-Piše: SVETISLAV ŠESTOVIĆ

Poslije višednevnih borbi neprijatelj je 13. decembra uspio da sa pravca Mataruge–Gorice potisne crnogorske jedinice na položaje Gorice–Lisa i da zauzme Brodarevo i Komaran. Žestoki neprijateljski napadi nastavljeni su i narednog dana, pa je komandant Sandžačke vojske donio odluku da se napusti odbrana položaja na desnoj obali Tare. Neprijatelj je napadao iz više pravaca. Jedna kolona jačine sedam bataljona sa 12 topova energično je napadala na pravcu Mataruge–Gorice–Šahovići, a druga neprijateljska kolona nastupala je od Brodareva na Kanje i Orahovicu i prinudila Izviđački odred na povlačenje ka Šahovićima. Treća neprijateljska kolona, koja je ovladala položajima kod Graba, prekinula je vezu između Bjelopoljske brigade na Goricama i Izviđačkog odreda na Radujevcu, spustila se u Pavino Polje. Tako je Bjelopoljska brigada bila prinuđena da s Gorica odstupi na Stožer, a odatle na Premćane. Pljevaljska brigada ostupila je prema Lever Tari. Na položajima s pravca Sjenice neprijatelj se kretao u dvije kolone, sa njima je borbe vodila Kolašinska i Donjovasojevićka brigada, koje su takođe prinuđene na povlačenje.

Već 15. i 16. decembra neprijatelj je ovladao velikim dijelom bjelopoljske oblasti i izašao na liniju Grančarevo–Šahovići–Stožer–Premćani. Narednog dana neprijateljske jedinice ušle su u Bijelo Polje i dalje ka Mojkovcu do rijeke Lepešnica. Ovakvo neprijateljsko napredovanje primoralo je crnogorske jedinice na brzo povlačenje ka mojkovačkim položajima, i to: Kolašinska brigada na kose iznad Lepenca i na Razvršje, Izviđački odred preko Slijepač Mosta ka Rakiti, Bjelopoljska brigada ka Poljima, a Pljevaljska i Sandžačka brigada organizovale su odbranu fronta. Vasojevićki odred zauzeo je položaje ispred Berana na desnoj obali Lima. Već 17. decembra Bjelopoljska brigada je držala položaj na frontu Stričina–Dobrilovina, u njenom sastavu bio je i Poljski bataljon Kolašinske brigade, koji je čuvao prijelaze preko Tare u Poljima. Toga dana oko 18 časova neprijatelj je sa Cera otvorio artiljerijsku vatru na Bojnu njivu, Uloševinu i most na Tari. Zatim su se jedna naprijateljska kolona jačine dva bataljona i jedno mitraljesko odjeljenje spustili sa Cera i podišli položajima Kolašinske brigade na Uloševini. Neprijatelj je dočekan žestokom vatrom i prinuđen na povlačenje. Tu je neprijatelj imao više mrtvih i ranjenih, a zarobljeno je 50 vojnika i jedan mitraljez.

Istoga dana Vrhovna komanda crnogorske vojske poslala je štabu Sandžačke vojske telegrafsku naredbu: „Izdajte najstrože i najenergičnije naređenje da se naši položaji na Tari imaju braniti najodsudnije i do poslednjeg čovjeka”. Jer, trebalo je Prvoj srpskoj armiji omogućiti da se iz rejona Berana povuče prema Podgorici. Naredni dan, 18. decembra, na mojkovačkom frontu borbe su vođene cijelog dana, a ni sledeći nijesu prošli mirno, već je artiljerija prolamala gore mojkovačke. Dvadestog decembra sukobile su se patrole oko Slijepač Mosta, Brzave, Zatona i Lozne. Kolašinska brigada je 22. decembra posjela položaje: Mojkovac–Pržišta–Sjenokosi–Mučnica. Naredni dan došlo je do žestokih borbi na Mjedenom guvnu, koje su se preko Razvršja prenijele ka Lepencu. Toga dana na bojištu je ostalo više od 500 mrtvih i ranjenih neprijateljskih vojnika, a zarobljen je jedan oficir sa 100 vojnika i mnogo raznog ratnog materijala. Ni crnogorska strana nije prošla bez žrtava.

(Nastaviće se)

---

Umrli od bolesti
U feljtonu donosimo i spiskove poginulih, ranjenih, interniranih i odlikovanih iz Prošćensko-baričkog bataljona, kao i onih koji su tokom rata stradali na drugi način.
Umrli od bolesti: Milovan Gluščević, Mile Delić, Periša Zejak, Kole Đ. Adamović, Stevan M. Madžgalj, Krsman M. Ljujić, Mitar Joksimović, Marko R. Minić, Milovan R. Bujak, Milinko L. Bošković, Vuk Konjević, Filip Sekulić, Milivoje Smolović, Pavle Filipović, Gavran O. Bošković, Mile Zejak, Petar N. Mrdak, Vuk Prebiračević, Jakov Prebiračević, Nikola M. Rovčanin, Nokaš M. Rubežanin, Krsto M. Zejak, Filip Čurović.
Utopili se: Radoš G. Mrdović, Labud S. Mrdović i Mitar Joksimović.