Proslavljena operska umjetnica i pedagog
Biserka Cvejić preminula je 7. januara u Beogradu u 98. godini, objavilo je Narodno pozorište Beograd. Biserka Cvejić je ispisivala u solističkoj karijeri stranice operske umjetnosti širom svijeta, ostvarila je karijeru na nekim od najvećih svjetskih pozornica poput Bečke državne opere, Metropolitena, Skale i Kovent gardena, sarađivala sa najznačajnijim operskim kućama i umjetnicima, a kasnije su to nastavili njeni učenici, istaklo je Narodno pozorište, u kojem je dobila stalni angažman početkom `50. na poziv direktora Beogradske opere Oskara Danona.
Ostvarila je više od 70 mecosopranskih uloga u gotovo 1.800 predstava na scenama širom svijeta. Sa operske pozornice povukla se na vrhuncu karijere 1978. godine, da bi narednih 20 godina radila kao profesorka solo pjevanja na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, a kasnije i na Umetničkoj akademiji u Novom Sadu. Tokom blistave karijere pjevala je sa najvećim operskim umjetnicima svoga vremena, Brigitom Nilson, Renatom Tebaldi, Frankom Korelijem, Nikolajem Gedom, Plasidom Domingom, Titom Gobijem, Mariom del Monako...
Kritičari su je opisivali kao verdijevskog mecosoprana, suverenog pjevača, ujednačenog mladalački svježeg glasa, njene interpretacije opisivane su kao prefinjene, ističe se u saopštenju beogradskog Narodnog pozorišta.
Rođena 1923. godine u Krilu Jesenice kod Splita, Biserka Cvejić se kao dijete preselila sa roditeljima u Belgiju. Nakon Drugog svjetskog rata i očeve pogibije vraća se u Jugoslaviju. Godine 1946. je u Beogradu bez bilo kakvog prethodnog muzičkog obrazovanja upisala Muzičku akademiju kod profesora Josipa Rijavca. Tu je i upoznala mladog tenora, budućeg poznatog otorinolaringologa Duška Cvejića, za koga se udala.
U jednom od intervjua za „Dan” povodom prve monografije koja je u SFRJ izašla o jednom umjetniku, koju potpisuje slavni novinar Slobodan Elezović, a na čijim je koricama, u skladu sa karakterom velikana, jednostavan naslov „Biserka” i njena fotografija, govorila nam je o svom životu koji kreće pričom o siromašnoj djevojčici iz rudarske porodice, djetetu emigranata iz Dalmacije u Belgiju, pjevanju u kući, crkvi, na ulici, gdje je zarađivala neku paru... I onda povratak, avanturistički put za Titovu Jugoslaviju kao slijepi putnik u vozu s humanitarnom pomoći, put u slavu i ljubav...
„Duško, koji je bio i operski pjevač i ljekar, i ja smo se upoznali 1948. na času pjevanja. Pošto su nas kolege, prije nego što smo započeli vezu, oslovljavali kao par, Duško mi je jednom prilikom rekao: „Bise, hajde da probamo da budemo zajedno, šta nas košta”. I tako je sve krenulo. Duško je bio divan čovjek. Bio je skroman, zasmijavao me je vicevima koje je pričao na jedan otmjen način.
Najsrećniji je bio kada je bio uz mene. Kada nije bio kraj mene, strpljivo me je čekao u Beogradu. Nije mu bilo lako”, pričala je Biserka koja je zarad supruga na vrhuncu slave napustila karijeru svjetske primadone.
Prvi put je nastupila u novembru 1950. godine kao Maša u „Pikovoj dami”. Uslijedila je plodna karijera i najveće domaće i svjetske scene. Biserka Cvejić otpjevala je najveće i najpoznatije uloge sa operskog repertoara tokom pjevačke karijere koja je trajala do 1978. godine.
Nastupala je u Bečkoj državnoj operi, Milanskoj Skali, Metropolitenu, Kovent gardenu, teatrima u Palermu, Napulju, Torinu, Barseloni, Briselu, Marseju, Buenos Airesu, Meksiku, Monte Karlu, Budimpešti, u Tokiju, svim scenama Jugoslavije i festivalima.
Dobitnica je niza nagrada, uključujući najviše francusko odlikovanje - Legiju časti, koje joj je dodijeljeno 2001. Nagradu za životno djelo „Dositej Obradović” dobila je 2014. Dobitnica je, između ostalog, i Plakete FMU, nagrade za životno djelo Saveza muzičkih i baletskih pedagoga, podsjećaju u beogradskom Narodnom pozorištu čiji je bila član.
O Biserki Cvejić objavljene su dvije monografije - „Biserka Cvejić” Slobodana Elezovića i „Biserna Biserka” Ričarda Svifta. Sa suprugom Dušanom autorka je knjige „Umetnost pevanja”.
S.Ć.
Imala je i srećnu, a ne samo lijepu karijeru„Na sceni jesam igrala sve ono što nisam smjela u privatnom životu. Kao što rekoh, bila sam pomalo iskompleksirana. Kao siromašno dijete smatrala sam da moja ljepota nije ništa posebno, već kao svake druge djevojke, pa sam se tim kompleksima svetila upravo na sceni. Kad sam bila Karmen, trudila sam se da sam Karmen, a najviše su mi ležale, naravno, Verdijeve uloge. Tu sam uživala, jer sam tada bila ono što sam željela, a znala da nikada biti neću. One su ispunile jedan dio mog života i učinile da sam imala i srećnu, a ne samo lijepu karijeru”, rekla je Biserka Cvejić za „Dan”, u intervjuu objavljenom pod naslovom „Najveća živa legenda jugoslovenske opere”.
