-Autor: Zoran Radovanović

Pedantnog radoznalca zalutalog u Srbiju doveo bi do očajanja pokušaj da prikupi podatke o ljekarima umrlim od Kovida- 19. Sindikat ljekara i farmaceuta Srbije (SLFS) poimence nabraja 118 žrtava: 102 ljekara, 14 stomatologa i dva farmaceuta, Ljekarska komora Srbije (LKS) saopštava imena svog 71 preminulog člana, dok se Ministarstvo zdravlja (MZ) zaustavilo na broju 14.

Detaljniji uvid donekle objašnjava razlike. SLFS ima na umu 71 umrlu osobu u državnoj službi, 28 u privatnom sektoru i 19 uživalaca penzije bez angažovanja u zdravstvenom sektoru. LKS sa svoje strane sabira ljekare u državnom i privatnom sektoru, a Ministarstvo zdravlja se ograničilo samo na ljekare i stomatologe zaražene u crvenoj zoni, tj. u odjeljenjima namijenjenim liječenju pacijenata sa kovidom.

Budući da je poznat broj ljekara (manje od 20.000) i stomatologa (oko 1600) u državnoj službi, kao i svih licenciranih ljekara i stomatologa, dakle članova LKS (oko 30.500) i Stomatološke komore Srbije (11.500), lako je računati stope.

Prema SLFS, stopa smrtnosti ljekara i stomatologa u državnom sektoru iznosila bi 3,3 na 1000. Kada im se pridruži privatni sektor, stope su nešto niže – 2,4 (podaci SLFS za oba profila), odnosno 2,3 na 1000 (podaci LKS samo za ljekare).

Nasuprot tome stoji 3 do 5 puta manji rizik (0,65 na 1000) do koga se dolazi prema MZ. Prethodnih dana objašnjen je razlog ove ogromne razlike: MZ je ignorisalo mogućnost zaražavanja u tzv. zelenim zonama, gdje je opasnost bila najveća zbog manjkave opreme, nemarne organizacije posla i pogrešno primjenjivanih testova pri prijemu.

Prikazana statistika djeluje zamorno, ali pruža osnovu za interesantna poređenja. Pođimo redom.

Prvo, medicinske sestre i tehničari su u neposrednijem kontaktu sa pacijentima nego ljekari, pa bi se očekivalo da su više izloženi riziku da ih odnese Kovid- 19. Međutim, do sada ih je, prema izjavama zvaničnika, umrlo „oko 40“. Na stranu što je to zaokruživanje samo po sebi uvredljivo, ispada da je epidemija posebno štedjela ovaj profil zdravstvenih radnika – čak i ako kao imenilac koristimo samo njihov broj u državnom sektoru (55.000), stopa smrtnosti bi bila 0,7 na 1000. Prilično je jasno da njihovi sindikati kriju istinu, kako ne bi „uznemiravali“ javnost.

Drugo, izvjesno je da su se ljekari i stomatolozi toliko izdvojili od ostalih profesija savjesnim sabiranjem svojih umrlih. Sigurno je da bi, prilježnim bilježenjem uzroka smrti, broj umrlih sestara i tehničara bio višestruko veći, a da bi u tom slučaju bio mnogo manji i jaz između doktora i svih ostalih – od rudara, preko geometara, do pilota.

Treće, već je mučno dokazivati aksiom da je masovnost umiranja od Kovida- 19 u Srbiji bezočno krivotvorena. Samo radi dočaravanja razmjera podvale, navedimo da je tokom 2020. godine ukupno umrlo oko 14.000 više osoba nego ranijih godina, a da je dijagnozu Kovida- 19 ponijelo samo 3.211 preminulih. Može se pretpostaviti da je 4.000 do 5000 građana izgubilo život zbog izostale medicinske pomoći, kao posledice vanredne situacije. Ipak, ostaje trostruko veći broj ubijenih klicom SARS-KoV-2, nego što je zvanično priznato.

Četvrto, već godinama ukupan broj primalaca penzija lako opada, a broj starosnih penzionera raste za po desetak hiljada. Prema nekim podacima, starosnih penzionera je na kraju 2020. bilo za oko 13.000 manje nego godinu dana ranije. Taj podatak otvara pitanje olabavljene politike Kriznog štaba poslije 6. maja i zahtijeva posebnu analizu.

nova.rs

---