Ministarstvo zdravlja pet godina kasni sa donošenjem pravilnika i protokola u svim zdravstvenim ustanovama u Crnoj Gori, odnosno sa uvođenjem standarda u njihovom radu. Zbog toga zdravstvene ustanove nijesu ni prošle proces akreditacije, koji podrazumijeva postupak ocjenjivanja rada ustanove na osnovu primjene utvrđenih standarda rada u određenoj oblasti zdravstvene zaštite. Nijedna ustanova nema takav sertifikat, koji potvrđuje da zadovoljava medicinske standarde.

Predsjednik Ljekarske komore Crne Gore Aleksandar Mugoša je sredinom januara u razgovoru za „Dan“ kazao da će Komora u saradnji sa Ministarstvom zdravlja ove godine započeti postupak uvođenja standarda u rad svih zdravstvenih ustanova u Crnoj Gori.

– Uvođenje standarda ima višestruki značaj – olakšava rad ljekara, povećava nivo kvaliteta zdravstvene zaštite građana, stvara preduslove za značajnu uštedu novca i, što je najvažnije, priprema naše ustanove za proces međunarodne akreditacije. Priprema za akreditaciju zdravstvenih ustanova značila bi da smo, u poštovanju medicinskih pravila i protokola, stali uz rame najrazvijenim evropskim državama kada je medicina u pitanju. Projekat je pripremljen, urađen je akcioni plan koji precizira aktivnosti i vremenski okvir za njihovo sprovođenje. Kada ga završimo, predstavićemo ga Ministarstvu zdravlja, pojasnio je Mugoša.

Predsjednica Sindikata doktora medicine Milena Popović Samardžić smatra da su nedostatak protokola i standarda za rad među glavnim razlozima za odlazak ljekara iz Crne Gore.

– Pored toga, imamo niske zarade, katastrofalne uslove rada, lošu organizaciju, visok rizik sa kojim se nose zbog prethodno navedenog, privilegije pri dodjeli specijalizacija i neriješena stambena pitanja. Uvođenje protokola i informacionog sistema olakšalo bi praćenje potrošnje unaprijedilo rad ljekara i zdravstvenih ustanova. To je bila i prva tačka u strategiji Ministarstva zdravlja iz 2014. godine, koja nije ispunjena. To bi bile i efikasne mjere u borbi protiv neracionalne potrošnje, ističe Popović Samardžić.

Šta u praksi znači nedostatak protokola i pravilnika za postupanje medicinskog osoblja, ilustruju i detalji sa suđenja medicinskoj sestri Žani Radović, koja se tereti da je zamijenila novorođenčad prilikom otpusta iz Kliničkog centra Crne Gore. Ljekar Vojislav Miketić, koji je u to vrijeme bio direktor Ginekološko-akušerke klinike, kazao je tokom svjedočenja da ne postoji dokument kojim bi bila objašnjenja procedura otpusta. Prema njegovim riječima, KCCG, kao i sve zdravstvene ustanove u Crnoj Gori, nije akreditovan, što znači da nemaju pisane pravilnike i protokole koji obuhvataju detaljan opis usluga i procedura koje se obavljaju u ustanovi.

Pod tim podrazumijevam jednu stručnu, međukolegijalnu konsolidaciju svega što se dešava u toj ustanovi, kompletne procedure šta od usluga tamo možete dobiti, na koji način i pod kojim uslovima se te usluge dobijaju. Nijedna medicinska ustanova u Crnoj Gori nije akreditovana, pa samim tim nema ni dozvolu za obavljanje tih usluga, upozorio je Miketić.

Prema njegovim riječima, ne postoje protokoli i pravilnici, već se usmenim putem, kroz praksu, znanja starijih kolega prenose na mlađe, te da u KCCG tako sve funkcioniše decenijama.

On je istakao da je „u slučaju Žane Radović riječ o banalnoj praksi, dok je problem što nema jasno propisanih pravila za neke ozbiljnije aktivnosti – na primjer operacije“.

Miketić pak tvrdi da to što jedna ustanova nije akreditovana, ne znači da ne zadovoljava međunarodne medicinske standarde, te da pacijenti dobijaju usluge kao svuda u svijetu.

– Kod nas se operiše isto kao i u Njujorku. Ne može drugačije, tvrdi Miketić.

D.B.

---

Cilj akreditacije bolji kvalilet liječenja i jednaki uslovi u sistemu
Cilj akreditacije zdravstvene ustanove podrazumijeva unapređenje kvaliteta, bezbjednost pacijenata, obezbjeđivanje djelotvornog i isplativog pružanja zdravstvenih usluga, stvaranje jednakih ili približnih uslova za pružanje usluga u cijelom sistemu zdravstvene zaštite, uspostavljanje povjerenja korisnika i unapređenje menadžmenta u zdravstvu. Procesom akreditacije trebalo bi da se bavi Agencija za akreditaciju zdravstvenih ustanova, koja će na osnovu utvrđenih standarda ocjenjivati kvalitet pružanja zdravstvene zaštite stanovništvu i izdavati rješenja o akreditaciji, odnosno sertifikate.

Države regiona znatno ranije su ušle u ovaj proces. Primjera radi, U Srbiji su još 2008. godine formirali pomenutu agenciju, a nakon svih zakonskih priprema.