Sva sela u pograničnom pojasu nikšićke opštine skoro su u istim problemima koji su uslovili raseljenje. Među njima je i selo Miruše, smješteno uz Bilećko jezero čije je formiranje, uz lošu infrastrukturu i udaljenost od matične opštine, razlog što u tom mjestu godinama unazad zimuje svega nekoliko stanovnika.
– Prije nepunih 60 godina formirano je Bilećko jezera, potopljeno je selo i narod se raselio. Siguran sam da od tada nijedan predsjednik Opštine Nikšić nije došao u Miruše bilo kojim povodom – ističe mještanin
Blagoje Kecojević.
Poslednji razgovor o poboljšanju seoske infrastrukture bio je prije skoro tri decenije i to nedaleko od Miruša, u mjestu Jazine. Kecojević je bio predstavnik sela, a sa predstavnicima opština Nikšić, Trebinje i Bileća dogovoreno je da počne asfaltiranje puta od Jazine prema Mirušama, pa do sela Počekovići, a onda i do Bileće.
– Dogovoreno nije realizovano jer je počeo rat i na tome je sve ostalo. Za asfaltiranje puta prema Počekovićima najviše je pomogla HE „Trebišnjica“ i to je urađeno prije desetak godina – kaže Kecojević koji sada živi u Trebinju ali u rodno selo često dolazi, međutim, poslednjih godina i to putovanje se, kaže, odužilo. Sa crnogorske strane prije nekoliko godina „zapriječili“ su puteve prema Hercegovini, pa umjesto 12 kilometara do Bileće i 30 do Trebinja, relacija je duplo duža.
– Odvojile se države, pa su našli način, a navodno zbog šverca, da nam te ceste blokiraju. Sada idemo preko zvaničnog prelaza na Vraćenovićima, što je duplo duže. Tako su Miruše skoro blokirane. Do Nikšića nam je oko 56 kilometara, ali većina nas svoj drugi dom našla je u Hercegovini – navodi Kecojević.
Miruše još uvijek čekaju vodovod, a obećan je prije godinu, kada je voda iz cijevi potekla u Vraćenovićima. Nadaju se, kaže
Mileva Kecojević, jedna od rijetkih stalnih stanovnika sela, da će ovog proljeća bistijerne zamijeniti pravim vodovodom.
– Glavnu cijev su postavili do nadomak sela, mislim da će na proljeće razvesti mrežu kroz selo, a mi dobiti vodu iz vodovoda – nada se Mileva Kecojević.
B.B.
Istorija ostala na dnu jezeraPotapanjem teritorije Miruša, mještanima je plaćano za objekte i imanja. Ipak, ono što se ne može platiti niti nadoknaditi jeste dio istorije tog i okolnih mjesta koja su ostala na dnu Bilećkog jezera. Predsjednik Crkvenog odbora Miruša
Živko Kecojević kaže da je sa crnogorske i hercegovačke strane potopljeno više crkava, a manastiri Dovrićevo i Kosijerevo su izmješteni. Pod vodom je ostala i stara seoska Crkva Svetog Save, ali su mještani podigli novu, takođe u slavu tog svetitelja.
– Novu crkvu, koja je posvećena Svetom proroku Iliji, na ostrvu posred jezera prije nešto više od 20 godina sagradila je elektrana „Trebišnjica“. Oni i gazduju akumulacijom, a kad nešto zatreba i pomažu – kaže Kecojević.
)){kind=small}
