Po­la­zni­ci vje­ro­na­u­ke sa Sta­rog aero­dro­ma u Pod­go­ri­ci, oko pe­de­se­to­ro dje­ce uz­ra­sta od če­ti­ri do 17 go­di­na, te ne­ko­li­ko uče­ni­ka Bo­go­slo­vi­je sa Ce­ti­nja, pro­šle ne­dje­lje su u jed­no­dnev­nom iz­le­tu po­sje­ti­li hra­mo­ve i sve­ti­nje u Bo­ki Ko­tor­skoj. Naj­mla­đe su pra­ti­li i ro­di­te­lji, a sa nji­ma su bi­li vje­ro­u­či­te­lji­ca Du­ška Sta­ni­šić i njen su­prug sve­šte­nik Dra­gan Sta­ni­šić, ko­ji slu­ži u cr­kvi Svetog Ge­or­gi­ja u Pod­go­ri­ci i pre­da­je na ce­tinj­skoj Bo­go­slo­vi­ji. Dje­ca su naj­pri­je pri­su­stvo­va­la li­tur­gi­ji u cr­kvi Sve­tih apo­sto­la Pe­tra i Pa­vla u Ri­snu, gdje ih je pri­če­stio otac Mom­či­lo Glo­go­vac, pa­roh ri­san­ski, ko­ji im je go­vo­rio o sve­tim mo­šti­ma po­hra­nje­nim u hra­mu. Glo­go­vac je upo­znao go­ste sa isto­ri­jom Ri­sna i pro­veo ih naj­po­zna­ti­jom uli­com Ga­be­la. U ma­na­sti­ru Ba­nja su sa ra­do­šću cje­li­va­li mo­šti Sv. Ge­or­gi­ja, ko­ji im je po­seb­no bli­zak, s ob­zi­rom da do­la­ze iz pa­ro­hi­je či­ji je on za­štit­nik. Po­klo­ni­li su se i iko­na­ma Bo­go­ro­di­ce Stra­da­nja, ko­ja je u sti­lu ita­lo­krit­ske ško­le ra­đe­na u 16. vi­je­ku, Sv. Jo­va­na Kr­sti­te­lja i Sv. Ge­or­gi­ja iz 18. vi­je­ka. Dječ­ja gra­ja i ra­do­sni po­vi­ci is­pu­ni­li su dvo­ri­šte ma­na­sti­ra, ma­me­ći osmi­je­he mo­na­hi­nja. Pje­smom, mo­li­tvom i re­ci­ta­ci­ja­ma po­la­zni­ci vje­ro­na­u­ke su za­hva­li­li na go­sto­prim­stvu: Kse­ni­ja Aša­nin re­ci­to­va­la je svo­ju pje­smu o Ma­na­sti­ru Će­li­ja Pi­per­ska, sti­ho­vi­ma su se pred­sta­vi­li i Ko­to­ra­ni, se­stra i brat Jo­va­na i Mi­ha­i­lo Sta­ni­šić, te Pod­go­ri­ča­ni Og­njen Lju­tić, Kse­ni­ja Dra­go­je­vić, Kon­stan­tin i nje­gov če­tvo­ro­go­di­šnji brat Va­si­li­je Bi­ro.
- Dje­ca su odu­še­vlje­na sve­ti­nja­ma ko­je obi­la­ze, pre­li­je­pim pri­mor­skim am­bi­jen­tom, div­nim da­nom, a ma­ti Ha­ri­ti­na, igu­ma­ni­ja ma­na­sti­ra, pri­pre­mi­la nam je to­plo po­slu­že­nje, to­li­ko su go­sto­prim­ne mo­na­hi­nje se­strin­stva ma­na­sti­ra Ba­nja. Na­ma iz Pod­go­ri­ce ovo je pra­vo osvje­že­nje da do­đe­mo da se na­di­še­mo ma­lo mor­skog va­zdu­ha. Obi­la­zak ma­na­sti­ra i sve­ti­nja je za dje­cu naj­bo­lja ško­la, tu na­u­če naj­vi­še, dru­že se i uče ka­ko da di­je­le, me­đu nji­ma se raz­vi­ja pri­ja­telj­stvo, uži­va­ju kad pu­tu­ju, is­ti­če vje­ro­u­či­te­lji­ca pri­li­kom na­šeg su­sre­ta u ma­na­sti­ru Ba­nja. Na­kon to­ga Pod­go­ri­ča­ni i bo­go­slo­vi po­sje­ti­li su Pe­rast i cr­kvu Ro­đe­nja Pre­sve­te Bo­go­ro­di­ce.
Otac Ne­ma­nja Kri­vo­ka­pić bio im je do­ma­ćin u hra­mo­vi­ma Sv. Ni­ko­le i Sv. Lu­ke u Ko­to­ru. Iz­let su za­o­kru­ži­li na Ce­ti­nju, gdje su se po­klo­ni­li mo­šti­ma Sv. Pe­tra Ce­tinj­skog, ru­ci Sv. Jo­va­na Kr­sti­te­lja i če­sti­ci Ča­snog Kr­sta, a za­tim se vra­ti­li u Pod­go­ri­cu.
- Mi na Sta­rom aero­dro­mu ne­ma­mo hram, ča­so­ve dr­ži­mo u na­šoj ku­ći u ko­joj sta­nu­je­mo – jed­nu pro­sto­ri­ju smo ospo­so­bi­li da bu­de uči­o­ni­ca. Naj­vi­še po­la­zni­ka ima iz ovog na­se­lja, sve vi­še dje­ce se ja­vlja za vje­ro­na­u­ku, ne­ko­li­ko njih su re­dov­ni, i po­ha­đa­ju vje­ro­nu­a­ku pet-šest go­di­na. Uče­ći dje­cu i mi sta­ri­ji od njih na­u­či­mo mno­go, in­te­re­su­ju se, pi­ta­ju, ona ima­ju ži­vu vje­ru. Nji­ho­vim du­ša­ma vje­ra u Bo­ga je ne­što sa­svim pri­rod­no, što su mla­đi, to vi­še. Ima sim­pa­tič­nih, neo­bič­nih pi­ta­nja, ve­li­ki je bla­go­slov za dje­cu ko­ja ho­će i mo­gu da po­ha­đa­ju vje­ro­na­u­ku, a i za nji­ho­ve ro­di­te­lje - ka­že Du­ška Sta­ni­šić, do­da­ju­ći da ova­kve eks­kur­zi­je po­ku­ša­va­ju or­ga­ni­zo­va­ti i ne­ko­li­ko pu­ta go­di­šnje po Cr­noj Go­ri.
M.D.Po­po­vić


Od hi­lan­dar­skih mo­na­ha do ma­ti Sa­va­ti­je

Sa­da­šnja cr­kva u ma­na­sti­ru Ba­nja ob­no­vlje­na je 1721. go­di­ne, na mje­stu gdje je po­bo­žni Ri­šnja­nin Pe­tar Kor­dić, či­ja je sla­va bi­la Sv. Đor­đe, vi­dio svje­tlost, a to je u stva­ri bi­lo isto mje­sto gdje je Sv. Si­me­on Mi­ro­to­či­vi Ste­fan Ne­ma­nja pr­vi put ov­dje sa­gra­dio cr­kvu u 12. vi­je­ku, ob­ja­šnja­va mo­na­hi­nja Ma­ri­ja. Pr­vo­bit­na cr­kva i pr­vi ma­na­stir su sru­še­ni u Pe­ra­škom bo­ju 1654. go­di­ne i po­sli­je to­ga su ga ob­no­vi­li hi­lan­dar­ski mo­na­si, ar­hi­man­drit Ata­na­si­je, je­ro­mo­na­si Mak­sim, Ki­ri­lo i još ne­ko­li­ko mo­na­ha. Mo­šti su dar Sv. Ste­fa­na Pr­vo­vjen­ča­nog, ko­me je Sv. Sa­va dao te mo­šti na po­klon kad je do­šao iz Ni­ke­je, kad je iz­dej­stvo­vao auto­ke­fal­nost za Srp­sku Cr­kvu. Do Pe­ra­škog bo­ja u ma­na­sti­ru su slu­ži­li ka­lu­đe­ri. Ma­ti Sa­va­ti­ja je 1991. go­di­ne ob­no­vi­la se­strin­stvo ma­na­sti­ra, ob­ja­sni­la je dra­gim po­sje­ti­o­ci­ma se­stra Ma­ri­ja.