Književnica, slavna romansijerka, bajkopisac, esejista i prevodilac Grozdana Olujić preminula je u 85. godini u Beogradu, saopštilo je Udruženje za kulturu, umjetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.
Grozdana Olujić je rođena 1934. godine u Erdeviku, gimnaziju je završila u Bečeju, a diplomirala je i magistrirala engleski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu.
Prvi roman, „Izlet u nebo”, objavila je 1958, a uslijedili su „Glasam za ljubav” (1963), „Ne budi zaspale pse” (1964), „Divlje seme” (1967), „Glasovi u vetru” i „Preživeti do sutra” (2017).
Objavila je i zbirke bajki „Sedefna ruža i druge bajke”, „Nebeska reka i druge bajke”, „Kamen koji je leteo”, „Snežni cvet”, „Jastuk koji je pamtio snove” i roman bajku „Zvezdane lutalice”.
Olujićeva je decenijama zastupljena u domaćoj lektiri za osnovce, ali i u lektiri za studente komparativne književnosti na nekoliko američkih univerziteta.
Zbog visokih umjetničkih dometa proglašena je počasnim građaninom Osla i nosilac je danskog Viteškog ordena Daneborg.
Bezmalo sve njene kratke priče iz zbirke „Afrička ljubičica” uvrštene su u antologije širom svijeta (u Njemačkoj, Izraelu, Rusiji, Indiji, Engleskoj, Americi, Francuskoj), a priča „Igra” nagrađena je na Konkursu za najbolju svjetsku kratku priču u Njemačkoj.
Pored svih najvažnijih domaćih nagrada - tri nagrade Zmajevih dečjih igara, priznanja „Politikinog zabavnika”, „Mlado pokolenje”, „Zlatni leptir”, „Stara maslina”, NIN-ova nagrada, „Bora Stanković” za cjelokupno djelo, Grozdana Olujić dobila je i nagradu Svjetske akademije za umjetnost i kulturu.
Knjige su joj prevedene na 36 jezika.
Predajući joj Povelju za životno djelo Udruženja književnika Srbije 2004. godine, tadašnji predsjednik Slobodan Rakitić je istakao da je književno djelo Grozdane Olujić od izuzetnog značaja za srpsku kulturu i „baština srpskog naciona”.
Bila je članica Udruženja književnika Srbije i Udruženja za kulturu, umjetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” kojem je poklonila svoju biblioteku.
Ova dva udruženja pokrenula su, kako stoji u saopštenju, inicijativu da slavna književnica bude sahranjena u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Kao esejista, Grozdana Olujić bavila se širokim krugom tema iz svjetske književnosti - problem vremena u književnom djelu, radovi o Kafki, Tomasu Vulfu, Marselu Prustu, Virdžiniji Vulf, te savremenoj indijskoj književnosti, poetikom bajke i prirodom fantastike u književnosti za djecu, a u manjoj mjeri i likovnom umjetnošću.
Dubok trag u našoj književnosti Grozdana Olujić ostavila je i kao prevodilac djela Arnolda Veskera, Sola Beloua, Amrite Pritam, Viljema Kenedija, Jukima Mišime..., ali i kao antologičar.
Sačinila je i dvije, po građi sasvim različite, antologije: Antologiju savremene indijske poezije i Antologiju ljubavnih bajki svijeta. A.Ć.

---

Djela iz SKZ-a
Pogled na njen romansijerski opus promijenio je roman „Glasovi u vetru” (u 100. jubilarnom Kolu Srpske književne zadruge, 2009) za koji je dobila NIN-ovu nagradu kritike i nekoliko novih izdanja. Roman je nedavno preveden na italijanski jezik. Odmah poslije toga, u njenom radnom stolu pronađen je rukopis romana „Preživeti do sutra”, napisan u doba ideološke kritike i ostavljen za slobodnija vremena. Objavljen je, opet u Plavom kolu SKZ 2017. O tom romanu u SKZ održan je veliki okrugli sto, poslije čega je u izdanju Partenona i SKZ priređeno izdanje „Sabrani romani Grozdane Olujić” u šest knjiga.