Zločinačku agresiju NATO saveza, kojom su prije 21 godinu započeti vazdušni napadi na Saveznu Republiku Jugoslaviju, za razliku od vlasti narod nije zaboravio – i da postoji pravda na svijetu taj vojni savez bi odgovarao za počinjene zločine nad jednom suverenom državom jer sve što su uradili bilo je suprotno principima i stavovima Ujedinjenih nacija, ocjenjuju sagovornici „Dana”.

Tokom agresije Alijanse u Crnoj Gori je stradalo 10 osoba. Prva žrtva NATO bombardera bio je vojnik Saša Stajić iz Beograda, koji je poginuo prilikom bombardovanja kasarne u Danilovgradu, gdje je služio redovni vojni rok. Murino je bombardovano 30. aprila i tada je stradalo šest civila, među kojima i troje djece: trinaestogodišnji Miroslav Knežević (1985), trinaestogodišnja Olivera Maksimović (1986) i desetogodišnja Julija Bru-dar (1989). U napadu su stradali i Vukić Vuletić (1953), Milka Kočanović (1930) i Ma-nojlo Komatina (1927). Tokom bombardovanja stradala su i tri radnika na farmi u Podgorici.

Napadi na Saveznu Republiku Jugoslaviju počeli su 24. marta 1999. godine nešto prije 20 časova, na osnovu naređenja tadašnjeg generalnog sekretara NATO-a Havijera Solane, a jugoslovenska vlada je iste noći proglasila ratno stanje. Procjenjuje se da je za 78 dana, koliko je trajalo bombardovanje, ubijeno blizu 3.000 ljudi, među kojima je 79 djece.

U vrijeme NATO agresije našu državu je, između ostalih, branio i vojnik Mijajlo Backović, koji je danas sveštenik i juče je u Tivtu služio pomen borcima iz tog grada. On je kazao da je na groblje izašlo svega par ljudi zbog situacije sa virusom korona, a ne zaboravljaju da odaju počast policajcu Draganu Bjelanoviću, kojeg su teroristi OVK-a ubili 1998. godine, a njegovo tijelo je preneseno u Tivat zbog postojanja rizika da se na Kosovu uništi njegov grob. Drugi stradali je Marko Avramović koji je 1999. poginuo od NATO bombi braneći položaje oko Niša.

– Nas je ta zločinačka krvožedna alijansa bombardovala sa visine od 10.000 metara i tu je naša odbrana bila nemoćna. Napali su mučki i kukavički dvije male zemlje, koja je tada bila jedna, mala teritorijalno, ali velika u smislu hrabrosti i prkosa zločinu – navodi Backović.

On ističe da borcima koji su tada branili državu danas nije lako što je njihova Crna Gora uvučena u NATO pakt.

– Narod nije postao članica NATO-a, nego Vlada, narod to nije htio, ali ga niko ništa nije pitao. U ovom trenutku kada se cijeli svijet bori sa opakom pošasti, virusom korona, pitam se gdje je taj NATO da zaštiti članice, da da sredstva za zaštitu, da daju respiratore i avione da prevezu naše državljane. Veća pomoć stiže iz Kine i drugih država koje nijesu članice NATO-a, nego od njih – ističe Backović.

Tokom NATO agresije bez brata je ostao Zoran Tadić, koji kaže da je država ulaskom u tu alijansu izdala svoje pretke i sve stradale u ratu za Kosovo. On ističe da država demonstrira silu i nepoštovanje prema kostima svog naroda, koji je ginuo za svaki pedalj njene zemlje.

– Država je zaboravila porodice koje su tokom agresije izgubile članove, zaboravila veterane, sve kako bi se dodvorila onome ko nas je nedužne ubijao jer smo branili svoju teritoriju – istakao je Tadić.

On kaže da mu je svake godine sve teže, a posebno sada kada na godišnjicu bombardovanja ne može ni grob da mu posjeti.

Porodica Džuver iz Pljevalja i dalje pamti rat za Kosovo. Milutin Džuver je 1998. godine izgubio sina, koji je stradao braneći južnu srpsku pokrajinu, ali njegova žrtva je bila uzaludna jer je NATO riješio da stane na stranu neprijatelja Jugoslavije.

– Bez ikakvog prava su nas napali, oni su moćni, pa neće odgovarati, ali da je pravde na ovom svijetu odgovarao bi NATO. Sina sam izgubio, a doživio sam da onaj ko je učinio da njegova žrtva bude uzaludna bude glavni u mojoj državi. Učinili su to da mi danas ne daju da sinu zapalim svijeću na spomeniku – navodi on.

Džuver kaže da je i vlast bahata i moćna i ni za šta ne sluša narod.

– Meni je sin poginuo za Kosovo, a naša ga vlast prizna za državu iako je 80 odsto naroda bilo protiv toga i još kažu da su znali da je narod protiv – kaže Džuver.

M.S.

---

Mitropolit Amfilohije služio parastos
Povodom 21. godišnjice NATO agresije na SRJ, mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije služio je u Cetinjskom manastiru parastos postradalima u bombaradovanju. Iz Mitropolije podsjećaju da je prva žrtva NATO agresije bio vojnik Saša Stajić iz Beograda, koji je stradao prilikom bombardovanja kasarne u Danilovgradu, gdje je služio redovni vojni rok. Navode da je 7. aprila bombardovana farma u Podgorici, kada su stradala tri radnika zaposlena na njoj. Murino je bombardovano 30. aprila i tada je stradalo šest civila, među kojima i troje djece.

NATO agresija na SRJ počela je pod izgovorom „sprečavanja humanitarne katastrofe” Albanaca na Kosovu i Metohiji, mimo saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN, suprotno dokumentu o evropskoj bezbjednosti iz Helsinkija koji su njegove članice potpisale, čak i ustavima pojedinih država članica. Agresijom na suverenu zemlju NATO je pogazio Povelju UN, ali i sopstveni osnivački akt kojim je pola vijeka ranije definisan kao odbrambeni savez. Tokom agresije korišćena su ubojna sredstva zabranjena međunarodnim konvencijama, uključujući kasetne bombe i granate punjene osiromašenim uranijumom.

NATO je bombardovao pretežno civilne ciljeve: stambena naselja, mostove, bolnice, škole i obdaništa, hotele, ambasade, rafinerije i fabrike, izbjegličke kolone, putnička vozova i autobuse, televizijske stanice i releje, elektroenergetske objekte, počinivši ratne zločine i izazvavši humanitarnu katastrofu ogromnih razmjera.