Docenti fizike sa koledža Grinel Leo i Šanšan Rodrikez zapitali su se šta bi bilo kada bi čovjeka ubacili u crnu rupu. Zaključili su na osnovu naučnih pretpostavki da je velika vjerovatnoća da bi ovaj proces ubio neustrašivog astronauta.
Uporedili su dvije vrste crne rupe: one veličine zvijezde, otprilike iste mase kao naše Sunce, i supermasivne, to jest one sa milionima, ili čak milijardama puta većom masom, prenosi. Manje crne rupe ne rotiraju, a njihov Švarcšildov radijus, to jest poluprečnik horizonta događaja je približno tri milje (3,2 kilometra). Horizont događaja je tačka bez povratka u kojoj gravitacione i druge sile crne rupe postaju toliko moćne da im ni svjetlost ne može pobeći.
Nasuprot tome, supermasivne crne rupe poput one u centru galaksije Mliječni put mogu mjeriti i do četiri miliona Sunčevih masa, sa radijusom horizonta događaja od 7,3 miliona milja.
U slučaju crne rupe veličine zvijezde, horizont događaja je daleko bliži svom centru nego kod supermasivne crne rupe, što znači da je razlika u pogledu sile gravitacije između horizonta događaja i njegovog središta negdje oko 1.000 milijardi puta.
Ako bi neka osoba prešla iza linije horizonta događaja crne rupe zvjezdane veličine, bila bi podvrgnuta procesu poznatom pod nazivom špagetifikacija, u kojem bi svi atomi njenog tijela bili rastegnuti u dugačku nit s obzirom na nevjerovatnu razliku u gravitacionom privlačenju.
Još jedna prepreka stoji na putu ovom ekstremnom padu, tvrde oni. jer, većina crnih rupa na svom pragu ima izuzetno vruće akrecione diskove koji se sastoje od pregrijanog materijala istrgnutog iz univerzuma.
Zaključaj glasi: da bi čovek bezbjedno ušao u supermasivnu crnu rupu, trebalo bi da ona bude izolovana od univerzuma, da je već progutala planete, gas i zvijezde oko sebe mnogo prije nego što se neustrašivi astronaut usudio da se približi horizontu događaja.