Blag­dan Uz­ne­se­nja bla­že­ne Dje­vi­ce Ma­ri­je, u na­ro­du po­znat kao Ve­li­ka Go­spa, i ove je go­di­ne pro­sla­vljen u ma­ri­jan­skom sve­ti­li­štu Ra­tac. Na sve­ča­nom mi­snom sla­vlju, ko­je je pred­sla­vio upra­vi­telj sve­ti­li­šta don De­jan Tur­za, a pro­po­vi­je­dao don Pe­ro Bu­re­čić, oku­pi­lo se oko 150 vjer­ni­ka. Pje­va­le su Mi­lo­srd­ne se­stre Sve­to­ga Kri­ža iz Ba­ra.
Don De­jan Tur­za je is­ta­kao da, iako je na ovom mje­stu po­sto­ja­la sta­ri­ja mo­na­ška za­jed­ni­ca, o če­mu svje­do­če ka­sno­an­tič­ki ar­hi­tek­ton­ski osta­ci iz V i VI vi­je­ka, Be­ne­dik­tin­ci na Rat­cu osni­va­ju svo­ju opa­ti­ju, ko­ja se u po­vi­je­snim do­ku­men­ti­ma spo­mi­nje 1247. go­di­ne. Do ta­da, to je sve bi­la Opa­ti­ja sv. Mi­ha­e­la ar­kan­đe­la, kao i Be­ne­dik­tin­ske opa­ti­je u Sto­nu i na Pre­vla­ci u Ti­vat­skom za­lje­vu. Ti­tul Opa­ti­je se mi­je­nja u XI­II sto­lje­ću, do­la­skom iko­ne sv. Ma­ri­je u Ra­tac, ko­ja je vr­lo sko­ro bi­la ši­ro­ko po­zna­ta. Pre­ma nje­go­vim ri­je­či­ma, zna­čaj Be­ne­dik­tin­ske opa­ti­je Sve­te Ma­ri­je Ra­tač­ke ra­ste i naj­vi­ši sta­dij do­sti­že u XV vi­je­ku.
- Ra­tač­ka opa­ti­ja je va­žno ho­do­ča­snič­ko sre­di­šte na ovoj stra­ni Ja­dra­na, a to­me je do­pri­ni­je­la iko­na sv. Ma­ri­je. Iko­na je ču­va­na u Opa­ti­ji sve do 1443. go­di­ne, do ozbilj­nih pri­jet­nji od tur­skih pro­va­la. Od ta­da pre­la­zi u ka­te­dra­lu sv. Ju­ra­ja u Sta­rom Ba­ru, a za­tim joj se gu­bi sva­ki trag 1571. go­di­ne na­kon pa­da Ba­ra - ka­zao je don De­jan, do­da­ju­ći da ni­je tač­no utvr­đe­no ka­da su mo­na­si na­pu­sti­li Ra­tac, te da se u knji­zi Iva­na Jo­vo­vi­ća ,,Iz pro­šlo­sti Du­kljan­sko-bar­ske nad­bi­sku­pi­je” 1532. spo­mi­nje kao go­di­na od ko­je mo­na­si vi­še ne ži­ve ak­tiv­no u Opa­ti­ji.
- Ipak, u Ve­ne­ci­jan­skom ar­hi­vu po­sto­ji do­ku­ment iz 1574. go­di­ne ko­ji svje­do­či da Be­ne­dik­tin­ci i da­lje ži­ve mo­na­škim ži­vo­tom u svo­joj Ra­tač­koj opa­ti­ji - ka­zao je on.
U svo­joj pro­po­vi­je­di Don Pe­ro je, sti­ču­ći pr­ven­stve­no va­žnost ho­do­ča­šća za vjer­nič­ki ži­vot, go­vo­rio o to­me što ova svet­ko­vi­na ka­že o Ma­ri­ji, nje­noj ve­li­či­ni, sla­vi i mo­ći nje­nog po­sre­do­va­nja, kao i o to­me što ova svet­ko­vi­na zna­či za vjer­ni­ke. Pre­ma nje­go­vim ri­je­či­ma, sa­ma po­tre­ba za pu­to­va­njem, od­la­skom na sve­ta mje­sta, če­sto i ne­svje­sno po­tvr­đu­je ve­li­ku isti­nu da je čo­vjek bes­kuć­nik ko­ji stal­no pi­ta i tra­ži, ko­ji ne na­la­zi smi­raj u za­htje­vi­ma i mo­guć­no­sti­ma sva­ko­dne­vi­ce, pa te­ži za bo­ljim, ljep­šim, vječ­nim.
- Svet­ko­vi­na Ma­ri­ji­na uz­ne­se­nja u ne­bo upra­vo nam to že­li po­ru­či­ti, isti­nu da čo­vjek ne­će pro­na­ći mir dok se ne smi­ri u Bo­gu. Ma­ri­ja nam u da­na­šnjoj svet­ko­vi­ni po­ka­zu­je put, svo­jim pri­mje­rom i svo­jom vje­rom ko­ja ju je pra­ti­la ci­je­log ži­vo­ta - is­ta­kao je don Pe­ro.
Don De­jan je na kra­ju sve­te mi­se oba­vi­je­stio vjer­ni­ke da će od je­se­ni za­po­če­ti par­ci­jal­na ob­no­va ovog sa­kral­nog kom­plek­sa, kao i da se ra­ču­na na po­moć vjer­ni­ka i Or­di­na­ri­ja­ta Ko­tor­ske bi­sku­pi­je, te da je pre­ko Mi­ni­star­stva za ljud­ska pra­va osi­gu­ran dio ma­te­ri­jal­nih sred­sta­va.
D.S.