Stručni saradnik Akademije umetnosti u Novom Sadu za predmet udaraljke, Darko Karlečik, kao multiperkusionista često može da se čuje u orkestru Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, u Vojvođanskom simfonijskom orkestru, u Zrenjaninskoj, Subotičkoj filharmoniji. Nastupa u udaračkom duu sa koleginicom Milicom Grubišić, sa kojom je ove godine nastupio na Somborskom festivalu, kao i u „Lukas duu” sa saksofonistom Srđanom Paunovićem, sa kojim bi do kraja godine trebalo da održi ozbiljan koncert. Prestižnu nagradu Muzičke fondacije Yamaha dobio je 2013. godine i redovno pohađa seminare eminentnih umjetnika, a sada rado prenosi znanje mladima. Publika u Kotoru imala je priliku ovog ljeta da se uvjeri u to u multimedijalnom performansu kojim je zatvoren KotorArt, kada je Karlečik vještini udaraljki na improvizovanim instrumentima obučio grupu mladih volontera. Posvećenom radu i vježbanju daje prednost u odnosu na talenat, te uskoro osniva Ljetnju školu za perkusije, za koju traži mjesto i prostor. Dopada mu se Boka kotorska, ali i njeno zaleđe.
– Volio bih da organizujem Ljetnju školu za udaraljke, još pokušavam da nađem adekvatno mjesto za to, negdje izolovano u prirodi, da ne bude u nekom velikom gradu, to mi je plan za budućnost, možda od naredne godine. Svako ima talenat, bez obzira da li je muzički obrazovan ili nije. U muzici to nije presudno, talenat je možda deset odsto, od ukupnog rezultata rad je ono najbitnije, posvećenost i upornost. Talenat nam pomaže da neke stvari lakše shvatimo i da nam lakše uđu u mozak i mišićnu memoriju. Ima onih desetogodišnjaka koje su prozivali „čudom od djeteta”, a već poslije pet godina su iza onih koji naizgled nisu bili toliko talentovani, ali su bili mnogo vrijedni, radni. Rad uvijek preovlađuje u odnosu na talenat, kaže Karlečik u razgovoru za „Dan”. Karlečik predaje kao stručni saradnik profesorima Nebojši Živkoviću i Srđanu Palačkoviću na Odsjeku za perkusije na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, a predaje takođe i na Odsjeku za udaraljke u Srednjoj školi u Vršcu.
Počeo je da svira bubnjeve kao osnovac, išao je na privatne časove, a zatim je primljen u Gradski duvački orkestar u Zrenjaninu, gdje je rođen. Tada je prvi put izrazio želju da se bavi udaraljkama, ali pošto u Zrenjaninu nije bilo takve škole, upisao je Srednju muzičku školu „Isidor Bajić” u Novom Sadu, klasa Srđana Palačkovića. Nastavio je na Akademiji umetnosti na osnovnim studijama kod prof. Nebojše Jovana Živkovića, pa je upisao master na Konzervatorijumu u Beču. Po završetku mastera, dobio je posao na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Što se tiče perspektive, s obzirom da su bubnjevi „mlad instrument”, kod nas na tržištu nema mnogo „udarača”, nema ih toliko kvalitetnih koliko ima pijanista i violinista, Darko Karlečik smatra da ima prostora za stvaranje.
– To je praktično znanje, čak i ako se neko ne doškoluje do nivoa master ili doktorskih studija. Praktično znanje je u smislu da onaj ko nauči da svira udaraljke, može to da primijeni u bendu ili da svira za svoj gušt. Znam mnoge ljude koji su počeli iz hobija da sviraju, a sad sviraju na kruzeru ili u nekom bendu – ne zarađuju od onoga što su studirali, nego od svirke, tako da je ovo i te kako „praktičan zanat”. Perkusije se mogu učiti i u nekoliko srednjih škola u Beogradu, u dvije škole u Novom Sadu, a sad ima i odsjek u srednjoj muzičkoj školi i na Akademiji u Nišu. U Muzičkoj školi „Stanković” u Beogradu, u Subotici i u Vršcu postoji čak i Džez odsjek, na kome se uče bubnjevi. Udaraljke su prvi muzički instrument, poslije ljudskog glasa, ritam je u svima nama, korijen sve muzičke kulture. Odeš na planinu kod nekog majstora u Makedoniju i on te uči kako se živi, to je jednostavno stil života, u svakoj tradiciji su udaraljke zastupljene, kaže perspektivni umjetnik. Mladim muzičarima koje interesuju perkusionističke vještine, savjetuje da najprije upišu klasične udaraljke.
– Ima odsjeka i za bubnjeve i za udaraljke, ali bih mladima preporučio klasične udaraljke, pošto sam i ja bio jedan od tih koji su htjeli da pređu na bubnjeve. Uz pomoć profesora i zdravog razuma shvatio sam da je bolje da upišem klasične udaraljke, jer bubnjeve i ovako mogu da sviram, a teško da bih samostalno naučio marimbu, timpane i slične istrumente bez nečijeg stručnog nadzora. Na džez odsjeku su fokusirani na bubnjeve, čisto zbog tehnike, a na klasičnim udaraljkama sviraju se i timpani, doboši, melodijske udaraljke - ksilofon, vibrafon, marimba, i za orkestar i za ansamble, od svega pomalo. Mladi muzičari koji bi voljeli da sviraju udaraljke mogu i meni lično da se jave, imam i fejsbuk, instagram, tako da se mogu slobodno raspitati, vrlo rado pomažem mladima, poručuje Darko Karlečik.
M.D.Popović


Novi prijatelji u Kotoru

U lijepom sjećanju ostalo mu je učešće na Don Brankovim danima muzike, gdje je zajedno sa mladim amaterima svirao na udaraljkama napravljenim od plastičnih flaša i recikliranog materijala.
– Nije mi prvi put da ovako nešto radim, uglavnom sam navikao na klasične udaračke instrumente sa pridodatim nekim „šerpama” i improvizovanim instrumentima, ali ovo je sve bilo od otpada. Drugačiji je zvuk, što je novo iskustvo za mene - zadovoljan sam energijom koja je osnova za novo prijateljstvo. U neku ruku ovo je istraživački rad, ne toliko po ritmičkom pitanju, već u smislu nekonvencionalnosti instrumenata i scene. Nikad dosad nisam bio u situaciji da sviram nepoznatu stvar na nepoznatim instrumentima sa nepoznatim ljudima, sa kojima sam morao da sastavim kompletan „orkestar” i muziku, koja je scenski na kraju ispala interesantna i atraktivna. To nije bilo nimalo lako poslije svih svjetskih imena koja su ove godine nastupila na KotorArtu, istakao je Karlečik.