-Piše: Radko Garčević

Ove godine FK Mogren je trebalo da proslavi 100 godina postojanja. Umjesto slavlja, na Lugovima će vas dočekati zapuštena livada koja simbolično označava mjesto gdje je nekada postojao klub. Mogren je prvi registrovani crnogorski klub osnovan 1920. godine. Iste godine ušao je pod okrilje tadašnjeg Splitskog nogometnog podsaveza da bi 1981. godine prvi put postao drugoligaš i da bi, kao šlag na tortu, u šesnaestini finala Kupa Maršala Tita izbacio velikog Veleža. Devedesetih je „podmornica sa Lugova”, kako su ga navijači od milošte zvali, odigrala pet sezona u elitnom društvu SRJ/SCG i za tih pet godina iznjedrila fudbalske klase poput braće Gluščević, Branka Boškovića i ostalih čija se imena s velikim poštovanjem izgovaraju širom svijeta.

Vrijeme za trofeje je dočekano u samostalnoj Crnoj Gori 2007. godine, započelo je formiranje „drim-tima” koji je oduševio crnogorske ljubitelje „najvažnije sporedne stvari na svijetu“ fantastičnom igrom. Prvi trofej je stigao u sezoni 2008/09. kada je Mogren u metropolu turizma prvi put u svojoj istoriji donio naslov prvaka Crne Gore i plasirao se u kvalifikacije za UEFA Ligu šampiona. Mogren je tih godina, tj. od maja 2008. do maja 2011. godine, osvojio tri domaća pehara i odigrao 10 evropskih mečeva, imao je sve predispozicije da bude uspješan klub. Imao je lojalne navijače, ali i bio u vlasništvu Opštine Budva koju su tih godina vodili čelinici DPS-a.

Na Slovenskoj plaži, iza kulisa fudbalskih dešavanja, pravili su se mutni planovi. Tadašnja opštinska vlast je prepisala klubu 94 hiljade kvadrata zemlje, 12.000 na Lugovima, 82.000 u Dubovici. Da situacija bude još teža po Mogren, saznaje se kasnije, kada je u javnost izašla informacija, da novostečeno zemljište nije čak formalno uknjiženo na ime kluba. Saznanje da je zemljište prepisano na privatnu firmu izazvalo je krajem oktobra 2009. godine ogorčenje naslednika starosjedjelaca. Opštinski čelnici su tada izjavili da nisu znali ništa o dogovoru. Osim toga, na Lugovima su se pravili i mutniji poslovi, a sve vezano za transfer prodaju igrača. Krenimo hronološki: U sezoni 2010/11. Petar Grbić se istakao noseći žuti dres pa su se za njega zainteresovali i jaki evropski klubovi. Najkonkretniji je bio Olimpijakos, koji je u maju 2011. godine poslao svog emisara Darka Kovačevića u Podgoricu i posao je sklopljen – tačno milion eura, kako piše na specijalizovanom i vrlo pouzdanom njemačkom sajtu za prenos (www.transfermarkt.de.).

Transfer je realizovan u julu 2011. godine. Prodaja Grbića bila je samo početak „zlatnog doba” poslovanja čelnika budvanskog kluba. Sezonu kasnije, Luka Đorđević je sjajnim partijama skrenuo pažnju na talenat koji posjeduje, ruski Zenit je bio izričit u namjeri da ga dovede. Kako je Đorđević tek napunio 18 godina, nije mogao da sklopi profesionalni ugovor sa Mogrenom, a Rusi nisu morali da plate klasično obeštećenje. Bila je stvar dogovora između klubova koliku sumu da uplati Zenit, iznos tog transfera do današnjeg dana ostao je tajna, a spekulisalo se da nije bio manji od pola miliona eura. I to je sjajna cifra za domaće klupske fudbalske prilike, iako se pretpostavlja da je još veća. Transfer je realizovan u julu 2012. godine. Prodaje Grbića i Đorđevića, ispostavilo se, bile su samo uvod u najveću prodaju – Marka Bakića Torinu i Fiorentini za ravno tri miliona eura. Baš tako piše na „transfermarktu”, a o istoj cifri je tog avgusta 2012. godine pisao i italijanski „Tutosport”, dok čelnici Mogrena nigdje nisu objavili koliko iznosi transfer. Prodaja Bakića za tri miliona eura bio je najveći transfer u istoriji, ne samo Mogrena već i crnogorskog klupskog fudbala uopšte. Od Grbića, Đorđevića i Bakića, Mogren je, dakle, po pouzdanom „transfermarktu”, zaradio makar 4,5 miliona eura.

Kada se tome dodaju i još neke ranije prodaje, Janko Simović je prešao u kijevski Dinamo za 200 hiljada eura, Marko Ćetković u poljsku Jagieloniju za 150 hiljada, Luka Pejović u isti klub za 100 hiljada, Nikola Vujović u Partizan za 200 hiljada, dolazi se do nevjerovatne cifre od gotovo pet miliona eura koje su Budvani zaradili od prodaje fudbalera. I na kraju, postavlja se jedino logično i ispravno pitanje. Gdje je nestao novac jer se klub ugasio, bivšim fudbalerima, trenerima i povjeriocima se duguje, imovinsko-pravni odnosi na Lugovima još nijesu riješeni?!

---