Komemorativna sjednica povodom smrti akademika Žarka Đurovića održana je u Crnogorskoj akademiji nauka i umjetnosti u Podgorici. Tom prilikom su se od uglednog člana ove institucije oprostili Dragan K. Vukčević, predsjednik CANU i akademik Zuvdija Hodžić.
-Ispjevao je svoju pjesmu života Žarko Đurović, redovni član CANU, jedan od najpoznatijih savremenih crnogorskih književnika. Rano je čuo i prihvatio zov umjetnosti. Njoj pripadaju oni kojima je dat dar svetosti i prokletosti. Tim darom oni nose slutnju nečeg višeg od vidljivoga. Njegova poezija je trag o tom iskustvu. Zavičaj te poezije bili su veliki i strašni predjeli ljudske borbe za pravdu, slobodu i dostojanstvo. U njima je on bio kada je prihvatio da bude učesnik pokreta antifašizma. Poezija mu je bila utjeha u tragici njegovog života – kazao je, između ostalog, akademik Vukčević.
Akademik Zuvdija Hodžić govorio je o životu i djelu Žarka Đurovića.
-O djelu Žarka Đurovića govoriće se i ubuduće, kada više ne bude njegovih savremenika, govoriće i oni koji ga nikada nijesu poznavali. Spas je našao u pisanju stihova najprije onima posvećenih zavičaju. Ali, za golootočkog mučenika ni zavičaj više nije utjeha. Đurović je svoj, autentičan pjesnik. Od svega što mu je zagorčavalo život branilo ga je njegovo djelo – kazao je, između ostalog, akademik i književnik Zuvdija Hodžić.
Đurović je rođen 24. novembra 1928. godine u Bogmilovićima (Danilovgrad). Osnovnu školu učio u Novom Pazaru i Trebinju, a gimnaziju u Trebinju, Danilovgradu, Nikšiću i Beogradu, gdje je maturirao 1948. godine. Studirao je jugoslovensku književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Bio je učesnik je Narodnooslobodilačkog rata. Godine 1949. i 1950. proveo je na Golom otoku.
Kratko vrijeme radio je kao novinar u listu „Omladinski pokret” (1954). Poslije toga se zapošljava kao novinar lista „Jedinstvo” u Prištini, a potom kao carinik u Beogradu, 1955–1958. godine, kada prelazi na rad u Savez slijepih Jugoslavije, na mjesto urednika izdavačke djelatnosti i urednika lista „Naš glasnik”. U ovoj ustanovi osnovao je Zvučnu biblioteku za slijepe, u kojoj su zastupljena najznačajnija djela svjetske i jugoslovenske književnosti.
Poslije rada u toj ustanovi zaposlio se kao saradnik, a poslije kao urednik lista „Železničke novine” u Beogradu, gdje je radio od 1959. do 1980. godine, kada je penzionisan.
Objavio je preko šezdeset knjiga poezije za odrasle i djecu, proze, književne kritike i esejistike i hronika sa istorijskom tematikom. Autor je brojnih putopisa iz zemlje i inostranstva i više scenarija za dokumentarne filmove. Objavio je preko 3000 jedinica – kritika, ogleda, eseja, recenzija, polemičkih tekstova, putopisa i slično. Svoje tekstove objavljivao je u: „Književnosti”, „Delu”, „Savremeniku”, „Letopisu Matice srpske”, „Stvaranju”, „Životu”, „Odjeku”, „Telegramu”, „Oku”, „Ovdje”, „Politici”, „Borbi”, „Oslobođenju”, „Pobjedi”, NIN-u, „Dugi”, „Prosvjetnom radu”. Objavio je više izbora poezije, satire i književne kritike. Najznačajnija izdanja: „Prolegomena za noć”, „Ptice i nesanice”, „Hipnotički gong”, „Čuvar magnovenja”, „Pčelinjaci mašte”, „Ivicom nesna” (poezija), „Mjere i tumačenja”, „Vizure svjetova”, „Grlom u snoviđe”, „Vrijednosti i mjere” (kritika), „Bdjenja i tragovi”, „Riječ i vrijeme”, „Teme i dileme”. A.Ć.
)){kind=small}
