Klimatske promjene najviše utiču na biodiverzitet - žive organizme. Čak i pri odstupanju od jednog stepena, morske trave u akvatorijumu Jadrana trpe velike promjene, zatim ribe, fitoplankton, rakovi, nešto kasnije promjene osjećaju i sisari, mekušci i manji organizmi. Rađene su studije na 382 grupe organizama i podaci daju generalnu sliku da će prosječno, kod promjene od tri stepena, 99 posto organizama trpjeti velike promjene, kaže dr Vesna Mačić, biolog u Institutu za biologiju mora u Kotoru.
Ona pojašnjava razliku između autohtonih vrsta, koje su na datom staništu graditelj biocenoze pod prirodnim uslovima, bez uticaja čovjeka i alohtonih(unesenih) vrsta, koje su sekundarno dospjele na neko stanište i to pod uticajem čovjeka. Upozorava na alohtone invazivne vrste – unesene vrste koje se nakon unošenja i odomaćivanja razmnožavaju i širena način koji je destruktivan za prirodne ekosisteme i/ili ekonomiju i/ili ljudsko zdravlje (u stranoj literaturi: „alien”, „non-native”, „exotic”, „allochthonous”, „pests”, „invasive”).
Način unosa tih vrsta u Evropu u preko 50 odsto slučajeva je posredstvom brodova, kako balastnim vodama,tako i kao obraštaj. Posebno važno za Sredozemlje je Suecki kanal i transport organizama kroz taj kanal i zatim dolaze akva kultura, akvarijumi, razni prirodni kanali, trgovina, kao mamci za ribarstvo i tome slično. Evropska unija je uvela zakone koji regulišu te aktivnosti, sprovela kontrolu smanjenja unosa organizama na taj način, dok se za balastne vode još uvijek vode razni pregovori, sprovode aktivnosti, koji još ne donose adekvatnu reakciju svih učesnika.
– Jedan od nezaobilaznih primjera novih organizama je želatinozni organizam Ktenofora Mnemiopsis leidyi, koji je balastnim vodama unesen 1980.g u Crno more iz Sjeverne Amerike. On se hrani larvama riba, te je ribe bilo sve manje, nije bilo obnavljanja, te je ribarstvo u Crnom moru osamdesetih godina prošlog vijeka doživjelo kolaps. Na sreću, 1997. godine je opet unesen jedan drugi organizam, Beroe ovata, koji se hrani sa Mnemiopsis leidyi, tako da je on jedući ga, smanjio njegov broj i omogućio razvoj larvi riba, tako da se riblji resursi oporave – kaže dr Mačić.
Ona ističe najčešće opasno „cvjetanje mora”, izazvano raznim vrstama fitoplanktona (HAB - Harmful Algal Blooms). To cvjetanje se dešava ne samo zbog unesenih vrsta, nego i onih koje ovdje inače prirodno žive, ali su se uslovi u kojima rastu promijenili. Kada se organizmi koji žive u moru nalaze u uslovima gdje ima tih pretežno toksičnih algi, oni u sebi mogu da nagomilaju te toksine i da kod čovjeka izazivaju čitav niz posljedica, na svu sreću, najčešće stomačne tegobe. Obično prođemo sa manjim problemima, ali širom svijeta dešavaju se i poremećaji kao što su amnezija, paraliza,izazvani neurotoksinima.
Alga Caulerpa Taxifolia poznata kao „tumor Mediterana”, po riječima dr Mačić, nije prisutna u Crnoj Gori. Ona je u akvatorijum Monaka slučajno dospjela tako što su ljudi koji prali akvarijume u muzeju, pogriješili kada su komade alge baciji u more, gdje se ona vremenom genetički adaptirala i vrlo brzo se raširila po zapadnom Mediteranu. U Crnogorskom podmorju prisutna je Caulerpa cylindracea, zelena alga, dospjela u Južni Mediteran preko Sueckog kanala, a od 1990. godine, naselila cijeli Mediteran i ponaša se kao korov na morskom dnu, prerasta sve što je tu postojalo.
– Zebrasta mušulja Dreissena polymorpha je iz Crnog mora (iz Rusije i Ukrajine) unesena u Sjevernu Evropu i Sjevernu Ameriku i tamo pravi velike probleme, zato što jako brzo raste i vrlo brzo napravi obraštaj na svemu onome što se nalazi u moru. Djelimično može da se konzumira, ali kad su prisutni ovi grozdasti organizmi, morate da skinete, jer smetaju branama, lukama, konopima, lancima u moru i svakog mjeseca morate da ulažete novac za čišćenje tih zahvaćenih instrumenata. Pokušava se naći način kako iskoristiti taj biloški materijal – za prihranjivanje zemljišta ili nekih organizama, ali korišćenje mesa iz tako sitnih ljuštura treba izvući, što košta i to je problematično. Zbog obraštaja samo u SAD od 1989-2000.godine troškovi iznose oko 750 miliona do jedan bilion dolara. Kada govorimo o ljudskom zdravlju koje nema cijene, jedan od primjera je bakterija Vibrio cholerae koja je 1991. godine vjerovatno balastnim vodama iz Azije unešena u Južnu Ameriku i izazvala epidemiju koja je do 1994. godine odnijela više od 10 000 života – navodi dr Mačić.M.D.POPOVIĆ