-Piše: Dragan Mraović

Svojevremeno je u Albaniji 108 odsto birača glasalo za Envera Hodžu, a samo jedan glas je bio protiv. Gospodar se sprema da ga nadmaši, jer u „milogori” pravo glasa ima 534.135 građana, iako punoljetnih stanovnika ima jedva oko 480.000! Pod milogorskom diktaturom, broj stanovnika se povećao za 11.289, a broj glasača za čak 129.202. Pošto „milogora” ima 620.029 stanovnika, ispada da je maloljetnika u Crnoj Gori samo 85.894, kao da nema druge đece osim milogorske. Ali, ako se uporede podaci iz škola u njima je 100.000 učenika, a ima i djece predškolskog uzrasta oko 40.000. što je 140.000, prema zvaničnim podacima. Dakle, oko 55.000 djece se ne računa, jer nisu milogorska, no srpska. A prilikom glasanja ne računaju se ni srpski glasovi, tako da nema ni onog jednog glasa protiv, kao kod Hodže.

Ovo su zvanični podaci, ali i oni su netačni, jer u „milogori” ima više od 800.000 glasača. Naime, u Srbiji ima oko 250.000 Crnogoraca kojima Gospodar uskraćuje pravo glasa. Na to treba dodati i više od 50.000 Albanaca iz Švajcarske i SAD koji su dobili „glasačke“ pasoše da glasaju. Zato glasača ima oko 850.000 na 620.000 stanovnika. Ako se ubroje mrtvi koji se povampire za izbore i dupli glasovi, onda se to može zaokružiti na 900.000 glasača. E to ni Enver Hodži nije uspjelo!

Tako je u „milogori”, ali u Crnoj Gori je obrnuto, jer ako se ubroje Srbi, pa pomilogorčeni Srbi, onda bi taj broj bio oko 750.000 glasača Srba i bivših Srba, a oko 40.000 ostalih, jer takva je nacionalna struktura „milogore” ako se projektuje danas prema popisu iz 1908. Jedna majka ne rađa dvije nacije, no jednu koja se računa po ocu i krsnoj slavi. Međutim, u „milogori” čudo: ista majka, isti otac, a braća dvije nacionalnosti. Poznat je i podgorički slučaj još iz Brozoslavije u kome su četiri brata od četiri nacije. Jedan musliman, drugi Albanac, treći Crnogorac, a četvrti Jugosloven, jer su kod komunjara (ne kod komunista, to nije isto) nestali Srbi u ondašnjem Montenegru. To je diktirao Brozov nacionalni ključ, pa je jedan bio predstavnik Crne Gore u inostranstvu, drugi direktor firme po nacionalnom kriterijumu, itd. Naš svijet se prilagođavao „realnosti“, bez koje bi ta braća bila od jedne nacije po ocu i krsnoj slavi. Ali, politika boga ne moli, jer jeste ona neophodna nadgradnja u ljudskom društvu, ali jeste i kurva (narodna izreka), pa kada neko bira između dva zla, on se prikloni neophodnoj nadgradnji da se uvali u fotelju, što bi se reklo prokurva se.

Narod kaže „sve što je ljudsko, nije mi strano“ da ne bi crvenio kada se pogleda u ogledalo. Ali, milogorci su otišli dalje od paramecijuma u razvoju svoje pasmine, pa ne mogu više ni da pocrvene. Jer evolucija je čudo koje traje sve dok ne dođe revolucija. A kada dođe revolucija, onda svi poplave od pendreka i iskolače oči od suzavca. I tu je kritična tačka koju je dostigao Gospodar. Ako mu pendrek ne pomogne da spasi glavu, onda mu uskoro slijedi pendrek, pa put pod noge do Spuža. Očigledno da su strah i nervoza učinili svoje, pa je on sam sebi već presudio da mu bude u skoroj budućnosti baš onako kako je srpskom narodu sada dok mu on još sudi. Čeka se samo izvršenje presude. On je do sada opstajao na strahu građana, ali je dostigao tačku u kojoj njega sve više hvata strah, a građane sve manje. Pokušava Srpska pravoslavna crkva da mirnim litijama smiri to zalutalo jagnje u kome se krije tvor, ali ni to više nije moguće. Nije ni crkva svemoćna. Svemoćan je samo Bog, a po božjoj volji Gospodar je u velikoj nevolji. Došlo vrijeme da osjeti da i nad pendrekom ima pendrek! Čučni, Gospodaru, u velikoj si nuždi!

(Autor je nekadašnji generalni konzul SRJ u Bariju)

---