Ranko Krstajić kao pisac uživa glas tragaoca za novim obrascima: modelima koji nisu istraženi i obilježeni u literarnom sazvježđu. U beogradskom „Kolarcu”, 24. januara u 19.30 časova, predstaviće svoje novo djelo „Uzaludna lepota” (SKZ 2018), filosofsko traganje za smislom ljubavi i maskama kojima su skrivene negove tajne.
„Pisac ‚Uzaludne lepote‘ umješno pokazuje da je proza u njemu dobila jednog od najmeritornijih tumača modernosti što plamti pred nama i obuzima nas kao neuhvatljiva slikarska i životna kompozicija. Lik Marijete, glavne junakinje, žene posebne kovine i etičkih principa, autor gradi kao svojevrsnu propovjedaonicu nove urbane etike. Njen odnos s Maksom jeste slika ustalasnog života utemeljenog na društvancu naročitih relacija. Dok Maks teže podnosi iskušenja i verige života, Marijeta je nešto plemenito, opredmećena bit postojanja. U narativnom toku, u specifično postavljenim međupoglavljima, autor predstavlja jednu urbanu družinu naročite vrste. Vodi nas kroz guste slojeve magle urbaniteta i njegove posuvraćene bizarnosti, da bi na antipodnim likovima gradio kontraste, da bismo osjetili svu laku vrlinu života megalopolisa”, bilježi Simo Ćirković.
Krstajić po svom spisteljskom umijeću dolazi u gornji red srpske literature, njene odabrane vrhunce, jer njegov novi roman jeste birana fuga, posebna životna kompozicija, koju grade odbrani i posebno posvećeni autori.
„Ništa ne biva lako, budući da sve što je lako, u stvari, tako je teško, kao nevidljivo drobljenje života na meandre u koje zalaze samo veliki posvećenici. Postavljajući u pripovjedni tok odnos lijepog i umjetnosti, kao oslonca duhovnog života, autor gradi poliptih stvarnog i transcendentog, te je to duboka i suštinska podloga romana. Ima u tome fine kreativne čari, jer se stapaju strast i snovi, što u romanesknom tkivu biva čin otmene duhovne provokacije”, navodi se u tekstu.
Krstajić je zreo pisac, kod njega nema jeftinih pasaža. Stoga je ljubav, kao dubinski motor života i kreativni pokretač tvoračkog u čovjeku, u njegovom novom romanu dobila vrhunski pledoaje, te moramo autoru priznati da osjećamo spisateljska iskušenja u formativnom iskazivanju velike teme. Nešto što je fluidno, a svima naizgled blisko, Krstajić je predstavio ne samo kao skriveni eruptivni tok, nego i kao preispitivanje skrivenog u čovjeku, dovodeći njegovu samobitnost do krajnjih granica održanja. Stilom koji pročišćenošću iskaza pleni i vodi do onih molitvenih vrhunaca, Krstajić čitaoca vodi do onih vrijednosti koje se pamte i koje traju kao ljubavna vrelina, nikad jeftino, uvijek kao dubinska ispovijest iznad svog vremena.
„Koristeći svoju slikarsku prefinjenost, Krstajić sve likove gradi u paleti tonova koji odaju njihove suštinske kvalitete ili mane. Ne bez razloga mali životni igrači, uvučeni u autorovu mrežu, otkrivaju nam kuda je otišla usamljena urbana gomila i na kojim nedogorjelim vulkanima gradi svoju karijeru, jeftinu urbanu legendu. Krstajić nije samo pisac posebnih kreativnih odlika, on je i tumač našeg vremena, čija spisateljska luč gradi novi pravac u srpskom romansijerskom svijetu zasnovan na filosofskom traktatu, gdje nema dociranja, već otkrivanja novih tokova smisla života i njegove tvoračke ljepote”, piše u tekstu dostavljenom našoj redakciji.
A.Ć.

---