Solistički koncert mlade pijanistkinje i muzičkog pedagoga
Marije Mitrović, naslovljen „Dječje pjesme i igre”, posvećen klavirskoj muzici druge polovine 20. i prve decenije 21. vijeka, počeo je zanimljivim eksperimentalnim filmom u kojem su učestvovali i njeni učenici. Mitrovićeva je publici u podgoričkom Kulturno-informativnom centru „Budo Tomović” pored sopstvenog omaža Čajkovskom i Bartoku, odala i svojevrsni omaž djelu i klavirskom pedagoškom metodu Đerđa Kurtaga kroz interpretacije učenica
Une Vujošević, Lare Čekić, Lene Nenezić i
Anike Janjušević. Nakon toga, Mitrovićeva se na koncertu održanom u sklopu sedmog Festivala savremene klavirske muzike „Forte piano”, a u skladu s motom „Dječji kutak”, predstavila kao solista kompozicijama Čika Korije „20 Dječjih komada” i Helmuta Lahenmana „Dječja igra, sedam malih komada za klavir”. Na kraju, premijerno je izvedena kompozicija
Milice Vujadinović „Putovanje kroz galaksije - Fantazija za klavir i elektroniku”. Komad, koji je i zvučno i vizuelno-svjetlosno publici pružao svojevrsnu atmosferu ambijentalne muzike, Mitrovićeva je izvela zajedno sa kompozitorkom Vujadinović.
Mitrovićeva se prvenstveno odlučila da filmom zabilježi rad svojih učenika, jer je pretpostavljala da u doba pandemije možda neće moći da neposredno učestvuju na koncertu. Takođe, pored klasičnih klavirskih metoda rada, htjela je da učenicima pruži i mogućnost drugačijeg pristupa, pa se odlučila za komade Đerđa Kurtaga, a koja se pokazala kao izuzetno pokretačka i maštovita. Zato je rezultat odmakao od početne ideje, ocijenila je pijanistkinja.
– Moto filma je Heraklitova misao da čovjek postiže savršenstvo tek kada postigne ozbiljnost koju ima dijete kada se igra. I to je ono što je bitno. Djeca su u stvari vrlo ozbiljna dok se igraju, ali istovremeno to je za njih i samo igra. I mi to moramo shvatiti, prisvojiti, da se igramo i u životu kao djeca - kaže Mitrović.
Baviti se muzikom ozbiljno, dodaje pijanistkinja, prilično je teško, a zavisi od toga kako razumijete muziku. Postoje dva pristupa muzici, i dvije vrste izvođača. Oni koji uzmu neko djelo i samo ga odsviraju. No, bavljenje muzikom, po njoj, podrazumijeva i istraživanje, analizu, intenzivno slušanje, pa tek onda sviranje.
– Ja se na prvom mjestu osjećam kao istraživač, pa tek onda pijanista. Biti samo pijanista, mene ne zadovoljava. Jer, muzika je ogromno polje i zato smatram da je teško i kompleksno, i da će mi možda trebati čitav život da dođem do istine za kojom tragam - poručuje Mitrovićeva.
Na programu festivala „Forte piano” juče su tri koncerta održali klaviristi niže muzičke škole „Vasa Pavić” - „Djeca sviraju”; „Iz kompozitorske radionice” - gdje je predstavljen kompozitorski rad srednjoškolaca podgoričke škole „Vasa Pavić” iz klase prof.
Milivoja Pićurića; i „Francuski impresionisti djeci” pijanistkinje
Darije Samofalove, kojim je i zatvoren festival.
Ž.J.
)){kind=small}
