Izložba „Svetlana Kana Radević – poslijeratna arhitektura između centra i periferije” biće prikazana na predstojećem 17. Bijenalu arhitekture u Veneciji u sklopu glavnog programa, a u okviru cjeline pod nazivom „Collateral events”, od 29. avgusta do 29. novembra. Izložba u čast 20 godina od smrti prve dame crnogorske arhitekture se realizuje u saradnji APSS Instituta i kompanije „Strategist”, a pod pokroviteljstvom predsjednika
Mila Đukanovića i uz podršku Glavnog grada Podgorice. Organizacioni tim čine kustosi izložbe
Dijana Vučinić (APSS Institut) i
Anna Kats i
Katarina Milačić (Strategist).
Odluka da se izložbom o Kani Radević Crna Gora podiči na najvećoj smotri arhitekture na svijetu je u suprtnosti sa činjenicom kako se upravo naša zemlja odnosi prema njenom radu i stvaralaštvu. A odnosi se sa nepoštovanjem, ignorantstvom i potpunim odsustvom razumijevanja značaja njene arhitektonske vizije, koja je priznata u svijetu, ali se ne uvažava kod kuće, u njenoj rodnoj zemlji. Da je tako svjedoči stanje u kojima se nalaze zdanja koja je projektovala i osmislila Svetlana Kana Radević u svojoj rodnoj zemlji, Crnoj Gori, i svom rodnom gradu, Podgorici.
Samo se treba prisjetiti, i podsjetiti posebno čelnike Glavnog grada, devastiranja hotela „Podgorica”, preseljenja Kaninog spomen-obilježja sa imenima 72 poginula borca iz kruga Duvanskog kombinata, i potpune zapuštenosti spomen kompleksa na Barutani, podignutog u čast palim borcima Lješanske nahije.
Licemjerno je predstavljati se radovima Svetlane Kane Radović sad kad su devastirali sve što su stigli, prokomentarisao je revoltirano arhitekta
Andrija Markuš za „Dan” vijest da će se Crna Gora predstaviti ovom izložbom.
– Ona je na jednom od ranijih Bijenala predstavljala Crnu Goru, i deset dana pošto su se delegacije političara vratile ovamo, čekićem su počeli da ruše isti taj hotel „Podgorica” kojim se sad diče. Avion pun funkcionera i njihovih supruga otišao u Veneciju navodno da gleda hotel, a zapravo išli su u šoping. Deset dana pošto su se vratili sa Bijenala počeli su da ga ruše. A glavu na njega nosu okretali ovdje u Podgorici – kazao je Markuš.
Kako nam je rekao on je o tom, ali i mnogim drugim nasilnim i omalovažavajućim potezima ove vlasti prema djelu Kane Radović pisao mnogo puta u domaćoj štampi, kao i u svojoj knjizi „Kana” objavljenoj 2017. godine, u kojima se nalazi i tekst o toj prvoj devastaciji hotela „Podgorica” 2005. godine.
– Sudbina djela Svetlane Kane Radović svjedoči o totalno neiskrenom odnosu prema kulturnom nasleđu Crne Gore u arhitekturi. Na isti način su sa hotelom „Podgorica” učestvovali na jednom od ranijih bijenala – prokomentarisao je Markuš i podsjetio da je više puta upozoravao čelnike države i Glavnog grada šta se događa sa arhitektonskom ostavštinom Svetlane Kane Radović.
Kana Radević je jedne od najznačajnijih arhitekata Crne Gore, i najpriznatijih u svijetu. Svojom arhitekturom obilježila je moderni pokret u Crnoj Gori i postavila standard u arhitekturi koji malo ko može da dostigne. Najmlađi je laureat savezne Borbine nagrade za arhitekturu (1968), jedina žena arhitekta dobitnik te nagrade i jedini arhitekta iz Crne Gore nagrađen ovim priznanjem. Dobitnica je Trinaestojulske nagrade i Nagrade oslobođenja Podgorice 1992. godine.
Dakle, prije nego što „ovom izložbom ukažemo poštovanje Kaninom radu i djelu, i to na Bijenalu u Veneciji, (kako stoji u saopštenju iz kabineta predsjednika države) to bi trebalo prvo da uradimo u Crnoj Gori.
Takođe, čudi i kako to Glavni grad prvi korak „u revitalizaciji objekata koji krase naš grad, a djelo su Kane Radević” (navodi se u saopštenju) baš odlučio da napravi u Veneciji, a ne u Podgorici - rodnom gradu prve dame crnogorske arhitekture. S.Ć.
U redu sa velikimaâSvetlana Kana Radević rođena je u Podgorici 1937. godine. Diplomirala je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, a apsolvirala je i istoriju umjetnosti, studirajući oba fakulteta istovremeno. Magistrirala je u SAD, na Univerzitetu u Pensilvaniji, u klasi Luisa Kana, kao dobitnica Fulbrajt stipendije. Stručna usavršavanja imala je u Parizu, Moskvi, i u Japanu u ateljeu Kiša Kurokave. Bila je inostrani član Ruske akademije za arhitekturu i građevinske nauke, gdje je primljena 1994. godine istovremeno kad i slavni Kenzo Tange.
)){kind=small}
