Operski pjevač Miloš Milojević, solista hora Opere Narodnog pozorišta u Beogradu, rijetkom bojom glasa na prelazu basa i baritona, posvećen je umjetničkom pozivu i u doba izolacije. Usljed pandemije, ubrzo nakon zatvaranja Beogradske opere, povukao se sa suprugom na porodično imanje na jugu Srbije, gdje uživa u prirodi radeći na sebi, pripremajući ulogu Starog Jevrejina iz opere „Samson i Dalila” K. Sen-Sansa. Od 2015. godine, otkad nastupa u Narodnom pozorištu u Beogradu, dokazao se u zahtjevnim ulogama djela koja su komponovali Pućini, Rosini, Belini, Bize, Čajkovski, Maskanji, Mocart, Doniceti, Štraus, ali i domaći autori - Konjović, Binički, Bregović. Najviše uloga ostvario je u operama Đuzepe Verdija: „Aida”, „Nabuko”, „Otelo”, „Travijata”, „Trubadur”, „Snaga sudbine”, „Bal pod maskama”, „Don Karlo”. Do skoro je u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu pjevao i u Despićevoj operi „Pop Ćira i pop Spira”. Laureat je Međunarodnog takmičenja solo pjevača „Vera Kovač Vitkai”, u Novom Sadu 2014. Nastupao je u Grčkoj, Rusiji, Poljskoj, Austriji, Italiji, Velikoj Britaniji, Danskoj, Švedskoj, Švajcarskoj, Mađarskoj, Rumuniji, Bugarskoj, Slovačkoj, Španiji, Australiji, Hrvatskoj, Makedoniji, Bosni i Hercegovini, ali priželjkuje angažman u Njemačkoj. U Crnoj Gori je nastupao u Kotoru, Podgorici, Baru, Nikšiću i Budvi.
– Izdvojio bih nastupe sa kotorskim horom SPD „Jedinstvo” - 2004. godine, kao i gostovanje sa predstavom „Bastijen i Bastijena”, V.A. Mocarta (uloga Kolosa) u produkciji beogradskog Narodnog pozorišta 14. februara ove godine. Vaša zemlja je lijepa, zemlja divnih ljudi i sjajnih domaćina tako da se svakom putovanju u Crnu Goru unaprijed radujem i rado se tamo vraćam, kaže Milojević za „Dan”. Na izbor poziva, kaže, prije svega uticala je strast – ljubav prema muzici, ali to ne bi bilo dovoljno da nije imao podršku porodice, profesora, prijatelja, kolega, publike, kojima je neizmjerno zahvalan.
• Čemu Vas je ova pauza poučila, šta Vam je pandemija novo donijela?
– S obzirom da su zbog epidemije korona virusa ukinuta sva kulturna dešavanja i javna okupljanja, a samim tim i operske predstave i koncerti, mnogi nastupi su kako meni tako i drugim pjevačima i interpretatorima otkazani ili odloženi. Ovog proljeća i ljeta u planu sam imao turneje po Austriji i Poljskoj, gostovanja u Makedoniji, Hrvatskoj…Trenutno aktivno radim na ulozi Starog Jevrejina iz opere „Samson i Dalila” K. Sen-Sansa. Premijera ove opere u osječkom HNK je bila planirana za maj, ali je zbog epidemije odložena. U Beogradskoj operi imam solistički angažman u četiri predstave koje su na stalnom repertoaru, a u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu ulogu popa Oluje u Despićevoj operi „Pop Ćira i pop Spira”, koja se izvodi već nekoliko godina unazad.
Ipak, epidemija je i nešto dobro donijela: malo smo se usporili, dobili priliku da predahnemo, razmislimo, usredsredimo se jedni na druge, a karijeru i jurnjavu za novcem na kratko ostavimo po strani.
• Uporedo sa Akademijom umjetnosti diplomirali ste i na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu; master diplomu stekli ste u oblasti lingvistike – ruski jezik i književnost, a trenutno ste na master studijama solo pjevanja. Koja je prednost ovog svestranog znanja u operskom pjevanju?
– Mnogi svjetski priznati i čuveni basovi poput Dž. Londona, B, Hristova ili N. Đaurova često su izvodili djela upravo ruskih autora, tako da je za pjevače koji žele da se snalaze u basovskom repertoaru poznavanje ruskog jezika jako bitno. Na ruskom i italijanskom jeziku je upravo 90 odsto mog repertoara. Nadam se da ću, u bližoj ili daljoj budućnosti, ovdje ili u inostranstvu, dobiti priliku da se okušam u ulogama poput Borisa Godunova ili kneza Igora, što bi za mene predstavljalo veliki izazov i vrhunac karijere.
Ljubav prema operskoj umjetnosti, s druge strane, pomogla mi je u mojoj drugoj profesiji, budući da mi je glavni zadatak u pisanju master rada na studijama ruske književnosti bilo analiziranje jednog operskog libreta na ruskom jeziku.
• Poruka mladim solo pjevačima?
– Učite njemački jezik, to život znači. U Njemačkoj ima preko 80 operskih kuća i može da se živi od muzike. Kod nas to teže ide.
M.D.Popović

---

Matični hor u rodnom Zrenjaninu
– Hor „Sveti Serefim Sarovski” iz mog rodnog Zrenjanina doživljavam kao svoj matični hor, budući da sam stalni član ansambla već više od 15 godina. Članovi hora su profesionalni pjevači, zaposleni u horu Opere SNP-a u Novom Sadu, a naš maestro Božidar Crnjanski šef je katedre za dirigovanje na novosadskoj Akademiji umetnosti. Zajedno smo nastupali širom Evrope (Rusija, Švedska, Danska, Velika Britanija, Rusija itd), a pretprošle godine smo stigli čak i do daleke Australije. Hor ne samo da učestvuje na redovnim bogosluženjima nego takođe posjeduje i bogat koncertni repertoar. Pored stalnog angažmana u ovom horu, član sam i drugih profesionalnih kamernih ansambala od kojih bih izdvojio Beogradski muški hor, hor „Nokturno”, MOTO hor… Posebno mi je bitna saradnja sa horom „Braća Baruh”, kojim rukovodi sjajni maestro Stefan Zekić.