Koncert u okviru ciklusa „Kompozitorke iz sjenke”, posvećen afirmaciji muzičkog stvaralaštva žena, održan je preskinoć u podgoričkom KIC-u „Budo Tomović”. Kao i prethodna tri puta, publika je uživala u kamernim djelima koje su komponovale žene. Ovoga puta na repertoaru su bile kompozicije koje su nastale tokom 19. i početkom 20. vijeka: Melani Bonis (1858-1937) - Trio svita za flautu, violinu i klavir Op. 59, Klare Šuman (1819-1896) - Tri romanse za violinu i klavir Op. 22, Fani Mendelson Hensel (1805-1847) - Gudački kvartet u Es-duru i Ejmi Bič (1867-1944) - Tema i varijacije za flautu i gudački kvartet, Op. 80.
Kako je navela urednica muzičkog programa KIC-a, Maja Popović, želja joj je da se predstavi stvaralaštvo što većeg broja kompozitorki iz različitog perioda.
– U ostvarenju ovog programa oslonili smo se na crnogorske muzičare. I, to nam je bio ove godine prirodan izbor, jer trenutak je takav da imamo kamerne sastave koji mogu da izvedu ovakav program – rekla je Maja Popović obraćajući se, nažalost, malobrojnoj publici u velikoj sali KIC-a. No, oni koji su došli, nijesu zažalili, već su im muzičari i muzičarke priredili izuzetan estetski ugođaj.
Na scenu je najprije izašao trio Žana Lekić - flauta, Marija Đuranović – violina i Nataša Popović – klavir, koji je izveo Trio svitu Melani Bonis. Pored činjenice da su na prefinjen način publici dočarale djelo koje se ni na većim podijumima ne izvodi često, one su pokazale i svu zrelost izvođenja neophodnu za odličnu interpretaciju, a bez koje se ne može govoriti o uspješnom kamernom muziciranju.
Nakon njih, nastupio je duo koji čine violinista Vujadin Krivokapić i pijanista Bojan Martinović, izvodeći Tri romanse za violinu i klavir Klare Šuman. Njihova uigranost, i fina doziranost emocije dali su ovom djelu i dozu maskulino prigušene, ali nipošto patetične osjećajnosti. Naprotiv, duboko promišljene osjećajnosti.
Gudački kvartet „Vollmond” koji okuplja četiri vrsne mlade muzičarke, čije vrijeme tek dolazi – violinistkinje Milanu Bjelobabu i Lunu Konstadinović, violistkinju Aleksandru Kijanović i violončelistkinju Anu Dulović, koje su izvele energični Gudački kvartet Fani Mendelson. I, može se reći da su izabrale pravi muzički komad jer su njime uspjele da pokažu ne samo svoju virtuoznost, uvježbanost, već i mladalačku energiju koju nose uspješno. Takođe, ovim komadom dokazuju i da iz nastupa u nastup sa sigurnošću osvajaju scenu, da sazrijevaju i da znaju kako da izazovu oduševljenje publike.
Na kraju je nastupio gudački kvartet „Doclea” koji čine violinistkinje Slađana Cvejić i Sonja Vojvodić, violista Petar Obradović i violončelista Milan Ninković. S njima je nastupila jedna od prvih dama crnogorske flautističke scene Žana Lekić, izvodeći Teme i varijacije za flautu i gudački kvartet Ejmi Bič. Način na koji nas je ovaj sastav proveo kroz šest varijacija jedne teme bilo je jedno čisto, impresionizmu blisko viđenje muzike, na površini lako, lepršavo, prozračno, u suštini ozbiljno preispitujuće, što opet vuče ka romantizmu. Naravno, takav pristup, kao i vrsno izvođenje zaslužili su odobravanje publike.
Opšti utisak je da je koncertom opravdan cilj ciklusa - afirmacija muzičkog stvaralaštva žena čiji je muzički rukopis zanimljiv, vrijedan i cijenjen. Ali, koji još uvijek uprkos svojoj vrijednosti teško pronalazi put do scene, pa time i publike.
Uostalom, zašto i dalje dozvoljavati da se posredno ili neposredno osvjedočuju riječi Klare Šuman koje je zapisala u svojoj 36. godini odričući se komponovanja:
– Jednom sam vjerovala da posjedujem kreativnost, ali sam odustala od te ideje. Žene ne bi trebalo da komponuju, jer nijedna do sada nije uspjela u tome. Da li bi trebalo da očekujem da ću možda nekada uspjeti u tome? – zapisala je Klara Šuman, a na nama je da kažemo koliko se njen zapis danas potvrdio.Ž.J.
)){kind=small}
