Teoretičar muzike i teatrolog
Ana M. Zečević, nedavno je obradovala čitalačku javnost novom knjigom „Sve postaje riječ, u riječi da živi (Prilozi o kulturnoj istoriji Paštrovića i Budve)”, koja je izašla krajem 2019. godine. O novoj knjizi, izboru tema, ali i prethodnoj knjizi, Zečević govori za „Dan”.
– Knjigu „Sve postaje riječ, u riječi da živi” objavilo je Društvo za kulturni razvoj „Bauo” iz Petrovca na Moru zajedno sa Udruženjem Paštrovića i prijatelja Paštrovića „Drobni pijesak” iz Beograda. U pitanju je knjiga izabranih studija, ogleda, eseja, prikaza i intervjua koje sam pisala poslednjih decenija. Urednik izdanja, mr
Dušan Medin želio je da ovim izdanjem obilježi jubilej – dvije i po decenije mog bavljenja paštrovskom i crnogorskom muzikom i kulturom, a sama knjiga je realizovana uz finansijsku pomoć Ministarstva kulture i javnog informisanja Republike Srbije. Promovisali smo je do sada u Petrovcu, Budvi, Tivtu, Nikšiću, Podgorici, Beogradu i Novom Sadu, a moj urednik Dušan Medin i ja dobili smo poziv da na ljeto promovišemo knjigu i u Kotoru, Baru i Kolašinu - mojoj djedovini - zbog čega sam jako radosna i ponosna - kazala je autorka.
⢠Koje teme su zastupljene u pomenutoj knjizi?– Prvo bih htjela napomenuti da sam se u početnim godinama istraživanja muzičke baštine u Crnoj Gori dosta bavila muzikom pisanom na stihove Nikole Prvog Petrovića Njegoša, Petra Drugog Petrovića Njegoša, Mirka Petrovića Njegoša, zanimalo me je stvaralaštvo
Bore Tamindžića i mnogih drugih kompozitora i pisaca iz Crne Gore... Devedesetih godina prošlog vijeka u Crnoj Gori postojala je manifestacija „Dani Marka Miljanova” koja je svake godine okupljala veliki broj naučnika i istraživača iz svih oblasti, prije svega, humanističkih nauka, te je to bila prilika da se i ja oprobam u svojim istraživačkim poduhvatima. Sticajem okolnosti, ljetujući u Petrovcu na Moru, nezvanično sam prisustvovala sastanku u „Crvenoj komuni” i tu upoznala članove Odbora za istraživanje građe o Paštrovićima. Oni su željeli da obnove i revitalizuju paštrovsku istoriju i književnost i tu se začelo i moje zanimanje za muzičku tradiciju ovog kraja. Došla sam do paštrovskih i primorskih melodija u aranžmanima
Branka Zenovića (koga sam i lično poznavala), zatim do opere „Paštrovski vitez”
Mihovila Logara, komponovane `80-tih godina prošlog vijeka po libretu
Mihaila Ražnatovića, a prema pripovjetki „Kanjoš Macedonović” Stefana Mitrova Ljubiše. Rukopis klavirskog izvoda opere objavili smo 2000. godine, a na temu ove opere sam napisala više tekstova, trudeći se da dam analizu i sintezu književne i muzičke, a onda i dramske umjetnosti. U knjizi o paštrovskoj kulturnoj baštini nalaze se i tekstovi posvećeni pozorišnom komadu „Kanjoš Macedonović”, etno-mjuziklu „Ljubišine pastoralije”, znamenitim muzičarima, književnicima i pravnicima iz Paštrovića i Budve; tu su prikazi novijih kompakt-diskova i različitih muzičkih aranžmana paštrovskih i primorskih pjesama, a iz kojih čitalac može da sazna o nivou muzičke svijesti i interesovanju šire javnosti za ovu vrstu muzike i muzičkog nasljeđa.
⢠U prethodnoj godini ste objavili i knjigu „Dramsko i muzičko u delu Laze Kostića”. Iz naslova se vidi da je tema potpuno drugačija u odnosu na pomenutu knjigu o paštrovskoj tradiciji...– Knjigu „Dramsko i muzičko u delu Laze Kostića” objavila sam oktobra 2019. godine i promovisala prvo na oktobarskom Sajmu knjiga u Beogradu, a potom i u martu ove godine, na Novosadskom sajmu knjiga. Ovog ljeta u planu je promocija knjige u Tivtu, Nikšiću, i u više gradova Srbije. Inače, u pitanju je priređena doktorska disertacija koju sam odbranila krajem 2019. godine. Na ovom mjestu bi trebalo istaći da sam ja završila osnovne i magistarske studije na Teorijskom odsjeku Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, a da sam doktorirala iz oblasti teatrologije (Akademija umjetnosti, Banja Luka). Do prijavljivanja doktorske disertacije preko dvije decenije bavila sam se odnosnom poezije i muzike, obrađujući muzičko stvaralaštvo inspirisano stihovima pjesnika tzv. stražilovske linije u književnosti srpskog romantizma, a to su: Jovan Grčić Milenko, Branko Radičević, Petar Drugi Petrović Njegoš, Laza Kostić, Desanka Maksimović, Stevan Raičković... Rezultat su knjige: „Poezija i muzike - Milenkove pjesme kao inspiracija muzičkim stvaraocima” (Kulturni centar Beočin, 1997), „Alâ što pevah neće propanuti. Muzička transpozicija poezije Branka Radičevića” („Brankovo kolo” Sremski Karlovci, 1999), kao i dvije knjige studija i ogleda: „Prožimanja umetnosti” (ITP „Zmaj” Novi Sad i Institut za muzikologiju i etnomuzikologiju Crne Gore - Podgorica, 2004) i „Sklad reči i tona” („Tuli” Vršac, 2016). Tokom dugogodišnjeg bavljenja Kostićevim životom i djelom shvatila sam da nije dovoljno baviti se sinergijom samo dviju umjetnosti – književnosti i muzike, već je potrebno uključiti i dramsku umjetnost, prije svega dramaturgiju kojom se ovaj „razbarušeni genije” i te kako bavio u svojim dramama, pjesmama, baladama i poemama. On se trudio da umjetnosti plasira u javnost, da kroz novine i časopise promoviše sve iz oblasti umjetnosti za šta je smatrao da vrijedi (sjetimo se da je godinama bio i urednik časopisa „Glas Crnogorca”, u sklopu službe na dvoru knjaza Nikole na Cetinju). Ove 2020. godine obilježava se jubilej – 110 godina od Kostićeve smrti, dok se iduće, 2021. godine obilježava 190 godina od rođenja pisca. Stoga je ova knjiga došla u pravo vrijeme.
⢠Na kraju, možete li nam reći nešto o budućim temama koje će Vas okupirati u Vašem stvaralačkom svijetu?– Mnogo toga još čeka da bude istraženo. Ono što je neko prije istražio, pa tako i ja, samo je osnovica za „nova čitanja” nekih novih generacija naučnika i ljubitelja istorije, kulture i umjetnosti. Mene jako inspiriše muzike Crne Gore, istraživaću svakako muzičku tradiciju Vasojevića, čije imam porijeklo, potom, okrenuta sam muzici Boke Kotorske, gdje često boravim privatno. Tu su i teme iz muzičke baštine sa područja Vojvodine i drugih gradova Srbije koje već izvjesno vrijeme proučavam.
A.ĆUKOVIĆ
)){kind=small}
