GUSINjE - Planinsko selo Gornje Vusanje, udaljeno od Gusinja šest kilometara, u samom podnožju prokletijskog masiva Bjelič, primjer je kako žitelji mogu slogom i vrijednim radom da doprinesu boljem i lakšem življenju. Nekad je Vusanje imalo brojna domaćinstva koja su se isključivo bavila poljoprivredom i stočarstvom.To je, međutim, ostalo samo u pričama.
Težak život na selu, a ponajviše maćehinski odnos svake garniture vlasti prema ruralnim prostorima, učinili su da i Vusanje, poput ostalih mjesta na sjeveru, doživi sumornu sudbinu masovnog iseljavanja, što je sa sobom nosilo i dodatne poteškoće. Ovi vispreni gorštaci nijesu čekali da se vlast smiluje da im život učini lakšim, pa se dobar dio otisnuo u svijet, u potrazi za boljim životom. Odatle nastoje da pomognu svojima u zavičaju.
Jedan od žitelja Vusanja Ibrahim Ulaj kaže da im je Opština izlazila u susret, ali je problema mnogo i uglavnom ih rješavaju sami. U selu imaju područno odjeljenje nižerazredne osnovne škole, koje pohađa desetak učenika… Imaju prodavnicu, i to je sve. Nekad su imali i seoski dom i ambulantu... Posebno im je bilo teško u zimskom periodu, jer su na čišćenje puta čekali danima, pa su za te potrebe dobili snjegočistač od komšije doktora Ahmeta Ulaja, povratnika iz Albanije, koji je u Vusanju osnovao turističko-ugostiteljski kompleks.
-Težak je ovo život. Planinsko je mjesto i prilično udaljeno od Gusinja, tako da se organizujemo i snalazimo kako možemo i umijemo. Zbog svih poteškoća, mladi odlaze u svijet, otuda pomažući zavičaj i stvarajući nam bolje uslove. Što se tiče odnosa Opštine prema nama, kako rekoh, uradili su ponešto, iako ne baš koliko bi potrebe zahtijevale. Izmijenili su prošle godine srušeni krov na seoskom domu, uradili zaštitnu ogradu na vodopadu Grlja, pristupne staze do Oka Skakavice (Savinog oka). Trebalo bi poraditi i na ovom putu od Gusinja, koji je davno rađen i već je umnogome propao i zahtijeva ozbiljniju rekonstrukciju, što bi koristilo i u turističke svrhe, jer je Vusanje polazna tačka prema vrhovima Bjeliča. Pored turističko-ugostiteljskog kompleksa Ahmeta Ulaja, raspolažemo obiljem prirodnih ljepota u kojima bi turisti mogli da uživaju–ističe Ibrahim Ulaj. Mještanin Keljmend Ahmetaj, koji vozi snjegočistač, ističe da taj posao radi dobrovoljno i bez nadoknade, a da donator finasira kompletno održavanje mašine i troškove. Zahvaljujući snjegočistaču, čitava putna mreža u Gornjem Vusanju održava se besprekorno.
-Otežavajuća okolnost je i nefunkcionisanje vlasti u punom obimu već duže vrijeme. Posledica toga je da još nijesu formirane ni mjesne zajednice koje su ukinute konstituisanjem nove opštine. Preko mjesnog rukovodstva bilo bi nam lakše da planiramo i tražimo ono što je potrebno za naš kraj. U Gornjem Vusanju žive 23 stalna domaćinstva, a više od četiri puta je zatvorenih kuća, jer su mnogi otišli u inostranstvo. Da bi se taj problem prevazišao, od Opštine i države tražimo da nam pomognu zapošljavanjem mještana i pospješivanjem razvoja poljoprivrede i stočarstva kroz određene subvencije ili kredite. To bi omogućilo da omladina ostane ovdje i stvara podmladak –kazao je on.
N.V.
Opština vraćena, a kao da nije
Dževat Đonbalaj kaže da ne osjećaju boljitak u trogodišnjem periodu otkako je Gusinju vraćen status Opštine.
-Kao i na području čitave opštine, tako je i kod nas u Vusanju, ako ne i gore, i nema šta da se priča. Opština vraćena, a kao da nije, jer kad se ništa nema i ništa ne radi ne može se ništa ni očekivati. Sve je mrtvo, a boljitak se i ne vidi. Narod se odselio, fabrika nema, pogona nema, u selo se ne ulaže… Šta je to što bi moglo i nagovijestiti promjene nabolje, a kamoli da se nadamo da ih dočekamo -skeptičan je Đonbalaj.
)){kind=small}
