Pod­go­ri­ča­nin Ve­se­lin Pi­le­tić po tre­ći put je oslo­bo­đen op­tu­žbe da je iz ko­ri­sto­lju­blja ubio Mi­la­na Pa­lje­vi­ća u Park šu­mi na Zla­ti­ci 1999. go­di­ne. Pre­su­du je u Vi­šem su­du u Pod­go­ri­ci iz­re­kao su­di­ja Vla­di­mir No­vo­vić.
U po­no­vlje­nom po­stup­ku ni­je­su do­ka­za­ni na­vo­di op­tu­žni­ce, ko­jom je bi­lo pred­sta­vlje­no da je Pi­le­tić u no­ći 14. ju­la 1999. u pe­ri­o­du od 21 do 24 ča­sa, na pod­mu­kao na­čin i iz ko­ri­sto­lju­blja ubio Pa­lje­vi­ća ka­ko bi iz­bje­gao da pla­ti dug ko­ji je imao pre­ma ošte­će­nom. Ovaj dug je bio po osno­vu po­zajm­lje­nih de­vi­za, pa je Pi­le­tić na­vod­no ubi­stvom spri­je­čio Pa­lje­vi­ća da taj dug na­mi­ri kroz sje­ču šu­me u Pi­pe­ri­ma 17. ju­la 1999. U op­tu­žni­ci, za ko­ju sud sma­tra da ni­je do­ka­za­na, na­vo­di se da je Pi­le­tić za­ka­zao Pa­lje­vi­ću sa­sta­nak u ve­zi ne­kog po­sla u Park šu­mi na Zla­ti­ci.
Ošte­će­ni je na mje­sto sa­stan­ka do­šao vo­zi­lom „opel ka­det” i par­ki­rao se. U nje­ga je okri­vlje­ni, na­vod­no, ka­da ni­je oče­ki­vao na­pad, iz pi­što­lja ne­po­zna­te mar­ke, ka­li­bra 7,62 mi­li­me­tra, is­pa­lio tri hi­ca, ko­ji su ga po­go­di­li u li­je­vu stra­nu vra­ta, grud­nog ko­ša i ra­me­na.
Pi­le­tić je oslo­bo­đen i da je po­či­nio kri­vič­no dje­lo iz­nu­de, od­no­sno da je 1997. go­di­ne za­jed­no sa Pa­lje­vi­ćem pri­nu­dio Mi­o­dra­ga Sa­vo­vi­ća da im is­pla­ti 33.000 nje­mač­kih ma­ra­ka ko­je je du­go­vao Pa­lje­vi­ću.
Sud je ci­je­nio sve do­ka­ze, is­ka­ze svje­do­ka, mno­go­broj­na vje­šta­če­nja i is­kaz svje­do­ka Sla­vo­lju­ba Šće­pa­no­vi­ća, ko­ji se na­la­zio u pri­tvo­ru sa okri­vlje­nim. Na­kon sve­o­bu­hvat­ne ana­li­ze sud je za­klju­čio da je is­kaz svje­do­ka Šće­pa­no­vi­ća ne­i­sti­nit, ne­lo­gi­čan i ne­u­bje­dljiv.
Su­di­ja No­vo­vić se osvr­nuo na na­vo­de svje­do­ka Šće­pa­no­vi­ća, ko­ji je to­kom po­stup­ka is­pri­čao da je jed­nom pri­li­kom u so­bi gdje je bi­lo vi­še za­tvo­re­ni­ka ostao na­sa­mo sa Pi­le­ti­ćem, ka­da je ovaj uda­rio ru­kom i ka­zao „ku­ku, što ura­dih”. Svje­do­ku je, ka­ko je tvr­dio, u tom mo­men­tu ne­što do­šlo u gla­vu da je in­spek­tor-po­li­ca­jac i upu­stio se sa njim u raz­go­vor ka­ko bi ga „otvo­rio”. U tom raz­go­vo­ru on je sa­znao da je Pi­le­tić ubio Mi­la­na Pa­lje­vi­ća. Okri­vlje­ni ga je, ka­ko je is­pri­čao svje­dok, istom pri­li­kom pi­tao gdje mo­že na­ba­vi­ti dva pan­ci­ra da mu je­dan ni­je do­vo­ljan, jer se pla­ši od bra­ta ubi­je­nog.
Ka­sni­je, to­kom su­đe­nja ovaj svje­dok je tvr­dio da je du­šev­ni bo­le­snik i da se du­go vre­me­na li­je­čio u psi­hi­ja­trij­skoj bol­ni­ci u Ko­to­ru. Is­pri­čao je da se ne sje­ća da je za vri­je­me bo­rav­ka u Is­tra­žnom za­tvo­ru sa okri­vlje­nim raz­go­va­rao o ubi­stvu Mi­la­na Pa­lje­vi­ća.
– Zbog sve­ga to­ga iz­ja­va ovog svje­do­ka da­ta u is­tra­žnom po­stup­ku da je bo­ra­ve­ći u pri­tvo­ru vi­dio se­be u ulo­zi in­spek­to­ra-po­li­caj­ca i da je raz­go­va­rao sa okri­vlje­nim, na­sto­je­ći da ga otvo­ri i da je uspio u to­me i sa­znao da je okri­vlje­ni pri­znao da je ubio, po ocje­ni su­da je ne­lo­gič­na i ne­u­vjer­lji­va. U pri­log tog za­ključ­ka idu i is­ka­zi svje­do­ka Sti­je­po­vi­ća i Lu­bar­de, ko­ji su bi­li u is­toj pri­tvor­skoj so­bi i ko­ji su iz­ja­vi­li da Šće­pa­no­vić i Pi­le­tić ni­ka­da ni­je­su osta­ja­li sa­mi u će­li­ji – obra­zlo­žio je su­di­ja No­vo­vić.
U na­stav­ku obra­zlo­že­nja su­di­ja je pod­sje­tio da je Sla­vo­ljub Šće­pa­no­vić, iz­me­đu osta­log, u is­ka­zu na­veo da je Pi­le­tić svo­je­ruč­no na ce­du­lji­ci na­pi­sao pri­je­te­ću po­ru­ku, što je opo­vrg­nu­to gra­fo­lo­škim vje­šta­če­njem.
Ina­če, ka­ko su­di­ja na­vo­di, pro­ble­ma­ti­čan je i sam na­čin pri­ba­vlja­nja sa­me li­sti­ce. Svje­dok Šće­pa­no­vić je ka­zao da li­sti­ca po­sto­ji, pa je svo­je­vre­me­no sa su­đe­nja u prat­nji po­li­ci­je pri­stu­pio ula­znim vra­ti­ma pro­sto­ri­je, gdje se, po nje­go­vim ri­je­či­ma, na­la­zi­la li­sti­ca, na­vod­no iza boj­le­ra u za­tvor­skoj pro­sto­ri­ji. Pri­je ne­go je tom pri­li­kom ušao u pro­sto­ri­ju, re­kao je „ov­dje ne­ma ni­šta”, što zna­či da je una­pri­jed znao da je tu ne­ma, a li­sti­ca i ni­je pro­na­đe­na.
Su­di­ja je ka­zao i to da na gar­de­ro­bi, ša­ka­ma i vo­zi­lu okri­vlje­nog ni­je­su na­đe­ni tra­go­vi ba­rut­nih če­sti­ca, a ba­li­stič­kim vje­šta­če­njem je utvr­đe­no da ča­u­ra i pro­jek­ti­li ko­ji su pro­na­đe­ni bli­zu mje­sta ni­je­su is­pa­lje­ni iz pi­što­lja okri­vlje­nog.
Bi­o­lo­škim vje­šta­če­njem tra­go­va na gar­de­ro­bi okri­vlje­nog, zbog ne­do­volj­ne ko­li­či­ne tra­ga ni­je se mo­glo utvr­di­ti po­ri­je­klo tih tra­go­va.
VJ.D.


Ne­ma ni iz­nu­de

Ta­ko­đe, sud je oci­je­nio da to­kom po­stup­ka ni­je do­ka­za­no kri­vič­no dje­lo iz­nu­da, jer je, ka­ko je ka­zao, ne­lo­gič­no da ošte­će­ni Mi­o­drag Sa­vo­vić pri­sta­je da una­pri­jed vra­ti ne­po­sto­je­ći dug od 33.000 ma­ra­ka, a da pri­tom ne tra­ži za­šti­tu od nad­le­žnih dr­žav­nih or­ga­na i ne pod­no­si kri­vič­nu pri­ja­vu, što je utvr­đe­no na­knad­nom pro­vje­rom kod po­li­ci­je, ka­zao je su­di­ja na kra­ju obra­zlo­že­nja.