Vokalna solistkinja Tamara Pavićević na oduševljenje brojne podgoričke publike održala je prvi solistički koncert u sali Dodest KIC-a „Budo Tomović”. Koncert naslovljen „Ah, što ćemo ljubav kriti” održala je uz pratnju „Atlas” benda kojim rukovodi Saša Magovčević.
Iako je svojevremeno, nakon završetka srednje muzičke škole u Podgorici, nastavila da usavršava svoj glas na Kozervatorijumu za muziku i dramske umjetnosti „Prayner” u Beču, Tamara Pavićević predstavila se ovdašnjoj publici izborom sevdalinki i starogradskih pjesama, romansama, kao i pjesmom Tereze Kesovije. Naslovnu pjesmu, „Ah, što ćemo ljubav kriti”, otpjevala je na početku i kraju koncerta, a posvetila ju je počivšem suprugu. Publika je uživala u njenim interpretacijama pjesama „Mlada Jelka ljubi Janka”, „Pukni zoro”, „Sejdefu majka buđaše”, „Žute dunje”, „Zajdi, zajdi”, „Kad ja pođoh na Bembašu”, „Ti bi hteo pesmom da ti kažem”, „Ciganka sam mala”, „Govori se da me varaš”... Gosti koncerta bili su učenici podgoričke Srednje ekonomske škole „Mirko Vešović”: Anđela Ulićević i Miodrag Popović, koji su otpjevali „Oj, vesela veselice”, odnosno „Jutros mi je ruža procvjetala”.
Ovo je za Tamaru bilo posebno emotivno veče, kojim je ispunila davnašnju želju počivšeg supruga da javno nastupi kao solistkinja i sa publikom podijeli ljepotu svog glasa.
- Kao dijete talentovano za muziku, još u Podgorici završavam nižu i srednju muzičku školu. Po odlasku u Austriju 1987. godine, gdje je moj otac svojevremeno radio, krenula sam na časove solo-pjevanja, a profesorica koja mi je predavala rekla je da gradivo koje sam ja savladala za pola godine, njeni studenti rade po tri godine – priča nam Tamara Pavićević. Naravno, takav brzi napredak i osjećaj da to ipak nije pravi put za nju, Tamaru odvodi na drugu stranu. Odnosno, upisuje privatni Kozervatorijum „Prayner”. Ipak, više i od školovanja glasa i muzičkog usavršavanja, vođena porodičnim primjerom, htjela je da osnuje porodicu. To je i učinila nakon prve godine na Konzervatorijumu, vraća se u Podgoricu, osniva porodicu i rađa sina Matiju.
- Sin i suprug, bez koga sam ostala prije godinu, bili su centar mog života. Ovaj koncert bio je davnašnja želja mog supruga, a ja sam, eto, tek sada smogla snage da to učinim. Imala sam njegovu podršku, ali ja nisam imala dovoljno ambicija, a sada sam se, nakon 25 godina, uz pomoć Matije vratila muzici – kaže Tamara, koja je članica i solistkinja hora KUD „Stanko Dragojević”.
Kako objašnjava, ipak dugo nije radila na glasu, pa se zato umjesto za arije odlučila za ovaj repertoar, takođe zahtjevan, ali na drugačiji način.
- Htjela sam da otpjevam nešto za svoju i dušu publike. Nešto što ima emociju, a koju posebno osjećam. Uostalom, ovo su sve životne, ljubavne, možda i bolne priče. I tu patnju, strast i bol, mogu i da osjetim i da iznesem na sceni – kaže Pavićevićeva
Ž.J.
)){kind=small}
