Za postignuti uspjeh u ovoj borbi Vrhovna komanda je preko „Glasa Crnogorca“ saopštila: „Nj. V. Kralj Gospodar izjavljuje... svoju veliku blagodarnost hrabrim i neustrašivim Kolašincima...“ A povodom uspješne borbe Pljevaljske i Bjelopoljske brigade od Drine do Tare Načelnik Štaba Vrhovne komande poslao je komandantu Sandžačke vojske ovaj telegram: „Nj. V. Kralj Gospodar divi se hrabrosti i požrtvovanju vojnika Pljevaljske i Bjelopoljske brigade pokazanoj prema otadžbini i naredio mi da im preko vas izjavim njegovu kraljevsku blagodarnost“.
Kada je polovinom decembra neprijateljska vojska okupirala pljevaljski i bjelopoljski kraj, stanovništvo je počelo da bježi preko Tare, jer je austrougarska vojska povlačila porodice sa stokom iz sela u svoju pozadinu. Tada je dio civilnog stanovništva, uglavnom nejači, interniran.
Raspored crnogorskih snaga na mojkovačkom sektoru bio je sledeći:
Prva sandžačka divizija sastava: Izviđački odred (Drugi regrutski, Gornjoselski i Brzavski bataljon) na desnoj obali Lepešnice i Ljuboviđe, uglavnom od sela Majstorovine do Brzave; Uskočki bataljon Uskočko-drobnjačke brigade na položaju Lisičine – Rakita; Kolašinska brigada (Kolašinski, Lipovski, Gornjomorački, Donjomorački i Rovački bataljon) na liniji Razvršje – Mjedeno guvno – Bojna njiva – Uloševina; Prvi i Treći rgrutski bataljon na lijevoj obali rijeke Rudnice; Bjelopoljska brigada (Bjelopoljski, Pećarsko-bistrički, Prošćensko-barički i Poljski bataljon Kolašinske brigade) na lijevoj obali Tare, od sela Podbišća do sela Dobrilovone, sa isturenim odelenjima na desnu stranu Tare na sektoru Siga – Gradac, pomeđu Prošćenja i Lepenca.
Artiljerija (3 baterije brdskih i poljskih topova iz sastava srpske vojske i jedna crnogorska baterija) smještena na Mučnici, Prepranu, Pržištima i Podbišću; Drobnjački bataljon Uskočko-drobnjačke brigade nalazio se u divizijskoj rezervi u selu Štitarici.
Jačina crnogorskih snaga na mojkovačkom sektoru: 6.500 vojnika, 8 mitraljeza i 25 artiljerijskih oruđa. Naspred njih je stajala znatno brojna i tehnički nadmoćnija neprijateljska snaga. Jedino preimućstvo hrabrih branilaca mojkovačkih gora bio je borbeni moral. Pored tehničke neopremljenosti, bili su takoreći goli, bosi i gladni, uz sve to, pratile su ih i vremenske neprilike, kiša i snijeg još od Drine, punih 93 dana. Tih dana temperatura se bila spustila do 25 stepeni ispod nule. Noću između prvog i drugog dana Božića napadao je snijeg viši od jednog metra. Putevi su bili zavijani, a veze pokidane. Itedantska služba bila je skoro ugašena još mnogo prije. Pa i u takvim uslovima, moral vojske bio je na nivou, iako su svi znali da se Crna Gora ovog puta ne može spasiti.
Na cijelom frontu Sandžačke vojske vodila se povremena artiljerijska borba, a do jačeg okršaja pješadijskih jedinica došlo je 27. decembra iznad Slijepča Mosta. Narednih dana neprijatelj je pregrupisavao svoje snage i pripremao se za odlučujući napad. Taj napad izveo je 6. januara 1916. g. u 11 časova. To je bio početak Mojkovačke bitke. Napad je izveden na pravcu Razvršje i Mjedeno guvno, gdje se nalazila Kolašinska brigada. Neprijatelj je uspio da zauzme Uloševinu i Bojnu njivu i da prednje dijelove Kolašinske brigade odbaci na Razvršje. Tu je borba nastavljena cio dan, sa nizom juriša i kontrajuriša s jedne i druge strane. U odlučujućem momentu glavnokomandujući austrougarskih trupa na Mojkovcu general Rajnel ubacio je sve svoje rezerve i uspio da se zadrži na zauzetim položajima, ali ne da slomi otpor Kolašinske brigade. Borba je prekinuta kasno u noć. Uloševina i Bojna njiva ostale su u austrougarskim, a Razvršje u crnogorskim rukama.
Piše:
SVETISLAV ŠESTOVIĆ
(Nastaviće se)
Ranjeni borciU feljtonu donosimo i imena boraca Prošćensko-baričkog bataljona koji su ranjeni, kao i datume i mjesta ranjavanja koja su pouzdana. Ranjeni su bili: Mirko Šutović, redov, 1.9.1914; Petar Smolović, desetar, 27.9.1914; Nikola Medojević, desetar, 27.9.1914; Janko Smolović, redov, 20.10.1914; Rako Mrdović, vodnik; Spasoje Stanić, redov; Radisav Bošković, redov, 29.8.1914; Filip Radović, vodnik, 1914; Radosav Šestović, redov, 27.9.1914; David Leković, redov, 25.10.1914; Vladimir Šestović, vodnik, oktobar, 1915; Milun Konjević, redov, 5.10.1914; Mileta Varaga, redov, 6.10.1914; Milovan Kljajević, redov, 25.10.1914; Simeon Vuković, vodnik, 29.08.1914; Petar S. Joksimović, vodnik, 29. 8.1914; Simo Vuković, redov 29.8.1914. g.
