| PRITISCI NA “DAN" I DUŠKA JOVANOVIĆA
|
Tužili, hapsili, prebijali...
|
Ubistvu Duška Jovanovića, direktora i glavnog i odgovornog urednika lista “Dan”, prethodili su brojni pritisci, prijeteća pisma, batinanja, paljenje štamparije, hapšenja i tužbe. Sve ovo Jovanović je stojički i hrabro izdržao, ne podležući ničijim uticajima. Odolio je i pritiscima crnogorske vlasti, policije i njima bliskih krugova. A ti pritisci bili su žestoki.
Sve je počelo batinanjem Jovanovića u ulazu njegove zgrade. Neposredno prije ponoći 25. oktobra 2000. godine ispred stana u podgoričkom naselju Zabjelo, Duško Jovanović, tadašnji poslanik SNP-a u republičkom parlamentu i direktor “Dana” i Radija “D”, fizički je napadnut. Napala su ga trojica, a u organizaciji napada učestvovalo je više automobila. Pretpostavljalo se da su to uradile takozvane “crne trojke” iz specijalne antiterorističke jedinice MUP-a Crne Gore. Počinioci nikad nijesu pronađeni. Prilikom napada Jovanović je zadobio lakše tjelesne povrede, i oteta mu je torba sa skupštinskim materijalima, među kojima je bilo i pismo koje je iz zatvora u Spužu uputio Miodrag Tripković, bivši direktor HTP “Boka”, a čiju je sadržinu Jovanović samo djelimično objavio na skupštinskom zasjedanju. Sadržaj pokradenih dokumenata bio je i više nego optužujući za neke ljude bliske strukturama vlasti. Povodom tog događaja Jovanović se obratio javnosti i kazao: “Napad se nije desio u milionskom San Francisku, već u Podgorici, gdje u tri sata svi znamo ko je šta ručao u jedan”. Jovanović je tada rekao da sumnja u MUP.
/ Ubijeđen sam da iza napada na mene stoji Služba državne bezbjednosti. Organizatori i oni koji su izvršili napad nalaze se u kasarni MUP-a na Zlatici. Tamo je stacionirana specijalna jedinica policije za ove namjene. Za napad na mene optužujem ministra unutrašnjih poslova Vukašina Maraša / kazao je tada Jovanović.
Sa batinama i pritiscima na Jovanovića i “Dan” nije se stalo. Naredna meta bila je štamparija preduzeća “Jumedia Mont”, koja ni poslije pet godina nije priključena na elektro mrežu. Naprotiv, zasmetao je čak i agregat, na čiji pogon radi štamparija, pa ga je osmog aprila 2003. godine neko zapalio. Požar je zahvatio i krov štamparije. Duško Jovanović je tada mislio da je požar podmetnut i, kako je tada izjavio, nije se nadao da će počinioci biti otkriveni. Njegove pretpostavke su se i obistinile.
Međutim, kao ni svi ostali pritisci koji su prethodili, a naročito oni koji su uslijedili sve žešći i žešći, nijesu spriječili štampanje “Dana”.
Sa pritiscima se nastavlja istim intenzitetom. Direktor i glavni urednik “Dana” Duško Jovanović uhapšen je 17. septembra 2003. godine, po potjernici kragujevačkog opštinskog suda, u Ulcinju, gdje se nalazio na odmoru, i deportovan u Srbiju. To je bio način na koji je crnogorska policija Jovanoviću “uručila” poziv za sud, pravdajući se činjenicom da ranije pozive koje je Jovanoviću slao kragujevački sud nije mogla uručiti jer ga, navodno, nije mogla pronaći, iako je, ako ne stan, a ono redakcija “Dana”, u kojoj je Jovanović maltene boravio danonoćno, od zgrade Centra bezbjednosti udaljena svega stotinak metara. I sve to bez obzira na činjenicu da je Jovanovića u Crnoj Gori znalo “i malo, i veliko”.
Sudski dostavljači nikad ranije nijesu imali problema kada je u pitanju uručivanje tužbi i poziva Dušku Jovanoviću, koji se slobodno šetao i, ko god je htio, mogao ga je svakoga dana naći u njegovoj kancelariji u redakciji “Dana”.
Kulminacija pritisaka na prvog čovjeka “Dana” bilo je njegovo ubistvo 27. maja prošle godine kada je na njega pucano ispred redakcije najtiražnijeg crnogorskog lista dok je ulazio u svoj automobil.
D.Ž.-M.V.R.
Trajalo godinama
Svojevremene prijetnje i pritisci na Duška Jovanovića, sudeći po činjenicama koje polako izlaze na vidjelo, godinama su trajali u kontinuitetu. Koliko god da je bilo tih pritisaka, Ministarstvo unutrašnjih poslova je bilo obaviješteno o tome, a nije spriječilo ono najgore. U prilog ovim tvrdnjama ide i pismo od 4. decembra 2000. godine, kada je tadašnji predsjednik poslaničkog kluba SNP-a Predrag Bulatović obavijestio predsjednika Skupštine Svetozara Marovića o Jovanovićevom prebijanju u ulazu njegove zgrade, tražeći od njega da preduzme sve potrebne mjere. Bulatović je tražio da tadašnji predsjednik Vlade Filip Vujanović obavijesti Skupštinu šta je urađeno na otkrivanju napadača na Duška Jovanovića.
Međutim, i tada kao i sada predstavnici MUP-a su ostali indiferentni po pitanju otkrivanja napadača na Jovanovića. Uslijedio je, iz današnje perspektive, dobro poznat odgovor, samo drugi potpisnik i drugim povodom.
|
| |
|
|