U organizaciji Narodne biblioteke Budve upriličeno je veče sa
Majom Herman Sekulić, međunarodno priznatom srpskom autorkom 17 knjiga poezije i proze od kojih su mnoge objavljene na stranim jezicima. Maja Herman Sekulić je važan postmoderni pjesnik, popularni romanopisac, ugledni teoretičar, značajan prevodilac, doktor nauka sa Prinstona i svjetski putnik. Živjela je i školovala se na tri kontinenta. U programu, u holu Akademije znanja učestvovali su pored nje i pjesnik
Radomir Uljarević i moderatorka
Stanka Stanojević.
Pjesnik Radomir Uljarević mišljenja je da je Maja Herman Sekulić, „najljepši stih savremene srpske poezije”, raspeta između dva fenomena: „ljepote poezije i ljepote žene i tu liniju je bilo teško utvrditi. Maja Herman Sekulić ima status stajl ikone, ona je omiljeni personaliti modnog fotografa Marka Glavijana, i kao što se nađe u svijetu mode, ona olako zaluta u prozu, u teoriju, ali uvijek se vraća svojoj jedinoj pravoj ljubavi – poeziji. A ta zalutanja su kriva za briljantne radove iz književne teorije, kao i za romane „Ma bell – prva američka dama Srbije” i „Who Was Nikola Tesla”.
– Njeno ime je direktno povezano sa kulturnom istorijom svijeta ugrađeno u sva novija teorijska istraživanja u književnosti o čemu svjedoče imena iz „Skica za portrete” – istakao je Uljarević.
– Uglavnom pišem na srpskom, ali mogu da pišem prozu, eseje i slično na engleskom i u tom smislu sam bilingvalna. Poezija je opet druga stvar: ponešto ponekad izađe iz mene na engleskom ali, tu sam često o tome pričala sa mojim pokojnim prijateljem Josifom Brodskim koji je takođe umio da lijepo piše eseje na engleskom, a poeziju je isto dosta pisao na engleskom, međutim, nije bio toliko uspješan u tome, pa se onda vratio ruskom jeziku. Uglavnom poeziju pišem na srpskom, a onda je poslije sama prevodim, a nekad to rade veliki pjesnici – kazala je autorka.
Ona je kazala da je suština u jeziku, u ljepoti jezika i u sintezi i mislim da je to najviši stupanj jezika.
– I zato ja, da se vratim na prevođenje, u jednom paralelnom svijetu živim, u kome se prevodi olako koristeći gugl, i to se objavljuje i mnogi naši poznati pjesnici to rade i prihvataju. Uopšte više nema kriterijuma, to je smrt poezije, zato što je poezija u jeziku i ona je neki viši stupanj svijesti. To je prava poezija. Isto tako sam, lutajući po nekim svjetskim festivalima poezije nailazila na tu neku novu pojavu, ja to zovem – internet pjesnici koji tako proizvode dnevno tri-četiri pjesme. Ja ne znam da li sam napisala pet-šest ljubavnih pjesama u cijelom životu, a oni to dnevno pišu i to se onda prevodi i u trećem svijetu, znači u svijetu u kome ti koji objavljuju to najčešće na engleskom uopšte ne znaju dobro engleski i onda se to tako dalje preštampava i prihvata. To su ti prevodi koji su smrt poezije i to su ti internet pjesnici koji fantastično prolaze, među sobom se gaje i to je zaista jedan paralelni svijet – kazala je, između ostalog, Herman Sekulić. A.Ć.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
