Crkva božija uvijek je bila uz svoj narod, i u teškom i lošem vremenu kakvim bi se moglo okarakterisati i postojeće. Od marta, epidemija je obustavila ili usporila privredne i sve druge aktivnosti, ali ne i bogosluženja. Okolnosti nisu iste u gradskim i seoskim područjima koje karakteriše udaljenost, loša putna infrastruktura i sve manje stanovnika. U šavničkoj parohiji zbog epidemije bogosluženja se, kaže paroh
Draženko Ristić, organizuju u dogovoru sa parohijanima i uz poštovanje mjera. Strah od virusa postoji, istakao je on, ali su još uvijek prisutni neki drugi strahovi.
– Mnogo problema i posledica ostavio je komunizam koji je dugo bio na ovim prostorima, a mogu reći da i do dan danas nije iščezao. Nema vjere u ljudima, nema povjerenja, ljubavi, a strah još drži sve u svojim rukama. Mnogi su strahovali od prethodne vlasti koja je gonila Crkvu, ali i zato što su dobili posao, neko im je zaposlio sina, brata i tako. Ima i onih koji nemaju taj strah bar kad je bogosluženje u pitanju. Zadnji period pokazao se kao pravo rešeto, da se svi malo bolje upoznamo. Kad je bilo pitanje Zakona o slobodi vjeroispovijesti i na ovim prostorima se opet pokazalo ko je za Crkvu a ko za „vođu” zbog posla i prolazne kore hljeba - istakao je sveštenik Ristić.
U Šavniku službuje od 2010. godine, odmah pošto ga je episkop budimljansko-nikšićki
Joanikije rukopoložio u čin sveštenika. U šavničkoj parohiji je oko 28 manjih sela u kojima je 20 seoskih hramova, nekoliko crkvišta i manastirišta, a tu su i dva manastira - Bijela i Podmalinsko koji imaju svoju zasebnu upravu.
– Duhovno stanje i vjera u ljudima bolji su nego prije dvije-tri decenije, narod se malo po tom pitanju obrazovao, ali još ima onih koji nisu kršteni, koji ne primaju sveštenika ili ga iz političkih razloga izbjegavaju. Mlađi ljudi su skloniji preobražaju i privrženiji Crkvi, tako da jedan određeni broj ljudi dolazi na bogosluženja, a ostali obično o velikim praznicima. Bogosluženja su u svim hramovima, u dogovoru sa vjernicima. Neki hramovi su obnovljeni, a neki još čekaju na obnovu. Ljeti je ovaj kraj malo življi, ima više ljudi, pa kad zakažemo negdje liturgiju onda se većinom svi okupe. Dolaze ljudi iz Nikšića koji su otišli sa svoga kućnog praga, da taj jedan nedeljni dan okrijepe dušu u svom selu i u hramu gdje su im se preci okupljali. Kada su hramovne slave tada se okupi veći broj ljudi iz cijelog Drobnjačko-uskočkog kraja - priča Ristić.
Banjsko-oputnorudinski kraj obuhvata trećinu nikšićke opštine, a paroh
Radenko Koprivica kaže da je na tom prostoru 27 hramova od kojih su dva u izgradnji, a svi ostali su obnovljeni. Hramovne slave i saborovanje naroda u tom kraju su tradicija, osim ove godine kada su otkazani zbog epidemije, ali su bogosluženja redovna i uz poštovanje mjera. U parohiji je 365 domova koji primaju sveštenika za slavsku vodicu, što to je oko 95 odsto ukupnog broja stanovništva.
– Narod ovoga kraja oduvijek je bio vezan za Crkvu i svoga sveštenika pa i u vremenu komunizma, kako je to tada svjedočio prota Miloš Perović dugogodišnji paroh banjski. Tako je i sada. Ima izuzetaka, ali to je uvijek bio mali broj. Nadamo se da će se i oni vratiti svojoj vjeri i Crkvi. Obzirom da je velika površina koju obuhvata parohija, nije uvijek lako pogotovo u zimskom periodu kada je većina krsnih slava, obići sve domove svojih parohijana, ali se trudim i trudiću se da u molitvenim potrebama svojih parohijana izađem u susret - kaže Koprivica.
B.BRAŠNjO
