će, i ne sa­mo ta­da ne­go uvi­jek i svu­da i na sva­kom mje­stu. Nji­ho­va ime­na se sla­ve kroz sva vre­me­na i kroz sve vje­ko­ve, a ta­ko će to bi­ti do skon­ča­ni­ja svi­je­ta i vi­je­ka – is­ta­kao je vla­di­ka i na­gla­sio da se tim sve­ti­te­lji­ma u Bi­o­či po­di­že sve­ti hram.
– Ve­li­čan­stven je po­vod ko­jim smo se ov­dje sa­bra­li. To­kom ove sve­te slu­žbe oba­vi­li smo kr­šte­nje mla­den­ca Ge­or­gi­ja. Ne­ka ga Go­spod ukri­je­pi i ne­ka mu sve­ti Ge­or­gi­je bu­de ru­ko­vo­di­telj u sve da­ne nje­go­vog ži­vo­ta. On je sin sve­šte­ni­ka Jo­va­na Vu­ko­vi­ća ko­ji sve­tu slu­žbu vr­ši u Kru­šev­cu, gra­du sve­tog kne­za La­za­ra, ali je iz ovih na­ših go­ra, pa je za­že­lio da ov­dje kr­sti svog si­na – is­ta­kao je vla­di­ka Jo­a­ni­ki­je.
Osve­štan je i pre­lo­mljen slav­ski ko­lač, a za­jed­ni­ča­re­nje u sla­vu sve­tih ču­do­tvo­ra­ca i sve­ti­te­lja bož­jih Ko­zme i Da­mja­na na­sta­vlje­no je uz tr­pe­zu brat­ske lju­ba­vi. Do­ma­ćin sla­ve bio je Vla­do Sti­jo­vić za­jed­no sa čla­no­vi­ma Od­bo­ra za iz­grad­nju hra­ma
Vla­di­ka Jo­a­ni­ki­je je iz­ra­zio na­du da će ova cr­kva, ako Bog da, sle­de­će go­di­ne za pra­znik sve­tih Ko­zme i Da­mja­na i hra­mov­nu sla­vu bi­ti sprem­na za osve­će­nje. M.N.