Sindikati u pljevaljskom Rudniku uglja traže da poslovodstvo bez odlaganja podigne iznos plata zaposlenima. U sindikalnim organizacijama su složni u ocjeni da su plate rudarima prije deset godina bile veće, kao i da su najveći teret finasijske stabilizacije podnijeli radnici kroz smanjenje zarada. Rudnik uglja je lani imao profit od 9,55 miliona, što je za skoro trećinu više nego u 2018. godini.
– Prije deset godina bilo je više zaposlenih radnika, proizvodnja je bila manja, a plate su bile veće. Takva praksa je neprihvatljiva, posebno što rudnik uspješno radi i bilježi svake godine višemilionski profit – kaže predsjednik jednog od rudničkih sindikata Miloš Obrenić uz napomenu da on već nekoliko godina upozorava na pad zarada.
Obrenić navodi da se zaposleni, posebno kada se ima u vidu težina posla koji obavljaju u kopovima rudnika, ali i na održavanju mehanizacije, nalaze u veoma teškoj materijalnoj situaciji.
– Plate su niže nego prije deset godina, dok su cijene životnih namirnica uporedo s padom zarada rasle – kaže Obrenić i poručuje da je neophodno što prije podići visinu zarade.
U sindikatu, koji zastupa Miladin Sekulić, kažu da su se do sada u više navrata obraćali poslovodstvu sa zahtjevom da se zarade uvećaju.
– Kad je finansijska kriza u prethodnom periodu zadesila Rudnik uglja, važno je naglasiti da su najviše pretrpjeli zaposleni kroz umanjenje zarada. Rudnik uglja poslednje tri godine ostvaruje dobit u prosjeku od oko sedam miliona eura godišnje, a činjenično stanje pokazuje da su zarade manje u odnosu na period iz 2011 i 2012 godine – ističe Sekulić.

On kaže da ne razumije zbog čega su zaposlenima u Rudniku uglja mnogo niže zarade nego zaposlenim u Elektroprivredi. Prema njegovim riječima, Elektroprivreda je vlasnik Rudnika uglja i plate bi trebalo izjednačiti.

– Mislim da poslovodstvo Rudnika uglja bez odlaganja treba da uveća zarade svim zaposlenim, i samim tim poboljša njihov standard – kaže Sekulić i napominje da se redovno ispunjavaju svi planovi iz oblasti proizvodnje uglja i poslova otkrivke. Prema njegovim riječima, podaci o visini minimalne potrošačke korpe pokazuju da zaposleni u Rudniku uglja sve teže žive, dok je nekada to bilo značajno drugačije.
– Možemo dodati da je minimalna potrošačka korpa u Crnoj Gori, prema podacima Monstata, za januar 2020. godine iznosila 647 eura, dok mi u Rudniku uglja imamo značajan broj zarada koje su manje od pomenutog iznosa potrošačke korpe – kaže Sekulić.
Tokom prošle godine izvršni direktor Rudnika uglja Slavoljub Popadić tvrdio je da je prosječna plata u Rudniku uglja 702 eura. Iz poslovodstva su, na žalbe sindikata, odgovarali da plate nijesu smanjivane. S druge strane sindikalci su osporavali zvanični prosjek plata od 702 eura, tvrdeći da je taj prosjek uvećan jer su u njega uračunate plate direktora koje su previsoke. Odnosno da su rudarske plate značajno niže i manje i da su prije deset godina bile značajno veće.
B. Je.

---

Tri prosječne plate – jedna direktorska
Kada su u pitanju direktorske plate u menadžmentu Rudnika uglja, na osnovu imovinskog kartona predsjednika Opštine Pljevlja Igora Golubovića, koji je do prije godinu dana obavljao funkciju direktora, one se kreću oko dvije hiljade eura. Značajno veća zarada je izvršnog direktora Slavoljuba Popadića, ali njen iznos nije dostupan javnosti. Pritom naknada za članstvo u Bordu direktora predsjedniku pljevaljskog DPS-a Vlada Milinkovića je 1.370, a dugogodišnji funkcioner te partije Zoran Gospić ima zaradu u iznosu od 1.406 eura. U Rudniku uglja je uhljebljen veliki broj aktivista DPS-a, ali i Bošnjačke stranke. Većina njih ima veću platu od zvaničnog prosjeka plata. Tako predsjednica Opštinskog odbora Bošnjačke stranke Kenana Strujić, koja je uposlena u upravi te kompanije, prima platu od 730 eura, dok visoki funkcioner u DPS-u i odbornik u lokalnom parlamentu Dijana Gomilanović prima platu u iznosu od 797 eur–a.