Drveni ikonostas u Crkvi Svetog Petra Cetinjskog na Prčanju zamijenjen je ikonostasom od kamena, koji je postavljen i prvi put korišćen za pashalno večernje za Vaskrs i sutradan u Vaskršnjoj liturgiji, koju su služili protojerej-stavrofor Momčilo Krivokapić i protojerej Nemanja Krivokapić. Ikonostas, od jedne vrste polumermera sa Kosova i Metohije, napravili su majstori iz Kruševca, a ta grupa je radila i na Hramu Hristovog Vaskrsenja u Podgorici, objasnio je paroh kotorski Momčilo Krivokapić. Ukrašen je simbolima „Nika” (pobjeda) i „Alfa i Omega” (početak i kraj), koji se odnose na Hrista. Ovakvi kameni ikonostasi bili su praksa u starim crkvama, u drevnim vremenima nije bilo drvenih ikonostasa, objasnio je prota Krivokapić, podsjetivši da je ova crkva rađena po projektu kapele na Lovćenu, koja je srušena 1972. godine. O tome govore arhivski zapisi, ali i ljudi koji su o tome ostavili traga. Pashalno večernje ima za njega posebno značenje, jer od kako je crkva prije 43 godine utemeljena, to večernje je svake godine održavano uprkos zemljotresu i brojnim poteškoćama.
- Lovćenska kapela koja je triput manja od ove, bila je najljepši i najveći hram na svijetu jer je bila na Lovćenu. Komunisti su je srušili krajem jula 1972. godine i tada je predradnik Iso Mahmutbegović, šef ekipe ispred jedne firme, odbio da ruši kapelu. Kad je vidio šta treba da ruše, rekao je: „Ja neću ovo da rušim!“ O ovome svjedoči zapis Vasa Čavora iz sela Čavori podno Lovćena, koji je bio jedan od čuvara kapele. Ostali su ćutali, a Vaso je to zapisao i mi o tome znamo, iako je on nedavno umro, podsjetio je paroh. Njegovu ideju o gradnji crkve na Prčanju po projektu kapele, podržao je njegov brat Savo Krivokapić, koji je napravio projekat, poigravši se lukovima. Crkva je napravljena u dimenzijama tri puta većim od kapele (osim u visini). Već u novembru imali su građevinsku dozvolu i krenulo se sa iskopavanjima temelja crkve.
- Počeli smo da je zidamo i 1974. godine služili smo prvo pashalno večernje. Moj sin Nemanja je tada rođen, sada ima 42 godine. Crkva je još bila bez krova kada je održana prva liturgija – kaže prota Krivokapić. Da nije bilo zemljotresa 1979. godine crkva bi do tada već bila pokrivena, ali raspon od 12 metara unutrašnje mjere, dodaje on, opasno je betonirati dok je nemirno tle, pa je krov postavljen 1981, zatim krst, ugrađena vrata, a 1. avgusta 1982, deset godina poslije rušenja kapele, crkva je osveštana. No, nijednu godinu nisu propustili da služe pashalno večernje, priča kotorski paroh.
Crkva se unutra uređuje zadnje dvije godine, a zvonik sa četiri zvona postavljen je prije tri godine. Zvono u rozeti je bilo za osvećenje, za dolazak patrijarha 1976. godine, to je poklon doktora Vladete Jerotića i njegovog prijatelja Vladana Đorđevića, praunuka Lazara Đorđevića, političara iz vremena Obrenovića. Jedno zvono je dar Koste Markovića sa Prčanja, a dva najnovija su poklon dvojice Krivokapića – Slobodana i Vlada.
Ikonopisana je kompletno, a freskama su je ukrasili ikonopisci grupe „Metohija”, glavni majstor je Milovan Belošević, glavni saradnik Marko Pašić.
M.D.P